หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

ตอนที่ 50

ประตูแห่งอิสรภาพ

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 49/105

 

ทุกอย่างเป็นไปตามแผน, สังข์ ลักลอบเข้าไปในห้องแล็บเคมี และแล็บอากาศยานล่องหน เสร็จแล้ว ย้อนกลับไปที่ ห้องแล็บที่ทำงานของเขา เพื่อไปเอาสิ่งของสำคัญเผื่อเพื่อนๆ. รวมแล้ว เขาต้องหิ้วสัมภาระในถุงใบใหญ่ หลบหลีกสายตาเจ้าหน้าที่ รปภ. เวลานัดหมายไล่หลังมาทุกขณะ ทุกอย่างต้องเร่งรีบไปหมด ไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะหยุดพักเหนื่อย. กระเป๋านั่น คงหนักไม่เบา.

 

ใกล้สว่างแล้ว ที่มุมหนึ่งของตึก จากประตูด้านตะวันตก มีชายชุดทหาร อาวุธครบมือ 10 คน กำลังซุ่มยืนเฝ้าประตู อยู่ในมุมมืด ห่างออกไปไม่ไกลนัก. ที่กำแพงประตู มีตู้ควบคุมเปิดปิดประตูอยู่ตู้หนึ่ง ข้างในมีบุรุษผู้หนึ่ง แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีทึบ สวมหมวกปิดบังใบหน้า. หากใช้กล้องส่องทางไกล ซูมเข้าไปก็จะรู้ว่า เขาคือ ธนญชัน นั่นเอง, ในมือของเขา มีปุ่มสวิทช์สำหรับปิดเปิดประตู พร้อมจะกดสั่งมันให้ทำงานได้ทุกเมื่อ.

 

รถบรรทุก 3 คัน จอดรออยู่ห่างออกไปจากประตูตะวันตก มีคนงานและชายชุดทหาร กำลังขนย้ายลังไม้ลังสุดท้าย ขึ้นไปบนรถคันหลังสุด. คนขับรถคันหน้า กำลังรอฟังคำสั่ง พร้อมที่จะเคลื่อนรถออกไป.

 

อีกฝั่งหนึ่ง ที่อยู่ตรงข้าม ในซอกตึกที่อยู่ไม่ไกลจากประตูตะวันตก มองเห็นตัวเลข 17 ขนาดใหญ่สูงเท่าคนยืน ทำจากเหล็กหล่อ ติดไว้ที่ผนังตึก. สินสมุทร สุดสาคร เอื้อย และ โสนน้อย หลบซ่อนตัวอยู่ในมุมตึก ทุกคนอยู่ในชุดเตรียมพร้อม เผชิญหน้า เผชิญภัย.

 

“สังข์ เค้าจะมาทันไหม๊?” เอื้อย ถาม สินสมุทร ด้วยความกระวนกระวายใจ.

“ทันซิ นัดกันไว้แล้ว ให้เรารออยู่ตรงนี้ ... โธ่! วิทยุก็ใช้การไม่ได้ซะด้วย ตอนนี้”

 

ธนญชัย ดูเวลาที่ข้อมือ, ตัวเลขบนนาฬิกา บอกเวลา 05.25 นาฬิกา. เขามีอาการกระสับกระส่ายเล็กน้อย. ยกกล้องส่องทางไกล ส่องดูที่บริเวณตึกที่อยู่ตรงข้าม รำพึงกับตัวเอง

 

“มาเร็วๆ ซิวะ นี่มันใกล้จะถึงเวลาแล้วนะโว้ย”

 

สังข์ มองเห็น กลุ่มเงาของคนที่อยู่ข้างหน้า ตรงจุดนัดหมาย. คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนๆ, เขาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น ทั้งที่ยังเหนื่อยกระหืดกระหอบอยู่.

 

เอื้อย มีอาการกระสับส่ายมากขึ้น เอามือสะกิดถาม สินสมุทร.

“นี่มันเลยเวลามาตั้งนานแล้ว สังข์ ยังไม่มา ทำไงดี”

“ยังไง เราก็ต้องรอ”

ความวิตกกังวลของเพื่อนๆ สิ้นสุดลง เมื่อ สังข์ ปรากฏตัวที่ด้านหลังของ สินสมุทร.

“ทำไมมาช้า?”

สินสมุทร ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ เพราะเห็นอาการเหนื่อยหอบของเพื่อนแล้ว, นั่นคือคำตอบที่ดีที่สุด. สังข์ รีบวางกระเป๋าใบใหญ่ ... ตุ๊บ! ลงกับพื้น พร้อมกับหยดเหงื่อผุดเต็มใบหน้า หล่นแหมะที่ปากถุง. เขารีบเปิดปากถุงออก, มีไฟฉาย 5 กระบอก ปืนกลเบาหนึ่งกระบอก พร้อมแม็กบรรจุกระสุนอีก 2 อัน, มีถังสเปรย์ 2 ถัง และของฝากสำหรับเอื้อย. มิน่าละ เขาถึงกับเหนื่อยหอบ.

 

“นี่ของนาย” สังข์ยื่นปืนให้ สินสมุทร “หวังว่าคงใช้มันเป็นนะ ... ถังสเปรย์นี่ เราได้มาแค่สองถัง เอาไว้ที่นายถังหนึ่ง ใช้ในยามจำเป็น เราเอาไว้ถังหนึ่ง ... ไฟฉายนั่นเอาไปคนละกระบอก”

“แล้วของนายล่ะ ปืนของนาย” สินสมุทร ถาม.

“ไม่มี ได้มาแค่กระบอกเดียว แต่นายจำเป็นต้องดูแลพวกผู้หญิง”

 

เอื้อย ชูหน้าไม้กลขึ้นเสมอหน้าอก ให้เพื่อนๆ ดู, สิ่งนี้คืออาวุธที่เธอคิดว่า ทันสมัยที่สุด ทั้งเล็กทั้งเบา แข็งแรง และไร้เสียง พร้อมลูกดอกเล็กๆ ราว 30 ดอก บรรจุในกระบอกกลมใต้แท่นยิง.

 

“เอ้านี่! ของฝาก” สังข์ โยนกระบอกกลม บรรจุลูกดอก ให้เอื้อย “สามอันพอไหม๊?”

 

เอื้อย ยิ้มที่มุมปาก รับมันไว้ด้วยหัวใจที่เชื่อมั่นว่า ภารกิจนี้ต้องสำเร็จ. โสนน้อย ชักมีดที่ทำจากเหล็กกล้าสีเงิน ออกมาจากฝัก ที่สะพายอยู่ด้านหลังให้เพื่อนๆ เห็น เพื่อบอกว่า เธอก็พร้อมร่วมศึกครั้งนี้.

 

“นั่นมันสู้ปืนได้ที่ไหนเล่า แค่เอาไว้ป้องกันตัว” สังข์ บอก “ไปเถอะ ระวังหลังให้เราด้วย อ้อ! อย่าลืม ติดต่อกันที่คลื่นรหัส 213”

 

สินสมุทร กับ สังข์ ยกกำปั้นมือชนกัน แล้วทำสัญลักษณ์นิ้ว เพื่อทบทวนรหัสกันอีกครั้ง.

“ถ้างั้น นายกับสาคร ล่วงหน้าไปก่อน ส่วนเราจะดูแลพวกผู้หญิงเอง ถ้าข้างหน้าปลอดภัย ให้ส่งสัญญาณไฟฉาย โน่นประตูอิสรภาพอยู่ข้างหน้าเราแล้ว” สินสมุทร ทบทวนแผน อีกครั้ง.

“พี่สมุทร ระวังตัวดีๆ นะ ... สัญญาซิ พี่ต้องทำให้ได้” สุดสาคร กล่าวอำลาพี่ชาย.

“ไปเถอะน่า ไม่มีเวลาแล้ว”

 

เมื่อทุกคนเข้าใจดี สังข์ กระพริบไฟฉายในมือ ส่งสัญญาณให้ ธนญชัย. สักครู่ ประตูด้านตะวันตก ก็ค่อยๆ เปิดออก. สังข์ กับ สุดสาคร วิ่งไปล่วงหน้า ผ่านใจกลางถนน ตรงไปที่ประตู ซึ่งอยู่ห่างราว 50 เมตร.

 

รถบรรทุกสินค้าคันหน้าสุด เตรียมพร้อมเดินทาง, คนขับกับเพื่อนของเขาที่นั่งอยู่ข้างๆ มองดูที่ใบสั่ง. กำหนดเดินทาง ที่วางอยู่บนหน้าปัทม์รถ ระบุเวลา 06.00 นาฬิกา. ยังพอมีเวลาเหลือ คนขับ จึงควักบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อ ออกมาจุดสูบ, พ่นควันไปสองสามครั้ง. เห็นประตูตะวันตกกำลังเลื่อนเปิดออก เขาจึงพูดบ่นกับเพื่อน ที่นั่งอยู่ข้างๆ.

 

“อะไรกันวะ เหลืออีกตั้งห้านาที งานเริ่มก่อนเวลารึไง”

“เจ้านายเราก็เป็นซะยังงี้ คิดจะเปลี่ยนแผนก็เปลี่ยนเอาซะดื้อๆ ... ไปกันเถอะ”

 

คนขับ บิดกุญแจ สตาร์ทรถ.

สังข์ สุดสาคร วิ่งหลบไปตามไหล่ถนนได้ครึ่งทาง ผ่านกลุ่มชายชุดทหาร ที่ซุ่มอยู่. สังข์ เห็น ธนญชัย ยืนซุ่มในที่มืด. เขาคงกำลังคุมสวิทช์เปิดประตูอยู่. สังข์ หยุดนิดหนึ่ง พร้อมกับส่งสายตาืสื่อสารให้ ธนญชัย เห็น. เป็นอันว่า เขาสองคนรู้กัน กับปฏิบัติการลับครั้งนี้. ธนญชัย ก็รู้สึกพอใจเช่นกัน.

 

สังข์ กับ สุดสาคร ไปใกล้จะถึงประตูอีกไม่กี่ก้าว, เห็นว่า ถนนโล่งปลอดภัยดี ก็ส่งสัญญาณไฟฉาย ให้ สินสมุทร พาพวกผู้หญิงตามมา.

 

ทุกอย่างน่าจะราบรื่น, สินสมุทร กึ่งเดินกึ่งวิ่ง นำหน้า เอื้อย โสนน้อย. พวกเขาไปได้ครึ่งทาง และอยู่กลางถนนพอดี ... สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น! แสงไฟจากรถบรรทุก ก็สว่างขึ้น. นี่ไม่ได้อยู่ในแผนของฝ่ายใดเลย. สินสมุทร เอื้อย และโสนน้อย ตกใจ ยืนจังก้าอยู่กลางถนนพอดี.

แต่นี่ ก็ไม่ได้อยู่ในแผนของ ธนญชัย เช่นกัน. เขารู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่ากำลังเสียรู้ สังข์กับเพื่อนๆ เสียแล้ว.

 

“ปัดโธ่เว้ย! จะปล่อยให้พวกมันหนีไปไม่ได้ ... มัวยืนรออะไรอีกเล่า”

 

ชายชุดทหาร ที่ยืนคุมเชิงอยู่ข้างๆ ยกปืนขึ้นแนบอก ลั่นกระสุนไปที่ สังข์ กับ สุดสาคร พร้อมกับกดสวิทย์ปิดประตู. เป็นเวลาเดียวกับที่รถบรรทุกคันหน้าสุด วิ่งมาเกือบถึงครึ่งทางก่อนถึงประตูใหญ่. คนขับรถ ตกใจเสียงปืน, หยุดรถทันที.

สินสมุทร บอกให้พวกผู้หญิง หมอบลงที่ขอบถนนก่อน เล็งปืนไปที่แหล่งที่มาของเสียง แล้วรัวกระสุนใส่ แบบไม่นับ. หมดกระสุนไปราวครึ่งแม็ก. ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงปืนดังมาจากอีกด้าน ที่บริเวณส่วนหัว ของรถบรรทุกคันแรก. สินสมุทร รีบหันปลายกระบอกปืน ยิงตอบโต้ไปชุดหนึ่ง. เสียงปืนฝ่ายตรงข้าม เงียบไป.

 

“รีบไป ประตูใกล้จะปิดแล้ว”

 

เอื้อย กับ โสนน้อย วิ่งตรงไปที่ประตูใหญ่ ที่กำลังจะปิด, มองเห็นมือของ สังข์ กวักเรียกตลอดเวลา. ขณะที่มีเสียงปืนดังไล่หลังอีกหลายชุด. ไม่รู้ว่า เป็นเสียงปืนของใครบ้าง. แต่ตอนนี้ วิ่งไปให้เร็วที่สุด.

 

ธนญชัย ยิ่งโกรธหนักขึ้น ที่ปล่อยให้ สังข์ เอื้อย หนีไปได้ และคนของเขา ถูกยิงบาดเจ็บไปถึง 3 คน แต่พวกเด็กกบฏ ไม่เป็นอะไรเลย. จึงสบถด่าคนที่เหลืออยู่ของเขา ไปชุดใหญ่.

“พวกนาย เป็นทหารกันยังไงห๊า กะแค่เด็กไม่กี่คน ก็ยิงไม่ถูก”

“เด็กอะไรวะ เร็วยังกะลิง” คนที่ถูกด่า แก้ตัวแบบน่าตบ.

 

ธนญชัย จึงตบหน้าคนที่ถูกด่า ... เพี๊ยะ! ไปทีหนึ่ง “แล้วลิงมันหลบกระสุนทันเหรอ”

ธนญชัย ไม่รีรอ คว้าปืนพกที่สะเอวออกมา ยิ่งกราดใส่ สินสมุทร. แต่มันเป็นปืนสั้น ถูกยิงโดยคนที่ควบคุมอารมณ์ไม่ได้ กระสุนเลยพลาดเป้าทุกนัด.

 

สินสมุทร ยิงโต้ชายชุดทหารไปหลายชุด. แต่ทหารพวกนั้น มีจำนวนมากกว่า ประเมินว่าน่าจะสู้ไม่ไหว. จึงถอยมาหลบที่รถบรรทุก ที่จอดขวางถนนอยู่. ใช้เป็นที่กำบังกระสุนของฝ่ายตรงข้ามไปก่อน. เขารู้ตัวว่า กระสุนเหลือน้อยแล้ว, ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์ จะยิงแบบมั่วๆ ไม่ได้.

สินสมุทร ยิงทีละนัด เป็นระยะ เพื่อประหยัดกระสุน เปิดทางให้ พวกผู้หญิงวิ่งไปที่ประตูใหญ่. เขาอยู่ในทำเลที่ได้เปรียบ อาศัยรถเป็นที่กำบัง มองเห็นเป้าได้ชัดเจนกว่า, เล็ง ยิง. สอยชายชุดทหาร ล่วงไปอีก 2 คน. การต่อสู้ชุลมุน ไม่มีเวลาจะได้ใช้เจ้าถังสเปรย์นั่นเลย. เสียงปืนสงบลงชั่วครู่, สินสมุทร มองออกไปที่ประตูใหญ่ ถอนหายใจโล่งอก, เห็น เอื้อย กับ โสนน้อย ไปถึงเป้าหมาย ปลอดภัยดีแล้ว. แต่ประตูยังมีช่องว่างอยู่ น่าจะยังพอมีเวลา.

 

เอื้อย กับ โสนน้อย วิ่งมาถึง. สังข์ ยื่นมือรับเพื่อน และเกาะกันไว้แน่น.

“สังข์ เธอพาพวกผู้หญิงไปก่อนได้ไหม๊? เราจะไปช่วยพี่สมุทร”

สุดสาคร ขยับจะวิ่งกลับเข้าไป แต่ สังข์ รั้งตัวเขาไว้.

“อย่าไป ประตูใกล้จะปิดแล้ว”

 

ประตูที่กำลังจะปิด กลับเปิดขึ้นมาอีกครั้ง. สังข์ เห็นว่า นี่เป็นสัญญาณไม่ดีเลย. เขาจึงพาเพื่อนๆ ถอยให้ห่างจากประตู ไปซ่อนตัวอยู่ข้างกำแพง, ห่างออกไปไม่ไกล มองเห็นก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง เหมาะที่จะใช้เป็นที่กำบังชั่วคราว.

 

สังข์ หยิบถังสเปรย์ขึ้นมา พูดกับเอื้อยว่า

“เราจะซ่อนตัวอยู่แถวๆ นี้ รอให้สมุทรกับสาคร กลับออกมาก่อน เราจะไปพร้อมกัน”

“พวกเขาจะออกมาได้ยังไง ทหารมากันใหญ่แล้ว”

“เธอลืมไปแล้วเหรอ สินสมุทร ก็มีถังสเปรย์นั่น อยู่กับเขาถังหนึ่ง เขาคงเอาตัวรอดได้หรอกน่า” สังข์ ปลอบใจเอื้อย.

“อีกประเดี๋ยวพระอาทิตย์ก็ขึ้นแล้ว เราคงหาที่ซ่อนลำบาก” โสนน้อย รู้สึกเป็นกังวล.

 

มีเสียงเรียกจากวิทยุสื่อสารดัง ตี๊ด ๆ ๆ. สังข์ รีบใส่หูฟังทันที แล้วพูดออกไป.

“มาที่กำแพงประตูฝั่งขวา 3 นาฬิกา 15 เมตร” แล้วตัดการติดต่อ.

“สินสมุทร เหรอ?” เอื้อย ถาม, สังข์พยักหน้า.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 51/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net