ภาคที่ 2
ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
ตอนที่ 67
บวชพลายงาม
2 ปีผ่านไป
พลายงาม เรียนใกล้จบแล้ว และครบกำหนดบวชเป็นพระ. ย่าทอง รอวันนี้มานาน, หวังพึ่งใบบุญ จากหลานชายที่เหลือเพียงคนเดียว. อีกใจหนึ่ง ก็กลัวหลานชายจะเปลี่ยนใจ เรื่องคู่ครอง, จึงฉวยโอกาสนี้ จัดงานบวชให้พลายงาม บวชที่วัดใกล้บ้าน.
งานบวชของหลานยายทอง, แม้จะตั้งใจทำแบบเรียบง่าย เป็นกันเอง. แต่ชื่อเสียงของยายทอง และความเคารพนับถือของเพื่อนบ้าน ทำให้งานบวชของพลายงาม กลายเป็นงานที่เอิกเกริกใหญ่โต, โดยที่ย่าทองไม่ได้ตั้งใจ. สร้างความปลื้มปีติ ให้แก่ย่าทองไม่น้อย.
พลายงาม รู้ว่า พ่อแท้ๆ ไม่สามารถมางานนี้ได้ แต่มีแม่แค่คนเดียวก็พอใจแล้ว. นางพิม พาลูกชายเข้าโบสถ์ และงานนี้ ย่าทอง ถือโอกาส ให้อภัย ไม่ถือสาเอาความ กับลูกสะใภ้อีกต่อไป. อดีตที่ไม่ดี ก็ปล่อยให้มันผ่านไป. อย่างไรเสีย แม่ลูกกันก็ตัดกันไม่ได้. พิม ดีใจอย่างสุดซึ้งที่พระลูกชาย ได้ที่พึ่งที่ดีที่สุด ชนิดที่เธอเองก็ไม่สามารถให้ลูกได้. แค่ได้มาเห็นชายผ้าเหลืองของลูก ก็ปลื้มปีติเป็นที่สุดแล้ว. เธอไม่ขออะไรมากไปกว่านี้.
หลังจากชื่นชม และทำบุญใส่บาตร ให้พระลูกชาย ได้สองสามวัน ก็ถึงเวลากลับไปบ้าน ที่หมู่บ้านสุวรรณวารี. เธอกล่าวขอบคุณ และกล่าวอำลาย่าทอง.
หลายวันต่อมา โสนน้อย กับ เอื้อย นำอาหารที่เธอบรรจงปรุงกับมือ ที่คิดว่าอร่อยที่สุด ดีที่สุด มาถวายพระที่วัด ตั้งแต่เช้า.
ย่าทอง สอนไว้ว่า การให้สิ่งของจะได้บุญมากหรือน้อย ขึ้นอยู่กับเหตุผล 4 ข้อ. คือ หนึ่ง ของนั้นต้องบริสุทธิ์ และมีคุณภาพดีที่สุด. สอง ของนั้นเป็นของจำเป็น สำหรับผู้รับมากที่สุด. สาม ผู้ให้ ต้องมีใจสะอาดบริสุทธิ์ ปราศจากความโลภ โกรธ หลงมัวเมา รวมทั้งไม่คิดอยากได้สิ่งตอบแทนหลังการให้นั้น. และสี่ ถ้าผู้รับ เป็นบุคคลผู้บริสุทธิ์ด้วยศีลมากเท่าใด ก็จะได้บุญทวีเพิ่มขึ้นมากเท่านั้น. นอกจากนี้ ย่าทอง ยังสอนอีกว่า การให้สิ่งของจำเป็นเร่งด่วน การให้สิ่งของ ในปริมาณที่เหมาะสม และการให้บ่อยๆ จะช่วยเสริมบุญและบารมี ให้แก่ผู้ทำบุญ มากขึ้นไปอีก.
พลายงาม บวชแล้วได้ฉายา พระสุทธิสีลวัณโณ. ท่านสมภาร พระอุปัชฌาย์ ให้พำนักในกุฏิที่อยู่ลึกเข้าไปในป่า ที่ท้ายวัด. รายล้อมด้วยต้นไทร เพราะเป็นที่สงบร่มเย็นที่สุด. เหมาะเป็นที่ศึกษาและปฏิบัติธรรม สำหรับภิกษุสงฆ์ที่บวชใหม่.
ทางเดินจากศาลาใหญ่ ไปยังกุฏิท้ายวัด เป็นทางดินปนทราย ชื้นเล็กน้อย. ตลอดเส้นทาง ดูสะอาดและร่มรื่น. บริเวณรอบกุฏิเป็นลานดิน ถูกปัดกวาดด้วยไม้กวาด ที่ทำจากซี่เล็กๆ ของลำไม้ไผ่.
ปกติ ต้นไทร จะดูสกปรกในเวลาที่พวกนก หรือสัตว์ชนิดอื่นมากินลูกไทร แล้วปล่อยให้ลูกไทรหล่น หรืออุจจาระรด ลงมาที่พื้นดิน. นั่นเป็นบทปฏิบัติสำหรับพระใหม่ ที่จะต้องศึกษาใจของตัวเอง และหมั่นปัดกวาด สิ่งปฏิกูลบนพื้น เช่นเดียวกับ การหมั่นปัดกวาดกิเลส ที่หมักหมมอยู่ในใจ.
เป็นกิจอย่างหนึ่ง ที่พระนวกะบวชใหม่ ควรปฏิบัติ เป็นกัมฐานที่จะช่วยชำระจิตใจ ให้ใสสะอาด เพราะจิตของเรา มักจะมีสิ่งสกปรก มารบกวนให้น่ารำคาญ เราก็ต้องหมั่นพิจารณา และกำจัดมันออกไป เช่นเดียวกับลูกของต้นไทร ใบไม้ และขี้นก ที่มันหล่นตามพื้น สิ่งเหล่านี้นี่แหละ จะเป็นบทฝึกหัดเตือนสติ ของเราได้เป็นอย่างดี หวังว่าท่านคงเข้าใจนะ
คำสั่งสอน ของพระอาจารย์อุปัชฌาย์ เปรียบเหมือนบทบัญญัติ ที่พระผู้เป็นลูกศิษย์ ควรระลึกอยู่เสมอ.
หลังกลับจากบิณฑบาต พระพลายงาม กำลังจัดเตรียมอาหารในบาตร เพื่อจะฉัน. เป็นเวลาเดียวกับ โสนน้อย เดินหิ้วตระกร้าอาหาร นำหน้า เอื้อย มาที่กุฎิพระ.
วันนี้ ดิฉันเตรียมอาหารไว้ใส่บาตร แต่ไม่ทันได้ใส่ จึงเดินทางมาถึงที่นี่เจ้าค่ะ โสนน้อย ก้มหน้า พูดกับพระ ขณะที่จัดอาหาร เตรียมประเคนพระ.
พอดี พระอาจารย์ ให้เปลี่ยนสายเดินบิณฑบาตกะทันหัน อาตมาก็เลยไม่ได้ไปทางนั้น ขอโทษด้วย ที่โสนน้อย เอ๊ย โยม รอนาน
ไม่เป็นไรหรอกเจ้าค่ะ เพราะถึงยังไง พวกเราสองคน ก็อยากมาที่วัดอยู่แล้ว มาดูว่าพระคุณท่าน อยู่สุขสบายดีหรือเปล่า
คงไม่สบาย อย่างที่ฆราวาสเข้าใจกันหรอกนะ เป็นพระน่ะ ต้องอยู่ลำบากเข้าไว้ เพราะการตั้งตนอยู่บนความลำบาก กุศลธรรมก็จะเจริญ
แหม! ท่านเนี่ยะ บวชได้ไม่กี่วัน ก็เทศน์เก่งแล้วนะเจ้าคะ เอื้อยพูด และอมยิ้มเล็กน้อย.
แต่ตอนนี้ อาตมาคิดว่า อาจจะลำบากจริงๆ ก็ได้
พระพูด พร้อมกับมองข้าม โสนน้อยและเอื้อย ออกไปที่ทางเดินหน้ากุฏิ. เอื้อย โสนน้อย มองตามออกไป.
สร้อยมณี กับหญิงรับใช้ กำลังเดินหิ้วตระกร้าอาหาร มาถวายพระเช่นกัน. แต่พวกเธอมาทีหลัง เดินตรงเข้ามาที่กุฏิทันที ด้วยอาการสงบ. และไม่ได้ทักทายผู้ที่มาก่อน เหมือนไม่มีใครที่อยู่นั่น นอกจากพระกับเธอและคนรับใช้.
โสนน้อย ส่งยิ้มให้ สร้อยมณี แต่เธอแสดงอาการเฉยๆ ยิ้มรับอย่างเฉื่อยชา. แต่กับพระ ดูเธอแอบยิ้มหวานส่งให้. พระก็เลยถือโอกาส วางผ้ารองรับประเคนอาหารพร้อมๆ กัน และสวดให้พร. บรรยากาศดูเงียบสงบนิ่ง เหมือนในป่าช้า. พระเลือกตักอาหารใส่บาตร เสร็จแล้วพิจารณาอาหาร ด้วยบทปฏิสังขาโยฯ.
โสนน้อย กับ เอื้อย เห็นว่าพระท่านพิจารณาอาหารแล้ว ก็อยากจะให้ท่านอยู่ตามลำพัง พวกเธอจึงชวนกันกลับ.
โสนน้อย เอื้อย จะกลับแล้วเหรอ?
พระถาม เมื่อเห็นสองสาวเตรียมเก็บภาชนะ แต่สร้อยมณี ชิงพูดตัดขึ้นก่อน.
หลวงพี่ขา พอดีน้องก็มีธุระเหมือนกัน จะขอตัวกลับก่อน ประเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่
สร้อยอยู่ตั้งไกล ไปกลับทุกวันคงจะเหนื่อยแย่ ไม่ต้องเป็นห่วงอาตมาหรอก ทางนี้ก็มีคนดูแลอยู่แล้ว โดยเฉพาะโยมย่า
จะไม่ให้เป็นห่วงได้ยังไง สร้อยมณี พูดกับพระ แต่หางตามองไปที่ โสนน้อย น้องก็ไม่รู้ว่า คนที่อยู่ใกล้กว่า จะดูแลหลวงพี่ได้ดีแค่ไหน
โสนน้อย รีบเดินออกมาก่อน เพราะรู้สึกลำบากใจ ถ้ายังนั่งอยู่ต่อ. ปล่อยให้ เอื้อย เก็บภาชนะแล้วตามออกมา. สร้อยมณี รอโอกาสอยู่แล้ว ที่จะพูดกับ โสนน้อย แบบตัวต่อตัว เพื่อบอกเล่าบางสิ่ง ให้กระจ่างชัดกว่านี้. เธอจึงรีบสาวเท้าก้าวเดิน ตามประกบ โสนน้อย มาตามทางเดิน.
นี่เธอ จะรีบกลับแล้วเหรอจ้ะ ไม่คุยกันก่อนล่ะ
เมื่อมีคนต้องการจะพูดด้วย การหลบเลี่ยง ปฏิเสธด้วยการเดินหนี เป็นมารยาทที่ไม่งาม ถือว่าไม่ให้เกียรติกัน, โดยเฉพาะ กับหลานของพ่อเมืองกาญจนา. โสนน้อย ลดความเร็วเดินช้าลง, จนกระทั่ง สร้อยมณี เดินตามมาทัน.
อันที่จริง ฉันก็ไม่น่ามาขัดจังหวะเธอเลย เธอดีกับพี่พลายงาม เอ๊ย หลวงพี่ มาตลอด ฉันเข้าใจ ว่าเธอกับท่านนะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก เธอกับหลวงพี่คงคุ้นเคยกันมาก มากกว่าฉันเสียอีก แต่มีอยู่สิ่งหนึ่ง ที่เธอกับฉันรู้พอๆ กันก็คือ พระท่านเป็นคนขี้เกรงใจ มีความในใจอะไรก็ไม่ค่อยบอกใคร เธอว่าจริงไหม๊?
โสนน้อย พยักหน้า ยังคงฟัง สร้อยมณี พูดต่อ.
เธอกับเพื่อนคอยเป็นพี่เลี้ยง พาหลวงพี่มาจนพบคุณย่า และท่านก็รับเธอไว้เสมอหลาน แต่ฉันรู้ดีว่า ยังไงเสียท่านก็คงไม่วางตำแหน่งหลานชาย ไว้ต่ำกว่านี้แน่ๆ เพราะท่านมีหลานคนเดียว เธอโชคดีนะที่ได้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ตระกูลของเรา เป็นดองกันมาหลายชั่วอายุคนแล้ว จนเป็นขนบประเพณีกันแล้ว ฉันหรือจะขัดได้ เธอเองก็ขัดไม่ได้เหมือนกัน ... อุ๊ย! นี่ฉันพูดอะไรไปนี่ ฉันว่าเธอจะรู้เรื่องพวกนี้ซะอีก
สร้อยมณี พูดพร้อมส่งหางตา ชำเรืองมอง โสนน้อย. โสนน้อย ฟังแล้วรู้สึกไม่ดี จึงรีบเดินไปให้ไกลๆ.
นี่เธอ ... ฉันจะบอกอะไรให้ ยังไงเสีย หลังพระสึก ก็ต้องแต่งงานกับฉันอยู่ดี ไม่ว่าเธอจะอยู่ในฐานะอะไร เธอก็ยังเป็นสมาชิกบ้านหลังนี้อยู่นะจ้ะ
โสนน้อย รีบเดินหลบหน้าไปโดยเร็ว เพื่อไม่ให้ใครเห็นหยดน้ำตา. สร้อยมณี เห็นว่า คำพูดของเธอคงได้ผล. เธอจึงหยุดเดิน ระหว่างนั้น เอื้อย ก็หิ้วตระกร้าตามมาทัน ตามด้วยหญิงพี่เลี้ยง.
โสนน้อย เป็นอะไรไป เอื้อย ถามเพื่อน แล้วมองหน้า สร้อยมณี ด้วยความไม่พอใจ คุณพูดอะไรกับเพื่อนของฉันน่ะ
สร้อยมณี ตีหน้าตาย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น, แล้วเดินจากไป พร้อมกับหญิงพี่เลี้ยง.
กลับมาถึงบ้าน โสนน้อย รีบเดินเข้าห้องแต่หัวค่ำ. เอื้อย เป็นห่วงเพื่อนจึงตามเข้าไป แต่ ย่าทอง และ ยายเมี้ยน สังเกตเห็นเสียก่อน. และเดาเอาว่า คงเกิดเรื่องอะไรสักอย่างกับเธอแน่. ย่าทอง จึงพูดเปรยๆ กับ ยายเมี้ยน ว่า
เด็กสาวๆ สมัยนี้ มันก็มีปัญหาหัวใจ เหมือนพวกเราตอนเป็นสาวๆ นั่นแหละ เป็นเรื่องธรรมชาติ ประเดี๋ยวก็หาย
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net