หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 23  นครรัฐเทพนารา

ตอนที่ 77

นรกบนเมืองสวรรค์

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 76/105

 

ไม่นาน เอื้อย โสนน้อย และ สิงห์ ก็มาถึงจุดหมายอย่างไม่ตั้งใจ. เป็นย่านชุมชนที่ค่อนข้างแออัด แต่ถนนดูดีกว่าชุมชนเคหะเหม็นๆ เมื่อตอนหัวค่ำ. โคมไฟจากเสาไฟฟ้า ส่องให้เห็นตึกเก่าๆ ทั้งสองฝั่ง ซึ่งทรุดโทรม. บนฟุตบาท มีผู้คนไม่มากนัก, นานๆ ครั้งก็มีรถยนต์วิ่งสวนกันไปมา. ไกลออกไปสัก 30 เมตร มีคนเยอะหน่อย, มองเห็นอาคารตึกหลังหนึ่ง ประดับด้วยไฟสวยกว่าตึกอื่นๆ. สูงขึ้นไปที่หน้าตึกราว15 เมตร มีป้ายข้อความ และแสงไฟประดับระยิบระยับ บ่งบอกว่า ที่นี่คือสถานเริงรมย์ สำหรับคนกลางคืน.

 

แสงไฟฟ้าจากภายในและเสียงดนตรี คละเคล้ากับเสียงคนพูดคุยกันเอะอะ เล็ดรอดออกมาเป็นระยะ. เดาออกได้ไม่ยากว่า ข้างในต้องมีคนอยู่ในนั้น ไม่น้อยทีเดียว. สังเกตที่ประตู มีคนเดินเข้าๆ ออกๆ, บางคนก็มีอาการเมา, ผู้ชายสองคน กำลังโอบกอดผู้หญิงคนหนึ่ง ไว้ตรงกลาง พากันเข้าไปข้างใน สวนกับผู้ชายกับผู้หญิงอีกคู่หนึ่ง ซึ่งกำลังเปิดประตูสวนออกมา. ดูเหมือนฝ่ายหญิงจะมีอาการเมา จนเกือบไม่ได้สติ แล้วพากันเดินหายไปในซอกตึกมืดๆ.

 

สิงห์ ชวนเพื่อนๆ เดินปะปนไปกับนักเที่ยวกลางคืนคนอื่นๆ. เขาสังเกตไปเรื่อยๆ ที่ซอยเล็กๆ ก่อนจะถึงตึกสวยหลังนั้น. ดูเหมือนจะมีชายขอทาน กำลังจัดเตรียมที่นอนของตัวเอง. ฝั่งตรงข้าม เยื้องไปทางซ้ายมือ มีเด็กวัยรุ่น 4-5 คน กำลังยืนมั่วสุมสูบบุหรี่. แต่ที่น่าตกใจก็คือ พวกเขาเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง อายุคงราวๆ สิบขวบ อยู่ในกลุ่มวัยรุ่นที่สูบบุหรี่นั้นด้วย. เธอหันมาสบตากับ เอื้อย นิดหนึ่ง.

 

“นั่นเด็ก ...” เอื้อย กระซิบ

“ชั่งมันเถอะน่า เด็กจรจัดน่ะ” สิงห์ บอก.

“แต่เด็กนั่น กำลังถูกรังแกนะ”

“เลิกสนใจเถอะน่า” สิงห์ ย้ำคำเดิม.

 

พวกเขา กลายเป็นหนุ่มสาวนักผจญโชคหน้าใหม่ไปแล้ว. เมื่อเข้าไปใกล้บริเวณหน้าตึกสวยหลังนั้น ก็มีผู้หญิงวัยเกือบกลางคนคนหนึ่ง แต่งตัวและแต่งหน้าเข้ม จัดจ้าน เดินเข้ามาทักเป็นรายแรก ในมือถือไพ่สำรับหนึ่ง.

 

“จะเสี่ยงทายดูก่อนไหม๊ว่า คืนนี้จะมีโชคหรือไม่มี สนใจไหม๊จ้ะ?”

 

โสนน้อย เอื้อย ยังไม่คุ้นเคยกับสถานที่นี้. พวกเธอยังรู้สึกเกร็งๆ จึงขยับเข้าไปใกล้ สิงห์ และรอดูเหตุการณ์ไปก่อน. สิงห์ ส่งสายตาบอกเพื่อนๆ ว่าอย่าไปสนใจ. ผู้หญิงคนนั้น จะพูดจาหว่านล้อมอย่างไร พวกเขาก็ไม่ตอบสนอง เธอจึงล้มเลิกเซ้าซี้.

สิงห์ โสนน้อย เอื้อย เดินช้าๆ ชะลอไปเรื่อยๆ. สักครู่ ก็มีผู้ชาย 2 คน ขยับออกจากผนังตึก ตรงมาที่พวกเขา และเดินเฉียดไปเฉียดมา พร้อมเพ่งสายตา มองแขกหน้าใหม่ทั้งสามคน ตั้งแต่หัวจรดเท้า.

 

“เสี่ยงหน่อยเถอะน่า พวกนายอาจมีโชคก็ได้นะ”

“ไปด้วยกันไหม๊?” อีกคนหนึ่ง พูดชักชวน.

 

สิงห์ ปฏิเสธ, คนแรกก็ยังคาดคั้นเหมือนเดิม หวังว่านักเสี่ยงโชคหน้าใหม่ จะเปลี่ยนใจ ทำตามในสิ่งที่เขาต้องการ. แต่เมื่อเหยื่อไม่ตอบสนอง สองคนนั่นก็เลิกสนใจ และผละถอยออกไปหาเหยื่อรายอื่น.

นี่นับว่าโชคดี ที่ไม่ใช่พวกคนร้ายอันธพาลหาเรื่อง. อาการเกร็งของ โสนน้อย กับ เอื้อย หายไป. แต่มีเสียงกรีดร้องของเด็กผู้หญิงแทรกขึ้นมา. ผู้คนที่เดินอยู่ในแถวนี้ ไม่มีใครสนใจเสียงนั่น. เอื้อย รู้สึกอึดอัดใจ และไม่สบายใจ, เด็กหญิงนั่น อาจกำลังเดือดร้อนอะไรสักอย่างก็ได้. เสียงร้องกรี๊ดของเด็กหญิง ดังมาจากซอยเล็กๆ ซึ่งพวกเขาเพิ่งเดินผ่านมันมาเมื่อครู่. เสียงนั่น ดังขึ้นๆ.

 

เอื้อย เริ่มไม่แน่ใจตัวเองแล้วว่า จะทำเป็นไม่สนใจ หรือ แกล้งเดินหนีไป.

“เดี๋ยว! เด็กคนนั้น อาจต้องการความช่วยเหลือก็ได้”

เอื้อย พูดกับ โสนน้อย ขณะเดินตามหลัง สิงห์ ไปติดๆ. โสนน้อย เห็นด้วย จึงรั้งแขนของ สิงห์ ให้เขาหยุดเดิน.

 

“อะไร?” สิงห์ ถาม.

“เราน่าจะไปดูซักหน่อยนะ เสียงร้องนั่นอยู่ใกล้ๆ นี่เอง”

“เรายังไม่รู้จักคนที่นี่เลยนะ” สิงห์ ไม่เห็นด้วย “อย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่าน่า ดูซิ ไม่เห็นเหรอว่า คนที่นี่ไม่มีใครสนใจเสียงนั่นเลย”

“สิงห์ เธอคิดว่า นั่นเป็นกับดัก ล่อให้เราเข้าไปเหรอ?” เอื้อย พูดแย้ง “คิดมากไปรึเปล่า โสนน้อยล่ะ ว่ายังไง?”

 

โสนน้อย ก็ยังลังเลเหมือนเดิม. เสียงร้องให้ช่วย ดังขึ้นอีก. คราวนี้ เอื้อย ไม่ทนรอให้พวกเพื่อนๆ คล้อยตาม. สัญชาติญาณของเธอบอกว่า นั่นไม่ใช่เสียงร้องของคนปกติ ที่ร้องกันเล่นๆ ให้คนอื่นตกใจเล่น.

เธอตัดสินใจ ก้าวเดินตรงเข้าเขาไปในซอย ซึ่งเป็นที่มาของเสียงร้อง. โสนน้อย กำลังเดินทอดน่องดูอะไรเพลินๆ เห็น เอื้อย เดินหายไปในซอย. เธออดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ จึงบอก สิงห์. สิงห์ ส่ายหน้า รู้สึกหนักใจกับความดื้อของเพื่อนสาวห้าวคนนี้. แต่เขาก็รู้ว่า ในซอยนั่น ไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย หากปล่อยให้ไปคนเดียว อาจเกิดอันตรายได้ จึงพากันเดินไปตาม เอื้อย.

 

เอื้อย เดินหายเข้าไปในซอย ข้างในซอยมืดนิดหน่อย แต่ก็มองเห็นตำแหน่งที่มาของเสียง. ที่มุมตึก ห่างออกไปราว 15 เมตร. กลุ่มวัยรุ่นราว 4-5 คน กลุ่มเดิม, กำลังทุบตี ขู่บังคับให้เด็กหญิงผู้หนึ่ง ทำอะไรสักอย่าง. เอื้อย มองเห็นไกลๆ ไม่ถนัด เธอจึงขยับเข้าไปให้ใกล้กว่านี้.

คิดว่า น่าจะเป็นเด็กคนเดียวกัน ที่เธอเห็นเมื่อสักครู่. พวกกลุ่มวัยรุ่น เห็นว่ามีคนเดินตรงมาหาพวกเขา, พวกเขาจึงพากันลากเด็กหญิง ถอยห่างลึกเข้าไปในซอยอีก ราว 5 เมตร. เอื้อย ไม่คิดอะไรมากไปกว่า การช่วยเหลือเด็ก. เธอจึงติดตามไปจนทัน และกระชากเด็กหญิง ออกจากกลุ่มวัยรุ่น.

 

“นี่หยุดนะ ทำไมรังแกเด็ก”

“เสือก! มันเรื่องอะไรด้วย”

 

เสียงเด็กผู้หญิงพูดขึ้น. เอื้อย รู้สึกงุนงงไปชั่วครู่. อาการดิ้นรนของเด็กหญิง เปลี่ยนไปเป็นคนละคน. นี่มันไม่ใช่เด็กผู้หญิง คนที่เจอครั้งแรกนี่!. เด็กหญิง มองหน้า เอื้อย อย่างไม่พอใจ, พวกกลุ่มวัยรุ่นนั่น ก็เช่นกัน.

 

“นี่ฉันมาช่วยเธอนะ”

“ช่วยเหรอ!” เด็กหญิง อุทาน และหันไปพูดกับกลุ่มวัยรุ่น “นี่ พวกมึงคิดเหมือนกูรึเปล่าวะ ว่านังนี่เพิ่งมาใหม่”

“เหยื่อรายใหม่ต่างหาก”

 

เสียงเด็กหนุ่มในมุมมืด พูดขึ้น ก่อนที่เขาจะโผล่หน้าออกมา. เขาแอบซุ่มยืนอยู่ด้านหลังของ เอื้อย นานแล้ว. เอื้อย รู้สึกโกรธและเสียหน้า เมื่อรู้ตัวว่าถูกหลอก. เธออยากจะเข้าไปจับคอ เค้นเอาความจริงว่า ทำไมทำกันแบบนี้. แต่ทำได้แค่คิด เพราะมีเด็กวัยรุ่นอีกหลายคน ค่อยๆ โผล่หน้า ตามเด็กหนุ่มคนนั้น ออกมาจากมุมมืด, นับรวมกันได้มากกว่า 10 คน. คนมากขนาดนี้รับมือไม่ไหวแน่. ตอนนี้ เอาตัวรอดไว้ก่อนดีกว่า.

 

เอื้อย ค่อยๆ สืบเท้าถอยไปบนฟุตบาท ขณะที่กลุ่มวัยรุ่นในมุมมืด เคลื่อนเข้ามาใกล้. เอื้อย หันไปมองอีกด้าน ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ก็มีกลุ่มวัยรุ่นอีกจำนวนหนึ่ง ค่อยๆ เดินมาดักปิดทางออก. เท่ากับเพิ่มจำนวนศัตรู มากขึ้นไปอีก.

 

“เอื้อย!” โสนน้อย ตะโกนเรียก.

 

เอื้อย หันกลับไปทางเสียงเรียก, มองผ่านทะลุกลุ่มวัยรุ่นกว่า 10 คน ที่ทยอยกรูกันเข้ามา. เธอไม่รอช้า รีบฝ่าวงล้อมของพวกวัยรุ่น ด้านที่มีจำนวนน้อยกว่าออกไป ขณะที่ สิงห์ กับ โสนน้อย วิ่งไล่ตามจากปากซอยมาช่วย. แต่ เอื้อย ก็ไม่ประมาท และยังรู้สึกเสียหน้าไม่หาย ที่ถูกคนพวกนี้หลอกเอา. เธอตั้งท่ายืนอย่างมั่นคง และระมัดระวัง. ไม่รู้ว่าคนพวกนี้ จะมีอาวุธร้ายแรงหรือไม่. เพราะแค่ลำพังมือและเท้า ก็พอรับมือไหว.

 

เอื้อย อาศัยความคล่องตัว พลิ้วหลบพวกวัยรุ่นออกมาได้. สิงห์ กับ โสนน้อย ยังคงพัวพัน ต่อสู้กับพวกวัยรุ่นกลุ่มใหญ่. แต่อีกไม่นาน ก็น่าจะผ่านเข้ามาได้ ... และก็เป็นเช่นนั้นตามคาด.

เมื่อหลุดจากวงล้อมพวกวัยรุ่นแล้ว สิงห์ กับ โสนน้อย รีบวิ่งมาหา เอื้อย. แล้วพากันวิ่งลึกเข้าไปในซอย. ถอยออกไปทางเดิมไม่ได้แล้ว เพราะข้างหลังด้านปากซอย มีศัตรูเต็มไปหมด. แต่พอขยับวิ่งไปได้เพียงสองสามก้าว, ข้างหน้าก็ปรากฏกลุ่มอันธพาลอีกกลุ่ม. พวกมันยกมากันเป็นฝูง หลายคนมีมีดอยู่ในมือ. ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับพวกเขาอีกแล้ว.

 

“ทำไงดี! พวกมันเยอะขนาดนี้ สู้ไม่ไหวแน่” เอื้อย ปรึกษาเพื่อน.

“มาทางนี้ซิ! ”

 

มีเสียงเรียก มาจากซอกตึกใกล้ๆ ที่พวกเขายืนอยู่. เอื้อย หันไปมองที่มาของเสียงลึกลับนั่น. แสงไฟที่ส่องมาจากโคมไฟบนผนังตึกข้างๆ พอมองเห็นว่า เป็นเด็กหญิงคนนั้นนั่นเอง. คนที่เธอเห็นครั้งแรก ตอนที่เหยียบย่างเข้ามา ในถนนบ้าๆ นี่.

 

“เราไม่รู้จักเด็กคนนั้นเลยนะ เป็นคนร้ายรึเปล่าก็ไม่รู้ มันอาจเป็นกับดักอีกก็ได้” สิงห์ คัดค้าน.

“ไปเหอะน่า” โสนน้อย กระซิบ “ดูซิ เธอไม่มีอาวุธสักหน่อย”

คงจะจริงตามที่ โสนน้อย ว่า เห็นมือข้างขวา ถือไฟฉายดวงเล็กๆ.

“ยังไงเราก็เจอเรื่องร้ายๆ รอข้างหน้าอยู่แล้ว จะอยู่สู้ตายกันที่นี่น่ะเหรอ?” เอื้อย เตือนสติ สิงห์ดำ เพื่อนผู้รอบคอบเสมอ.

“ถ้าไม่อยากตาย ก็ตามหนูมา”

 

เด็กหญิง กระซิบซ้ำ และไม่ต้องรอให้เตือนครั้งที่ 3. โสนน้อย เอื้อย และ สิงห์ ตามเด็กหญิงคนนั้น หายเข้าไปในซอกมืด. เสียงฝูงคนพากันวิ่งไล่หลังตามมา.

สักครู่ เด็กคนนั้น พาแขกทั้งสามคน ที่เธอไม่รู้จัก มาถึงบันไดเหล็กเก่าคร่ำคร่า สำหรับลงไปอุโมงค์ใต้ดิน. เด็กหญิงพาเลี้ยวซ้าย แล้วตรงไป. เอื้อย หันไปมองข้างหลัง คนพวกนั้น ยังวิ่งไล่ตามหลังมาติดๆ. จนกระทั่ง มาถึงรางรถไฟฟ้าใต้ดินเก่าๆ, เด็กหญิงหยุดคิดนิดหนึ่ง ฉายไฟไปด้านซ้ายมือ และด้านขวามือ เป็นทางรถไฟทอดยาวออกไปสุดแสงไฟฉาย ทั้งสองด้าน. สิงห์ ภาวนาว่า อย่าให้เธอหลงทางในตอนนี้เลย.

 

คำภาวนา เป็นผล เด็กน้อยหันไปบอกพวกเขา.

“ตามมา”

 

เธอพา สิงห์ เอื้อย และโสนน้อย หลบเข้าที่มุมมืด ปล่อยให้พวกกลุ่มวัยรุ่น วิ่งผ่านเลยไปก่อน. จนกระทั่ง เห็นว่าปลอดภัยดีแล้ว เธอจึงพาพวกเขาย้อนกลับทางเดิม.

 

“ถามอะไรหน่อยเถอะ ทำไมหนูจึงช่วยพวกเรา?” โสนน้อย เอ่ยถาม.

“หนูชื่ออะไร?” เอื้อย ถามสวนขึ้นมา โดยไม่ต้องรอ ให้เธอตอบคำถามแรก “พี่ชื่อเอื้อยนะ นั่น โสนน้อย ส่วนหนุ่มรูปหล่อ เรียกเขาว่า สิงห์”

“หนูชื่อแพรวา เรียกว่าแพรก็ได้ แต่เราต้องรีบไปให้พ้นจากที่นี่ ก่อนที่พวกมันจะตามมาเจอ”

“เราจะไปไหนกัน?” สิงห์ เป็นฝ่ายถามบ้าง.

“ไปบ้านของหนู”

 

แพรวา พาพวกเขาเลี้ยวขวาไปตามอุโมงค์ อีก 2 ครั้ง ก็เจอบันไดเหล็ก ขึ้นไปข้างบน. เมื่อถึงข้างบน มองไปรอบๆ แสงไฟฟ้าสลัวๆ สาดส่องเป็นระยะๆ แต่ก็พอจะเดาออกว่า ที่นี่อาจเป็นสุสานรถเก่า. เด็กแพรวา เดินนำหน้าไปตามทางเดินแคบๆ.

 

“หนูจำทางพวกนี้ได้ยังไง? ถ้าเป็นพี่คงเวียนหัว แล้วก็หลงทางไปแล้ว” เอื้อย ชวนแพรวาคุย.

“ที่นี่มันเป็นถิ่นของหนู เดินเข้าออกทุกวัน หนูเห็นพวกคุณแล้ว และคิดว่าคงเป็นคนมาจากที่อื่น”

“หนูรู้ได้ไง?”

“พี่วิ่งเข้าไปช่วยเด็กผู้หญิงนั่นทำไม มันเป็นกับดัก คนที่มาใหม่เท่านั้นแหละ ที่จะทำแบบนั้นน่ะ ... แต่พวกพี่เป็นคนใจดีนะ ที่อุตส่าห์เข้าไปช่วยเธอ ถ้าเป็นหนู หนูจะไม่ไป”

“ทำไมล่ะ?”

“คนพวกนั้นน่ะ มันแก๊งอันธพาล จับผู้หญิงไปขายต่อที่อื่น ดีนะ ที่พวกพี่เก่งกว่าพวกนั้น หนูก็ไม่เคยเห็นใครกล้าจะสู้กับพวกมันหรอก ก็มีพี่สามคนนี่แหละ พี่ไปเรียนมาจากที่ไหน สอนหนูได้ไหม๊?”

“หนูแพรคนเดียว จะสู้กับพวกมันไหวเรอ?”

“ได้ซี ถ้าหนูเก่งอย่างพวกพี่ ไม่ว่าพวกคนไม่ดีจะอยู่ที่ไหน หนูก็เอาตัวรอดได้”

“อะไรนะ แก๊งอันธพาลพวกนี้ ไม่ได้มีพวกเดียวเหรอ?” สิงห์ ถาม.

“ใครบอก มันมีอยู่ไปทั่ว พวกมันจะให้หนูเข้าเป็นพวกด้วย”

“แล้วทำไม หนูแพรไม่เลือกไปอยู่กับพวกมันล่ะ? เลือกที่ดีๆ หน่อย”

“โธ่พี่! พวกนั้นเป็นคนไม่ดี ยายสอนไว้ว่า อย่าไปคบกับคนไม่ดี แต่พวกมันก็ชอบมายุ่งกับหนู แล้วพวกพี่จะสอนให้หนูสู้กับคนพวกนั้นไหม๊ล่ะ อย่างน้อยก็ไม่ให้มันมารังแก”

 

แต่แทนที่จะมีคำตอบให้เธอหายข้องใจ กลับมีคำถามสวนออกไป.

 

“ครอบครัวหนูมีกี่คน หมายความว่าหนูอยู่กับใคร?” โสนน้อย ถามเพื่อหักเหเรื่อง.

“อยู่กันสามคน มีหนู พี่ชายแล้วก็ยาย”

 

คนทั้งสี่ เดินลัดเลาะริมรั้วตาข่ายเหล็ก ผ่านสุสานรถเก่า มาถึงบริเวณช่องรั้วตาข่าย ที่เจาะทำเป็นรู พอให้คนเดินลอดผ่านเข้าออกได้.

“โน่นไง ถึงบ้านหนูแล้ว”

 

แพรว่า ส่องไฟฉายไปที่ตัวบ้าน ซึ่งตอนนี้ ยังมองไม่ออกว่ามันคือบ้านจริงๆ หรือว่ากล่องรถคอนเทนเนอร์ กันแน่.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 78/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net