ภาคที่ 2 บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1) ตอนที่ 50 ประตูแห่งอิสรภาพ
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน, สังข์ ลักลอบเข้าไปในห้องแล็บเคมี และแล็บอากาศยานล่องหน เสร็จแล้ว ย้อนกลับไปที่ ห้องแล็บที่ทำงานของเขา เพื่อไปเอาสิ่งของสำคัญเผื่อเพื่อนๆ. รวมแล้ว เขาต้องหิ้วสัมภาระในถุงใบใหญ่ หลบหลีกสายตาเจ้าหน้าที่ รปภ. เวลานัดหมายไล่หลังมาทุกขณะ ทุกอย่างต้องเร่งรีบไปหมด ไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะหยุดพักเหนื่อย. กระเป๋านั่น คงหนักไม่เบา.
ใกล้สว่างแล้ว ที่มุมหนึ่งของตึก จากประตูด้านตะวันตก มีชายชุดทหาร อาวุธครบมือ 10 คน กำลังซุ่มยืนเฝ้าประตู อยู่ในมุมมืด ห่างออกไปไม่ไกลนัก. ที่กำแพงประตู มีตู้ควบคุมเปิดปิดประตูอยู่ตู้หนึ่ง ข้างในมีบุรุษผู้หนึ่ง แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีทึบ สวมหมวกปิดบังใบหน้า. หากใช้กล้องส่องทางไกล ซูมเข้าไปก็จะรู้ว่า เขาคือ ธนญชัน นั่นเอง, ในมือของเขา มีปุ่มสวิทช์สำหรับปิดเปิดประตู พร้อมจะกดสั่งมันให้ทำงานได้ทุกเมื่อ.
รถบรรทุก 3 คัน จอดรออยู่ห่างออกไปจากประตูตะวันตก มีคนงานและชายชุดทหาร กำลังขนย้ายลังไม้ลังสุดท้าย ขึ้นไปบนรถคันหลังสุด. คนขับรถคันหน้า กำลังรอฟังคำสั่ง พร้อมที่จะเคลื่อนรถออกไป.
อีกฝั่งหนึ่ง ที่อยู่ตรงข้าม ในซอกตึกที่อยู่ไม่ไกลจากประตูตะวันตก มองเห็นตัวเลข 17 ขนาดใหญ่สูงเท่าคนยืน ทำจากเหล็กหล่อ ติดไว้ที่ผนังตึก. สินสมุทร สุดสาคร เอื้อย และ โสนน้อย หลบซ่อนตัวอยู่ในมุมตึก ทุกคนอยู่ในชุดเตรียมพร้อม เผชิญหน้า เผชิญภัย.
ธนญชัย ดูเวลาที่ข้อมือ, ตัวเลขบนนาฬิกา บอกเวลา 05.25 นาฬิกา. เขามีอาการกระสับกระส่ายเล็กน้อย. ยกกล้องส่องทางไกล ส่องดูที่บริเวณตึกที่อยู่ตรงข้าม รำพึงกับตัวเอง
สังข์ มองเห็น กลุ่มเงาของคนที่อยู่ข้างหน้า ตรงจุดนัดหมาย. คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนๆ, เขาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ทั้งที่ยังเหนื่อยกระหืดกระหอบอยู่.
เอื้อย มีอาการกระสับส่ายมากขึ้น เอามือสะกิดถาม สินสมุทร.
ความวิตกกังวลของเพื่อนๆ สิ้นสุดลง เมื่อ สังข์ ปรากฏตัวที่ด้านหลังของ สินสมุทร.
สินสมุทร ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ เพราะเห็นอาการเหนื่อยหอบของเพื่อนแล้ว, นั่นคือคำตอบที่ดีที่สุด. สังข์ รีบวางกระเป๋าใบใหญ่ ... ตุ๊บ! ลงกับพื้น พร้อมกับหยดเหงื่อผุดเต็มใบหน้า หล่นแหมะที่ปากถุง. เขารีบเปิดปากถุงออก, มีไฟฉาย 5 กระบอก ปืนกลเบาหนึ่งกระบอก พร้อมแม็กบรรจุกระสุนอีก 2 อัน, มีถังสเปรย์ 2 ถัง และของฝากสำหรับเอื้อย. มิน่าละ เขาถึงกับเหนื่อยหอบ.
เอื้อย ชูหน้าไม้กลขึ้นเสมอหน้าอก ให้เพื่อนๆ ดู, สิ่งนี้คืออาวุธที่เธอคิดว่า ทันสมัยที่สุด ทั้งเล็กทั้งเบา แข็งแรง และไร้เสียง พร้อมลูกดอกเล็กๆ ราว 30 ดอก บรรจุในกระบอกกลมใต้แท่นยิง.
เอื้อย ยิ้มที่มุมปาก รับมันไว้ด้วยหัวใจที่เชื่อมั่นว่า ภารกิจนี้ต้องสำเร็จ. โสนน้อย ชักมีดที่ทำจากเหล็กกล้าสีเงิน ออกมาจากฝัก ที่สะพายอยู่ด้านหลังให้เพื่อนๆ เห็น เพื่อบอกว่า เธอก็พร้อมร่วมศึกครั้งนี้.
สินสมุทร กับ สังข์ ยกกำปั้นมือชนกัน แล้วทำสัญลักษณ์นิ้ว เพื่อทบทวนรหัสกันอีกครั้ง.
เมื่อทุกคนเข้าใจดี สังข์ กระพริบไฟฉายในมือ ส่งสัญญาณให้ ธนญชัย. สักครู่ ประตูด้านตะวันตก ก็ค่อยๆ เปิดออก. สังข์ กับ สุดสาคร วิ่งไปล่วงหน้า ผ่านใจกลางถนน ตรงไปที่ประตู ซึ่งอยู่ห่างราว 50 เมตร.
รถบรรทุกสินค้าคันหน้าสุด เตรียมพร้อมเดินทาง, คนขับกับเพื่อนของเขาที่นั่งอยู่ข้างๆ มองดูที่ใบสั่ง. กำหนดเดินทาง ที่วางอยู่บนหน้าปัทม์รถ ระบุเวลา 06.00 นาฬิกา. ยังพอมีเวลาเหลือ คนขับ จึงควักบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อ ออกมาจุดสูบ, พ่นควันไปสองสามครั้ง. เห็นประตูตะวันตกกำลังเลื่อนเปิดออก เขาจึงพูดบ่นกับเพื่อน ที่นั่งอยู่ข้างๆ.
คนขับ บิดกุญแจ สตาร์ทรถ. สังข์ สุดสาคร วิ่งหลบไปตามไหล่ถนนได้ครึ่งทาง ผ่านกลุ่มชายชุดทหาร ที่ซุ่มอยู่. สังข์ เห็น ธนญชัย ยืนซุ่มในที่มืด. เขาคงกำลังคุมสวิทช์เปิดประตูอยู่. สังข์ หยุดนิดหนึ่ง พร้อมกับส่งสายตาืสื่อสารให้ ธนญชัย เห็น. เป็นอันว่า เขาสองคนรู้กัน กับปฏิบัติการลับครั้งนี้. ธนญชัย ก็รู้สึกพอใจเช่นกัน.
สังข์ กับ สุดสาคร ไปใกล้จะถึงประตูอีกไม่กี่ก้าว, เห็นว่า ถนนโล่งปลอดภัยดี ก็ส่งสัญญาณไฟฉาย ให้ สินสมุทร พาพวกผู้หญิงตามมา.
ทุกอย่างน่าจะราบรื่น, สินสมุทร กึ่งเดินกึ่งวิ่ง นำหน้า เอื้อย โสนน้อย. พวกเขาไปได้ครึ่งทาง และอยู่กลางถนนพอดี ... สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น! แสงไฟจากรถบรรทุก ก็สว่างขึ้น. นี่ไม่ได้อยู่ในแผนของฝ่ายใดเลย. สินสมุทร เอื้อย และโสนน้อย ตกใจ ยืนจังก้าอยู่กลางถนนพอดี. แต่นี่ ก็ไม่ได้อยู่ในแผนของ ธนญชัย เช่นกัน. เขารู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่ากำลังเสียรู้ สังข์กับเพื่อนๆ เสียแล้ว.
ชายชุดทหาร ที่ยืนคุมเชิงอยู่ข้างๆ ยกปืนขึ้นแนบอก ลั่นกระสุนไปที่ สังข์ กับ สุดสาคร พร้อมกับกดสวิทย์ปิดประตู. เป็นเวลาเดียวกับที่รถบรรทุกคันหน้าสุด วิ่งมาเกือบถึงครึ่งทางก่อนถึงประตูใหญ่. คนขับรถ ตกใจเสียงปืน, หยุดรถทันที. สินสมุทร บอกให้พวกผู้หญิง หมอบลงที่ขอบถนนก่อน เล็งปืนไปที่แหล่งที่มาของเสียง แล้วรัวกระสุนใส่ แบบไม่นับ. หมดกระสุนไปราวครึ่งแม็ก. ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงปืนดังมาจากอีกด้าน ที่บริเวณส่วนหัว ของรถบรรทุกคันแรก. สินสมุทร รีบหันปลายกระบอกปืน ยิงตอบโต้ไปชุดหนึ่ง. เสียงปืนฝ่ายตรงข้าม เงียบไป.
เอื้อย กับ โสนน้อย วิ่งตรงไปที่ประตูใหญ่ ที่กำลังจะปิด, มองเห็นมือของ สังข์ กวักเรียกตลอดเวลา. ขณะที่มีเสียงปืนดังไล่หลังอีกหลายชุด. ไม่รู้ว่า เป็นเสียงปืนของใครบ้าง. แต่ตอนนี้ วิ่งไปให้เร็วที่สุด.
ธนญชัย ยิ่งโกรธหนักขึ้น ที่ปล่อยให้ สังข์ เอื้อย หนีไปได้ และคนของเขา ถูกยิงบาดเจ็บไปถึง 3 คน แต่พวกเด็กกบฏ ไม่เป็นอะไรเลย. จึงสบถด่าคนที่เหลืออยู่ของเขา ไปชุดใหญ่.
ธนญชัย ไม่รีรอ คว้าปืนพกที่สะเอวออกมา ยิ่งกราดใส่ สินสมุทร. แต่มันเป็นปืนสั้น ถูกยิงโดยคนที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ กระสุนเลยพลาดเป้าทุกนัด.
สินสมุทร ยิงโต้ชายชุดทหารไปหลายชุด. แต่ทหารพวกนั้น มีจำนวนมากกว่า ประเมินว่าน่าจะสู้ไม่ไหว. จึงถอยมาหลบที่รถบรรทุก ที่จอดขวางถนนอยู่. ใช้เป็นที่กำบังกระสุนของฝ่ายตรงข้ามไปก่อน. เขารู้ตัวว่า กระสุนเหลือน้อยแล้ว, ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์ จะยิงแบบมั่วๆ ไม่ได้. สินสมุทร ยิงทีละนัด เป็นระยะ เพื่อประหยัดกระสุน เปิดทางให้ พวกผู้หญิงวิ่งไปที่ประตูใหญ่. เขาอยู่ในทำเลที่ได้เปรียบ อาศัยรถเป็นที่กำบัง มองเห็นเป้าได้ชัดเจนกว่า, เล็ง ยิง. สอยชายชุดทหาร ล่วงไปอีก 2 คน. การต่อสู้ชุลมุน ไม่มีเวลาจะได้ใช้เจ้าถังสเปรย์นั่นเลย. เสียงปืนสงบลงชั่วครู่, สินสมุทร มองออกไปที่ประตูใหญ่ ถอนหายใจโล่งอก, เห็น เอื้อย กับ โสนน้อย ไปถึงเป้าหมาย ปลอดภัยดีแล้ว. แต่ประตูยังมีช่องว่างอยู่ น่าจะยังพอมีเวลา.
เอื้อย กับ โสนน้อย วิ่งมาถึง. สังข์ ยื่นมือรับเพื่อน และเกาะกันไว้แน่น.
สุดสาคร ขยับจะวิ่งกลับเข้าไป แต่ สังข์ รั้งตัวเขาไว้.
ประตูที่กำลังจะปิด กลับเปิดขึ้นมาอีกครั้ง. สังข์ เห็นว่า นี่เป็นสัญญาณไม่ดีเลย. เขาจึงพาเพื่อนๆ ถอยให้ห่างจากประตู ไปซ่อนตัวอยู่ข้างกำแพง, ห่างออกไปไม่ไกล มองเห็นก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง เหมาะที่จะใช้เป็นที่กำบังชั่วคราว.
สังข์ หยิบถังสเปรย์ขึ้นมา พูดกับเอื้อยว่า
มีเสียงเรียกจากวิทยุสื่อสารดัง ตี๊ด ๆ ๆ. สังข์ รีบใส่หูฟังทันที แล้วพูดออกไป.
สารบัญ / ตอนที่ ปฐมบท -
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
บทที่ 3 วันสังหาร
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
บทที่ 29 กู้วิกฤต
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
ปัจฉิมบท -
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
|
|
|