ภาคที่ 1
ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
ตอนที่ 37
ปริศนาคำทำนาย
วันรุ่งขึ้น หลังอาหารเช้า เด็กทั้ง 5 คน เตรียมอาหารกลางวัน ยาสมุนไพร อาวุธ พากันไปที่ถ้ำปริศนา.
จากปากทางเข้าถ้ำ เข้ามาถึงข้างในอุโมงค์ ดูเหมือนว่า ข้างในจะสว่างกว่า เมื่อคราวก่อนที่เคยเข้ามา. พวกเขาเดินไปตามเส้นทางเดิม ผ่านร่องเหว ตรงจุดที่เคยสู้กับอสูรยักษ์ และจุดที่เทพแห่งลิง ทำของสำคัญหล่นไว้. พวกเขาไต่ลัดเลาะร่องเหว ซึ่งเป็นอีกเส้นทางหนึ่ง ไป จนสุดปลายทาง ซึ่งเมื่อก่อนก็คือโถงถ้ำมืด. แต่ตอนนี้ ข้างในสว่างโล่ง จนแสงจากคบเพลิงไม่จำเป็น. เพดานอุโมงค์ถ้ำ ถูกระเบิดออก เป็นแนวกว้าง จนไม่น่าจะเรียกว่าอุโมงค์อีกต่อไป แต่น่าจะเรียกว่าช่องเขา หรือหุบเขามากกว่า.
ช่องเขาข้างบน ที่ถูกแรงระเบิดเปิดกว้างออก เมื่อคืนนี้ ทำให้สภาพแวดล้อมข้างล่างนี่ ดูโล่ง มองเห็นก้อนเมฆลอยเต็มท้องฟ้า เป็นบริเวณกว้าง. ตรงใจกลางของอดีตอุโมงค์ เต็มไปด้วยก้อนหินขนาดต่างๆ กัน เล็กบ้าง ใหญ่บ้าง กองทับถมกันเป็นพะเนิน จนไม่เหลือร่องรอยของอุโมงค์ถ้ำ.
เด็กๆ เดินสำรวจดูบริเวณนั้น เพื่อหาร่องรอยเบาะแสความจริง เกี่ยวกับภาพนิมิต ที่เกิดขึ้นบริเวณชายหาด เมื่อคืนนี้. เด็กๆ ให้ความสนใจ ในกองหิน มากกว่าที่จะสังเกต เสียงดังตี๊ด ถี่ๆ ออกมาจากกระเป๋าของ สังข์. อาจเป็นเพราะ เสียงคุยกันและเสียงรื้อค้นก้อนหิน ดังกลบทับเสียง ตี๊ดๆ นั่นเอง.
เวลาผ่านไปหลายนาที พวกเขายังรื้อค้นกองหินไปเรื่อยๆ ก็ไม่พบร่องรอยอะไร. ความหวังที่จะออกไปจากเกาะร้างนี่ ยังดูริบหรี่ เลือนลาง.
สังข์ คิดว่ายังไง? เทพแห่งลิงที่นายว่าน่ะ เขาบอกความจริงอะไรให้เรามั่ง สินสมุทร เอ่ยถาม.
ก็เรากำลังค้นหาอยู่นี่ไง
แล้วถ้าไม่เจออะไรล่ะ ภาพคลื่นทะเลยักษ์เมื่อคืน ก็เป็นเรื่องหลอก น่ะสิ
ไม่นะ ถ้ำนี่ก็ถูกระเบิดออกจริง ไม่เห็นเหรอ
แต่ก็ยังไม่เจออะไรเลย ... โธ่! แล้วเราจะออกไปจากเกาะนี่ได้ยังไง ... พวกเราไม่เหลืออะไรแล้ว
แต่เรือของพวกเรายังอยู่ สุดสาคร บอก.
ลำพังเด็กๆ อย่างเรา 5 คน คงไม่มีปัญญาจะไปกู้มันคืนกลับมาได้หรอก
นั่นนะซิ อีกไม่นาน ถ้าคลื่นยักษ์นั่น มันมาจริงๆ เราก็คงไม่รอด โสนน้อย เริ่มวิตกกังกล.
เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง พวกเขาก็ยังไม่พบอะไรเลย นอกจากก้อนหินที่กองทับถมกัน และก็คิดไม่ออกว่า จะทำอย่างไรกันดี. หรือว่าลิงเผือกจะหลอกพวกเด็กๆ เรื่องน้ำท่วมเกาะ, มันจะเป็นไปได้อย่างไร. ถ้ามันเป็นเรื่องจริง พวกเขาจะต้องเจอเรือ หรือเครื่องช่วยชีพ หรืออะไรก็ได้ ที่จะพาพวกเขาให้ลอยอยู่บนผิวน้ำทะเลได้ แต่นี่ไม่มีเลย.
ความท้อแท้ สิ้นหวัง เข้ามาครอบงำ สร้างบรรยากาศอึมครึม, ท้องฟ้าที่เคยสดใส ตอนนี้ มีเมฆปกคลุม บดบังแสงอาทิตย์ให้ดูหม่นๆ. ทุกคนพากันนั่งพัก จิตใจเหม่อลอย ห่อเหี่ยว และสิ้นหวัง.
ถ้างั้นเรากลับกันเถอะ สินสมุทร ลุกขึ้นยืน ชวนเพื่อนๆ.
โสนน้อย เอื้อย สุดสาคร ลุกขึ้นอย่างสิ้นหวัง พร้อมที่จะเดินผละจากที่นั่นไป. แต่ สังข์ ยังไม่ยอมแพ้.
มันต้องมีอะไรสักอย่างที่นี่ซิ ไม่งั้นเทพแห่งลิง คงไม่ระเบิดถ้ำนี่หรอก ... เขาเป็นถึงเทพ เขาจะโกหกเราไปเพื่ออะไร เราอุตส่าห์เอาของมาคืนให้ เขาคงไม่ตอบแทนเราแบบนี้หรอก
สังข์ คิดในใจ และมั่นใจว่าตนเองคิดถูก
เดี๋ยว!
สังข์ ตะโกนบอกเพื่อน ให้หยุดดูสิ่งนี้ก่อน. เขาหันไปมองกองหิน ที่อดีตเคยเป็นเนินหินหลังเต่า. แต่ตอนนี้ มันกลายเป็นกองของเศษหินไปแล้ว. เขาเดินตรงไป ปีนขึ้นไปบนนั้น แล้วงัดก้อนหินด้วยมือ ออกไปทีละก้อน, กองหินบนเนินหลังเต่านี่ ยังไม่มีใครขึ้นมาเลย. สินสมุทร ยืนมองดูการกระทำของเพื่อน ด้วยความสิ้นหวัง, ไม่รู้ว่า สังข์ กำลังคิดอะไรของเขา.
ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกเพื่อน ดูสิ งัดออกไปเป็นสิบก้อนแล้ว ก็ยังไม่เจออะไรเลย
สังข์ พอเถอะ
เอื้อย รู้สึกเห็นใจและสงสารเพื่อน ที่ต้องมายอมเหนื่อยแบบนี้ ทั้งๆ ที่มองไม่เห็นวี่แววว่าจะพบเจออะไร.
แต่สังข์ ก็ยังดื้อดึง งัดก้อนหินต่อไป โดยไม่สนใจคำพูดของใครทั้งสิ้น งัดไป ร้องไห้ไป จนเพื่อนๆ แยกไม่ออกว่า หยดน้ำที่ไหลรินตามร่องแก้มนั้น เป็นเหงื่อหรือน้ำตากันแน่. เขาทั้งอึดทั้งอดทน งัดก้อนหินต่อไป ก้อนแล้วก้อนเล่า. เอื้อย รู้สึกสงสารและเห็นใจ สังข์ มากกว่าใครๆ. เขาพยายามอย่างที่สุด ที่จะหาคำตอบของปริศนาเทพแห่งลิงให้ได้ โดยไม่คิดท้อแท้ แม้แต่วินาทีเดียว.
น้ำตาของเอื้อย หลั่งออกมาไม่รู้ตัว, เธอร้องไห้ เดินขึ้นไป คว้าข้อมือของสังข์เพื่อนรัก ฉุดให้เขาเลิกหยุดงัดก้อนหิน เพราะถ้าไม่อย่างนั้น มือของเขาอาจถูกหินบาดได้.
พอเถอะ มันไม่มีประโยชน์หรอก ฮือ ๆ ๆ พอเถอะ สังข์ เอื้อย ร้องไห้โฮ เสียงดัง.
แต่เขาก็ไม่ยอมหยุด ไม่ยอมแพ้ ยิ่งโหมแรงงัดก้อนหินต่อไป จนเลือดไหลซิบๆ ที่มือ เพราะถูกก้อนหินบาด. ถึงตอนนี้ ตัวเขาก็ยังแยกไม่ออกว่า น้ำตาที่ไหลออกมา เพราะรู้สึกเจ็บที่แผล หรือเพราะอยากจะประชดใครสักคน หรือประชดอะไรสักอย่าง.
ตั้งแต่เดินทางร่วมกันมา โสนน้อย ไม่เคยเห็น สังข์ มีอาการแบบนี้มาก่อน. เธอเข้าใจในความรู้สึกของเพื่อนดี ว่าสิ่งที่เขาทำ เขาต้องการอะไรกันแน่. แต่เอาเถอะ เขาคงมีเหตุผลของเขา ที่ต้องทำอย่างนั้น. ไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้ ไหนๆ ก็ร่วมชะตากรรมเดียวกันแล้ว จะมัวมายืนดูเฉยๆ ก็รังแต่จะเสียเวลาเปล่า อย่างน้อย ก็ช่วยงัดก้อนหินอยู่เป็นเพื่อนก็แล้วกัน.
โสนน้อย สบตากับ สุดสาคร ชวนกันปีนขึ้นไปบนเนินหินหลังเต่านั่น แล้วลงมือช่วยงัดก้อนหินนั่น.
สินสมุทร ยืนรีรออยู่ครู่หนึ่ง, เห็นเพื่อนทุกคน ตั้งหน้าตั้งตางัดก้อนหิน. เขาจะเฉยอยู่ได้อย่าไร ก็ต้องยอมทำแบบเดียวกัน ด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไร.
มันเกิดเรื่องบ้าๆ บนเกาะนี้ได้ยังไงกันนะ เราแค่อยากเจอพ่อกับแม่ สักครั้งก็ยังดี แต่ทำไมจะต้องมาติดอยู่บนเกาะนี้ ... นี่มันเกินไปแล้วนะ พวกเราก็แค่เด็กๆ จะให้ทนลำบากยุ่งยากกันไปถึงไหน? ดูสิ ในนี้ มันมีแต่ ก้อนหิน ก้อนหิน แล้วก็ก้อนหิน แต่เอาเถอะ ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เพื่อนว่ายังไง ก็ว่าตามละกัน
ที่จริง สินสมุทร บ่นในใจมากกว่านี้ ขณะที่มือก็งัดก้อนหินไปเรื่อยๆ. นี่อาจเป็นบททดสอบ ความมุ่งมั่นของเด็กๆ ก็เป็นได้ แต่ก็ไม่ควรจะมากไปกว่านี้. ใช่แล้ว พวกเขาก็แค่เด็ก. พวกเขายังจะต้องเผชิญกับอุปสรรคข้างหน้า อีกตั้งมากมาย, ควรจะจบบททดสอบไว้เพียงแค่นี้.
ดูนี่
สินสมุทร ร้องบอกเพื่อนๆ ทุกคนหยุดหันไปมอง รวมทั้งสังข์ด้วย
อะไร? โสนน้อย ยื่นหน้าไปมอง.
สินสมุทร คว้าหินก้อนเล็กๆ ก้อนหนึ่ง เคาะกับวัตถุแผ่นโลหะสีดำๆ ที่มันถูกฝังอยู่, เสียงดัง เค้ง! ๆ. พวกเด็กๆ ดีใจกันใหญ่ ที่มองเห็นความคืบหน้าของพวกเขา, เท่ากับว่า ที่ฝืนใจทำกันไปนั้น ไม่เสียแรงเปล่า. กำลังใจ ความหวัง ไหลพรั่งพรูเข้ามา เป็นเชื้อเพลิงสันดาป ส่งพลังงานไปที่สองมือน้อยๆ, คงไม่รอให้เสียเวลากันอีกแล้ว ทุกคนต่างช่วยกันเร่งงัดก้อนหินออก โดยเร็ว.
เวลาผ่านไปไม่นาน สิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้กองหินหลังเต่า ก็ปรากฏชัดเจนขึ้น. มันมีรูปร่างเหมือนจานข้าว ที่ถูกคว่ำไว้, แต่มีขนาดใหญ่กว่ามากหลายเท่า. มันถูกสร้างขึ้นจากวัสดุพิเศษ จะว่าเป็นเหล็กก็น่าจะใช่ เพราะเสียงที่ถูกเคาะ เหมือนเคาะแผ่นเหล็ก.
มันคืออะไรน่ะ? โสนน้อย ถาม.
อาจจะเป็นชามข้าว ของพวกยักษ์ตาเดียว ที่อาศัยอยู่ในถ้ำนี้ก็ได้ สุดสาคร พูดตามความรู้สึก แบบเด็กๆ.
จะบ้าเหรอ! ที่เกาะนี่ มันมียักษ์ที่ไหนกันเล่า ก็มีแต่เรา แล้วก็พวกลิงเจี๊ยกๆ นั่น ถ้ามียักษ์จริงๆ พวกเราคงถูกมันจับกินไปนานแล้ว
เออ ... จริงสิ
รึว่าจะเป็นท้องเรือ
ท้องเรือมันจะต้องยาวๆ ไม่ใช่กลม แบบนี้
ขณะที่ โสนน้อย กับ สุดสาคร กำลังถกเถียงกัน. สังข์ หยุดทบทวนภาพนิมิตที่เขาเห็นอีกครั้ง. เรื่องนี้ เป็นเรื่องเหลือเชื่อ เพราะเขาเพียงคนเดียวที่เห็น ส่วนคนอื่นๆ ก็แค่ฟังต่อจากที่เขาเล่า. แม้ว่าเขาจะมั่นใจว่า สิ่งนี้คืออะไร แต่จะบอกกับเพื่อนตรงๆ พวกเขาอาจไม่เชื่อก็ได้ เพราะมันไม่มีเหตุผลที่น่าจะเป็นไปได้.
เราว่า ไม่ใช่จานข้าว หรือท้องเรือหรอก สังข์ อธิบาย.
แต่ว่า ถ้าไม่ใช่ท้องเรือ มันคืออะไร สินสมุทร เห็นแย้ง เรือทำด้วยเหล็กก็มี
เออ ... จริงสิ สินสมุทร เห็นด้วยกับพี่ชาย.
มันอาจจะเป็นยานอวกาศ ของมนุษย์ต่างดาวก็ได้ ... เธอคิดดูซิ ถ้ามันมาอยู่ในนี้ได้ มันต้องหล่นมาจากปล่องภูเขานี่ เห็นรูนั่นไหม๊ ตอนนั้น มันมีขนาดเท่าๆ กับยานอวกาศนี่ มันถูกฝังอยู่ในนี้หลายพันปี ก็เลยมีหินเกาะเต็มไปหมด แต่แรงระเบิด ทำให้ก้อนหินกะเทาะออก
หมายความว่า เทพแห่งลิง ช่วยพวกเราให้ค้นยานบินนี่เจอ สินสมุทร สรุปแบบไม่แน่ใจ.
ยานอวกาศของมนุษย์ต่างดาวเหรอ!?
โสนน้อย ก็ยังไม่เชื่อสนิทใจ แต่ในเมื่อไม่มีทฤษฎีอื่น ที่อธิบายได้ดีกว่านี้ เธอก็จำเป็นต้องเชื่อ.
มันเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ นะเนี่ยะ สินสมุทร ยังค้างคาใจ.
เอ้า ใช่ก็ใช่ สุดสาคร สรุปต่างจากพี่ชาย แล้วเราจะเข้าไปในนี้ได้ยังไงล่ะเนี่ย
ก่อนอื่น ต้องงัดก้อนหินที่เหลือออกให้หมดก่อน เพื่อค้นหาดูว่า ทางเข้ามันอยู่ตรงไหน. คนที่ออกแรงได้มากกว่าเพื่อนก็คือ สินสมุทร เพราะนอกจากจะตัวใหญ่กว่าเพื่อนแล้ว เขายังรู้สึกผิดต่อสังข์ ที่ไม่เชื่อเขาตั้งแต่แรก. พวกเพื่อนๆ ก็คงจะได้เห็นมนุษย์ทรงพลัง ในร่างเด็ก ก็ตอนนี้นี่แหละ. หินทุกก้อนที่เขางัดออก มันมาจากพลังแห่งความสำนึก ขอโทษ เขาหวังว่าจะต้องเจอประตูนั่นก่อนใครๆ.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net