ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
ตอนที่ 59
สายสัมพันธ์ย่าหลาน
สมภารบุญ และขบวนผู้ติดตามทั้งหมด ข้ามสะพานไปแล้ว เดินผ่านทุ่งนาข้าวเขียวไปอีกไม่นาน ก็ถึงบ้านหลังหนึ่ง ตอนบ่ายแก่ๆ. มองเห็นซุ้มประตูใหญ่ รั้วบ้านมีต้นสัตตบรรณ ขึ้นเป็นแนวตลอดรั้ว. เข้าไปใกล้อีกนิด มองเห็นบริเวณหน้าบ้านที่ค่อนข้างกว้างใหญ่ มีต้นก้ามปูขนาดใหญ่ ต้นหนึ่ง ยืนอยู่กลางลานบ้าน นอกนั้น ก็เป็นต้นประดู่ หูกระจง และต้นขนุนกับต้นมะยม อย่างละต้น. มองเห็นตัวบ้าน อยู่ลึกเข้าไปราว 100 เมตร. ตัวบ้านใหญ่โตตามพื้นที่ เป็นบ้านใต้ถุนสูงทรงโบราณ แสดงให้เห็นว่าเจ้าของบ้านเป็นคนมีฐานะดี. ด้านขวามือ เป็นโรงเรือนอะไรสักอย่าง ถูกปิดประตูไว้ ส่วนด้านซ้ายเป็นเรือนเพาะชำกล้าไม้.
ถึงแล้ว สมภารบุญ บอกกับ พลายงาม นี่แหละบ้านของ โยมทอง ย่าของเธอ
สักครู่ มีผู้ชายคนหนึ่ง เปลือยร่างท่อนบน สีผิวดำแดง เนื้อตัวมอมแมม สูงราว 165 ซม. รีบผละจากงานที่กำลังทำค้างอยู่ เดินตรงมาที่ประตูหน้าบ้าน.
ท่านสมภาร! เขาอุทาน แล้วไหว้นมัสการ นิมนต์ขึ้นไปบนเรือนก่อนครับ แล้วเปิดประตูใหญ่ ให้ท่านและคณะเดินเข้ามาในบ้าน.
โยมทอง อยู่ไหม๊?
อยู่ครับ ก็คุณยายเพิ่งกลับจากวัดส้มเมื่อวาน มีอะไรกันเหรอครับ? ท่านสมภารถึงได้รีบตามมา
เพิ่งกลับจากวัดส้ม!
พลายงาม อุทานในใจ, รู้สึกประหลาดใจ ในคำพูดของชายไม่ใส่เสื้อคนนี้. คุณยาย คงหมายถึงย่าทองแน่ๆ เพราะเพิ่งกลับจากวัดส้ม. ก็ในเมื่อเขากับเพื่อนๆ เพิ่งร่วมกิจกรรมในวัดส้ม ทำไมไม่เห็นย่าที่นั่นเลย หรือว่าท่านไปอยู่จุดอื่น. ช่วงนั้นคนก็เยอะด้วย ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เขาอาจจะมองไม่เห็นก็ได้.
โธ่ เกือบจะได้เจอย่า ... แต่ถึงเห็น เราก็ไม่รู้อยู่ดีว่า ย่าทองคือคนไหน พลายงาม คิดในใจ.
อ้าว! โยมทอง ก็ไปช่วยงานอบรมด้วยเหรอ ... พอดีอาตมาไปกิจนิมนต์ ไม่ได้อยู่ในงาน กลับถึงวัดงานก็เลิกแล้ว
สมภารบุญ เดินทางถึงหัวบันไดบ้าน, หญิงวัยชราผู้หนึ่ง เดินออกมาต้อนรับที่ชานบ้าน ตรงหัวบันได.
อะไรกันนี่! นี่นะเหรอ ย่าทอง
พลายงาม เอื้อย และโสนน้อย สบตากันด้วยความรู้สึกพิศวง.
คุณยายทองศรี ที่ไปสอนเราทำอาหารเมื่อวันก่อน คือ ย่าทอง
ท่านสมภาร ไปยังไงมายังไง นิมนต์ขึ้นบนเรือนก่อนเถอะเจ้าค่า แล้วร้องบอก ผู้ชายไม่ใส่เสื้อ ไอ้บุญทิ้ง เอ็งรีบไปล้างเนื้อล้างตัว ขึ้นมาบนเรือนด้วย
เชิญขึ้นมาบนเรือนทุกคนเลยนะ ... อ้าวนั่น!-
นางทอง ใช้มือป้องแดดที่ส่องหน้า เห็นเด็กทั้ง 3 คน ตามมาด้วย ก็รู้สึกแปลกใจ.
พวกเธอ ก็มาด้วยเร๊อะ มา มา ขึ้นมาข้างบน
ทันทีที่สมภารบุญ นั่งบนแหย่งไม้สักตัวใหญ่ ญาติโยมทุกคน ที่นั่งล้อมวงอยู่ข้างหน้า ต่างพากันก้มกราบนมัสการพร้อมกัน. บุญทิ้ง ถวายขันเงินใส่น้ำ ให้ท่านสมภาร. ท่านดื่มพอแก้กระหาย แล้วพูดธุระสำคัญ โดยไม่รอให้เสียเวลา.
โยมทอง เด็กหนุ่มคนนี้ สมภารบุญ ชี้ไปที่ พลายงาม เขามาขอร้องให้อาตมา พาไปหาย่าของเขาหน่อย เพราะแม่ของเขาสั่งกำชับไว้ ให้อาตมาพาส่งให้ถึงมือย่าของเขาให้ได้
นางทอง ไม่เข้าใจความหมายของสมภารบุญ.
ทำไมหรือเจ้าคะ?
จากคำถามที่ค่อนข้างชาเย็น ของโยมทอง, สมภารบุญ คาดว่า สถานการณ์แบบนี้ น่าจะดูไม่ค่อยราบรื่นสักเท่าไหร่. จึงจำเป็นต้องร่ายยาว เล่าเรื่องราวในอดีตให้ฟังอีกรอบ. อย่างน้อย ก็เป็นการปูพื้น ความเป็นมาของเด็กพลายงาม ให้ยายทองศรีรับฟัง ให้เข้าใจ.
โยมทอง จำได้ไหม ลูกชายของโยมน่ะ เขาไปเป็นทหาร แล้วก็ไปชอบพอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ชื่อพิม โยมเองยังบ่นกับอาตมาเลยว่า ทำไมเจ้าลูกชายถึงได้เลือกผู้หญิงคนนี้ทำเมีย แต่แล้ว โยมก็จำเป็นต้องเดินทางไกลไปสู่ขอ ทั้งๆ ที่ ผู้หญิงที่จะเป็นสะใภ้ของโยมน่ะ ก็มีหนุ่มอีกคน ซึ่งเป็นเพื่อนของลูกชาย แอบชอบพออยู่ แล้วเรื่องมันก็ยุ่งอีรุงตุงนัง เกิดศึกชิงนางกันพักใหญ่ จนกระทั่งพิมคลอดลูกชาย และต้องเลือกไปอยู่กับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งเป็นเพื่อนของผัวตัวเอง
นางทอง ยังจำเหตุการณ์เหล่านั้นได้เป็นอย่างดี มันเกิดขึ้นเมื่อสิบกว่าปี ในเมืองกาญจนานี่เอง. เธอยังรู้สึกโกรธเคือง แล้วก็เศร้าใจไม่หาย กับหลายสิ่งหลายอย่าง, เหมือนพร้อมใจกันกลั่นแกล้ง ให้ครอบครัวของนาง ต้องพลัดพรากผัวและลูก.
ผัวก็ตายในหน้าที่ ลูกชายของดิฉัน ก็ถูกใส่ความจนติดคุก ไม่เห็นมีใครจะยื่นมือเข้ามาช่วย มีแต่คอยซ้ำเติมกัน ตั้งแต่นั้นมา ดิฉันก็เลิกใส่ใจว่าลูกสะใภ้ จะเลือกผัวคนไหน
โยมไม่อยากรู้เร๊อะว่า ลูกที่เกิดมา จะเป็นอย่างไร
แล้วดิฉัน จะรู้ได้อย่างไรว่า เป็นลูกกับผัวใหม่ หรือว่าเป็นหลานของดิฉัน
นางทอง นิ่งอึ้งเหมือนกำลังตัดสินใจบางอย่าง บรรยากาศรอบๆ นิ่งสงบ อึมครึม.
พลายงาม ยื่นกำไลเงินที่แม่ให้มา ออกจากกระเป๋า ยื่นให้นางทอง. นางรับมันมาพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหันไปมองพลายงาม. นางทองนึกถึงลูกชายขึ้นมาทันที, เค้าหน้าของเด็กผู้นี้ ช่างเหมือนกับใบหน้าของลูกชายเสียเหลือเกิน.
เด็กคนนี้คือหลานของเราจริงๆ รึนี่
นางทอง ชั่งใจครู่หนึ่ง แม้ว่าความโกรธเคือง ที่มีต่อลูกสะใภ้ ที่เป็นหญิงโลเล ยังรบกวนใจอยู่.
แต่เด็กนี่ ลูกของนางพิม มันก็หลานแท้ๆ ของเรา
พลายงาม ค่อยๆ คลานไปกราบที่ตักของนางทอง. สมภารบุญ จึงต้องยืนยันความจริง ให้กระจ่าง. มีท่านเพียงคนเดียว ที่จะทำหน้าที่ประสาน ให้ย่ากับหลานรู้จักและเข้าใจกัน. และให้แม่ผัวกับลูกสะใภ้ ลดทิฐิมานะลงเสียบ้าง จะได้ไม่ขุ่นเคือง ให้เป็นบาปผูกพันติดกันไป.
พลายงาม เป็นลูกของนางพิม ที่เกิดกับลูกชายของโยม ตอนนี้เขาเดือดร้อน ที่ต้องอยู่กับพ่อเลี้ยง โยมคงรู้ดีนะว่า พ่อเลี้ยงกับลูกเลี้ยงน่ะไม่ค่อยถูกกัน แม้ว่าพิมจะเป็นคนหูเบา ไม่เชื่อว่าผัวใหม่กำลังจะฆ่าลูก แต่วันหนึ่งเรื่องมันก็กระจ่าง เมื่อมีคนมาเป็นพยานให้ ... นี่ถ้าไม่ได้เด็กสาวสองคนนี้ ช่วยเหลือชีวิตไว้ หลานชายของโยม ก็คงจะไม่มีชีวิตรอด มาหาย่าของเขาหรอกนะ
เรื่องราวทั้งหมด ที่สมภารบุญ เล่ามา ก็ยังไม่ทำให้นางทอง คลายใจได้ ความโกรธแค้น ความน้อยเนื้อต่ำใจ ยังเกาะกุมรุมเร้า ในความไม่ยุติธรรมของชะตาชีวิต ของลูกชายคนเดียว ที่ต้องติดคุกและเมียทิ้ง ไม่มีใครดูดำดูดี.
สมภารบุญ จึงต้องเตือนสติ นางทอง ซ้ำอีกครั้ง เพื่อให้รู้สึกผ่อนคลายลง.
แต่ถึงอย่างไร เขาก็เป็นแม่ลูกกัน ขายกันไม่ขาด ตัดกันไม่ได้หรอกนะ พิมน่ะเขาคิดถูกแล้ว ที่ปล่อยให้ลูกมาพึ่งใบบุญย่าของเขา เรื่องขุ่นเคืองใจระหว่างผู้ใหญ่ ก็ให้มันแล้วๆ กันไป อย่าให้ตกถึงลูกหลานกันเลย
แต่เมื่อพิเคราะห์ดู เคราะห์กรรมที่หลานชายประสบมา. นางทอง รู้สึกเศร้าสลดและสังเวชใจขึ้นมาทันที. ความโกรธ และความแค้นเคืองในอดีต ก็ถดถอยทุเลาลงตามลำดับ, กลับรู้สึกสงสารและเห็นใจ ในความยากลำบากของหลานชาย ที่ต้องหนีตายมาหาย่า ถึงที่เมืองกาญจนา.
ย่าครับ แม่บอกว่า ถ้าพ่อออกจากคุกแล้ว เขาจะมารับผม พลายงาม บอก.
คำพูดของ พลายงาม พาจิตใจของหญิงชราให้สงบเย็นขึ้น. นางมองหน้าหลานชายอีกครั้ง. ความแค้นเคืองขุ่นข้องหมองใจ หายไปเกือบหมดสิ้น. หัวใจของนางเริ่มเต้นช้าลง ความตื้นตันใจ วิ่งแล่นเข้าไปแทน, หยดน้ำตา ซึมออกมาโดยไม่รู้ตัว.
โถ หลานย่า ลำบากลำบน ดั้นด้นมาถึงที่นี่ ... ไม่ต้องถึงกับรอพ่อของหลานมารับหรอก อยู่กับย่าเสียที่นี่เลย ... ย่าน่ะ มีลูกชายคนเดียว และก็แก่ขึ้นทุกวัน ไม่มีใครรู้หรอกว่า เขาจะได้ออกจากคุกเมื่อไหร่ แล้วถ้าเขาติดอยู่ในนั้นจนตาย ย่าก็ยังมีหลาน คอยฝากผีฝากไข้ได้
ย่าครับ ถ้าผมไม่ได้เอื้อยกับโสนน้อย ร่วมเดินทางมาด้วย ผมคงมาไม่ถึงที่นี่ เอื้อยกับโสนน้อย เขาก็ไม่มีญาติเหมือนกัน ย่ารับพวกเขาให้อยู่ด้วยนะครับ
ความรู้สึกสงสารเด็กสาวสองคนของนางทอง ยิ่งเพิ่มทวีขึ้น. เมื่อนางมองเห็นเธอทั้งสองก้มหน้านิ่ง หยดน้ำตาซึมออกมา แต่กลับไม่มีเสียงร้องไห้ให้ได้ยินแม้แต่น้อย. เธอช่างเป็นเด็กอดทนเหลือเกิน.
เมื่อเห็นว่าทุกคนเข้าใจกันดีแล้ว สมภารบุญจึงกล่าวอำลา.
อาตมา ทำหน้าที่จบแล้ว เห็นทีจะต้องกลับละนะ
ถ้างั้น ดิฉัน จะให้บุญทิ้งขับรถไปส่งท่าน นะเจ้าคะ
หลังจาก บุญทิ้ง พาท่านสมภารและคนวัด ออกจากบ้านไปแล้ว, นางทอง เรียกให้คนในบ้านทุกคน ขึ้นมาข้างบน เพื่อแนะนำและจัดข้าวของ ห้องพักห้องนอน สำหรับหลานชายและหลานสาว.
ย่าทอง สั่งกำชับ อบเชย สาวใช้ และ พริ้ง น้องสาวของ อบเชย.
อบเชย กว่าผัวเอ็งจะกลับ ก็คงอีกนาน ตอนนี้หยุดงานข้างล่างกันก่อน ไปเก็บกวาดห้องพระ ย้ายข้าวของ ไปไว้ห้องเล็กเสีย แล้วเอาห้องนั้นให้หลานฉันอยู่ นังพริ้ง ไปช่วยอีกแรง เสร็จแล้ว ไปเก็บกวาดห้องรับรองแขกโน่น ให้หนูเอื้อยกับโสนน้อย เข้าไปอยู่
เป็นอันเป็นที่เข้าใจของทุกคนแล้วว่า ต่อไปนี้ บ้านหลังใหญ่จะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีก 3 คน กับม้า 3 ตัว และลูกหมา อีก 1 ตัว.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net