ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
ตอนที่ 86
วิถีชีวิต วิถีชุมชน
สัปดาห์ถัดมา เป็นวันครบรอบปี ของผู้รับหน้าที่และภาระงานต่างๆ ในชุมชน. ครูเพ็ญพร เรียกทุกคนในหมู่บ้านมาประชุมใหญ่ ตามคำแนะนำ ของท่านสมภารรัตน์ และ พ่อใหญ่รักพูน.
การประชุมใหญ่ มีขึ้น เพื่อให้คนที่รับงานอยู่ก่อนหน้า มารายงานผลการปฏิบัติหน้าที่ และความรู้สึกต่างๆ ในรอบปีที่ผ่านมา ว่ายังยินดีพอใจ ที่จะรับงานเก่าต่อหรือไม่ , และจะมีคนใหม่ อาสาสมัครเข้าไปช่วยเสริมงานเพิ่มอีกกี่คน.
ในจำนวนฐานงานหลักของชุมชน 6 ฐานงาน. คือ โรงเรียน โรงพิมพ์ สวนพืชผัก โรงงานแปรรูป ร้านค้า ศาลาสุขภาพและสิ่งแวดล้อม. คนที่ทำงานอยู่ก่อน ยินดีรับภาระเดิม แต่มีบางฐานงาน ที่ต้องขยายและต้องรับคนเพิ่ม คือฐานงานโรงเรียน.
ครูเพ็ญพร ยังเป็นครูใหญ่เหมือนเดิม มีเด็กที่จบระดับประถมศึกษา จำนวนมากพอ และจำเป็นต้องขยาย ให้ถึงระดับมัธยม. โสนน้อย อาสาช่วยงานดูแล เด็กระดับประถม. เอื้อย อาสาช่วยงานศาลาสุขภาพ. แต่งานด้านสุขภาพ ต้องดูแลไปถึงเรื่องสิ่งแวดล้อมด้วย ภาระงานหนักเกินไป จึงขอให้แยกงานสิ่งแวดล้อมออกไป. ที่ประชุมจำเป็นต้อง เพิ่มฐานงานหลักอีก 1 ฐาน คือ ขยะและสิ่งแวดล้อม และรับเอางานด้านการดูแล อาคาร ถนน ลำธาร และความปลอดภัยไว้ด้วย. งานนี้ สิงห์ดำ อาสาขอร่วมงานด้วย.
พ่อใหญ่ มีอะไรจะเสนอเพิ่มเติมคะ ครูเพ็ญพร ถาม.
พ่อเห็นว่า หมู่บ้านของเรา มีคนเพิ่มขึ้น งานก็เพิ่มขึ้น อาหารการกินก็ต้องมีต้องหาให้พอ พ่อมีโครงการ อยากจะขยายพื้นที่สวนพืชผัก ให้มากกว่านี้ พวกเราก็ลองพิจารณาดูกันนะ มันมีที่สาธารณะว่างเปล่าอยู่ผืนหนึ่ง อยู่ติดกับชายขอบบึงน้ำเจ้าพระยา ตรงข้ามกับที่เราอยู่นี่ แต่ไกลไปหน่อย การเดินทางไปมาก็ไม่ค่อยสะดวก แต่ที่นั่นก็เหมาะสำหรับพวกเรา ที่จะไปบุกเบิก ขยายฐานงานออกไปได้
อาตมาว่านะ ท่านสมภารรัตน์ ออกความเห็น นี่ถือว่าเป็นโครงการใหม่ เพื่อขยายงาน ขยายพื้นที่รองรับคนใหม่ๆ ที่จะเข้ามา ถ้าพวกเราจะทำกัน อาตมาว่าก็ควรรีบทำ ... อาตมากับโยมพ่อใหญ่ พากันไปดูมาแล้ว ที่ดินผืนนั้นน่ะ ต้องบูรณะกันอีกเยอะ และก็ต้องขออาสาคนที่กล้าๆ สักหน่อย เพราะที่นั่นมันลำบากและบางครั้งก็เสี่ยงอันตรายด้วย
เงาะดำ ยกมือ.
เงาะ รับอาสาออกหน้ากะเขาด้วยเลยรึ พ่อใหญ่ ถาม อ้าว แล้วงานที่ทำ อยู่ที่โรงงานแปรรูปล่ะ ใครจะรับต่อ
ไม่เป็นไรหรอกครับ แดนธรรม ตอบ ผมกับ คุณแดนทอง ยังรับไหวครับ
สิงห์ เห็นว่า เขาก็ควรจะอาสารับงานนี้ด้วยอีกคน
ถ้าเงาะไป ผมขออาสาไปช่วยอีกแรง จะได้ไหมครับ
ก่อนปิดประชุม ท่านสมภารรัตน์ กล่าวสรุป.
ชุมชนเราจะเข้มแข็งได้ ขึ้นอยู่กับหัวใจ หัวใจเป็นแก่นแท้ และเป็นพลังที่ติดตัวมากับทุกคน ถ้าญาติโยมร่วมใจกันรักษาหัวใจ ก็เท่ากับรักษาพลัง อย่าให้ความเห็นแก่ตัว ความกลัว ความริษยา มาทำลายหัวใจของเราได้ ศีล จะเป็นอาหารหล่อเลี้ยงหัวใจ ให้แข็งแกร่ง ปัญญา จะคอยรักษาความแข็งแกร่งให้มั่นคง เพื่อให้ สมาธิ ปลดปล่อยพลังของความขยัน ซื่อสัตย์ ออกมา หัวใจสำคัญของชุมชนของพวกเราก็คือ ความเป็นพี่เป็นน้องกัน และความเป็นพี่น้องกันนี่แหละ จะทำให้โครงการใหม่นี้ ดำเนินต่อไปได้อย่างยั่งยืน
ท่านสมภารรัตน์ หยุดนิดหนึ่ง ก่อนจะสรุป เป็นบทอตมะสุดท้ายว่า
ทุกคนก็เป็นมนุษย์ มีกิเลส ที่อยากได้ อยากมี อยากเป็น ด้วยกันทั้งนั้น แต่ถ้ารู้จักพอ รู้จักพึ่งตนเอง พึ่งพาคนรอบข้าง ในบางเรื่อง รู้จักประมาณตัวเอง ในบางครั้ง รู้จักปฏิเสธบ้าง ในบางคราว ไม่สร้างความเดือดร้อน ให้กับคนรอบข้าง ในทุกๆ เรื่อง แล้วเรา จะฝันเห็นสังคมที่ดีกว่านี้ ไม่ได้เชียวหรือ
...
โครงการใหม่ภายใต้ชื่อ ชีวิตใหม่ หัวใจพอเพียง จึงได้เริ่มขึ้น. ระยะแรก ต้องออกไปสำรวจสถานที่ เพื่อตั้งแคมป์ที่พัก , และปักเขตบริเวณ.
ส้งข์ ในร่างของ เงาะดำ รับงานนี้โดยไม่รีรอ. แม้ว่างานบุกเบิก จะเป็นงานที่หนักและลำบากก็ตาม. แต่จะทำให้เขามีโอกาสมากขึ้น ที่จะค้นหาของสำคัญ ซึ่งหล่นหายไปในบึงน้ำเจ้าพระยา ในวันที่เขาบังคับเครื่องบินให้ไปตกที่นั่น.
พรุ่งนี้ โรงเรียนก็จะเปิดเทอมแล้ว , เงาะดำ ชวนเพื่อนๆ ไปซ่อมสนามเด็กเล่น. หลังจากซ่อมเสร็จ สิงห์ ปลีกตัวออกมานั่งดูพวกเด็กๆ ทดสอบความแข็งแรง ของเครื่องเล่นแต่ละตัว. หนูพิมพ์ กับ หนูพิศ ชอบม้าหมุนมาก.
ชีวิตของเด็กสองคนในวัยนี้ ชั่งแตกต่าง จากชีวิตของตัวเองอย่างสิ้นเชิง. สังข์ เป็นเด็กที่ขาดพ่อ มีแต่แม่ที่คอยเลี้ยงดู. เขาไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า พ่อของเขามีหน้าตาอย่างไร แต่แม่เขาจำได้แน่ โดยเฉพาะตอนนี้.
... ฟังนะลูก ที่โรงเรียน มีม้าตัวเล็กๆ เยอะแยะเลย มันมีขา ขามันขยับไม่ได้ แต่มันวิ่งได้ เคยเห็นไหมลูก?
เสียงของแม่ยังก้องอยู่ในหู. แม่พูดเล้าโลม ให้เขาหายตกใจ เมื่อไปโรงเรียนวันแรก. ตอนนั้นเขาหยุดร้องไห้.
ม้าอะไร แม่ ? ขาขยับไม่ได้ แต่วิ่งได้
แต่ตอนนี้ ไม่มีแม่อยู่ที่นี่ แม่ครับ ... ตอนนี้ แม่ไม่ต้องพูดปลอบใจผมก็ได้
หยาดน้ำตาไหลออกมา ผ่านร่องแก้ม.
ผมคิดถึงแม่เหลือเกิน ผมไม่กลัวโรงเรียนแล้ว ผมอยู่ที่นี่ แม่มาหาผมหน่อยได้ไหม เอื้อย กับ โสนน้อย ก็อยู่ที่นี่แล้ว แต่พวกเธอ จำผมไม่ได้
...
หลายวันต่อมา สิงห์ กับ เงาะดำ เตรียมสัมภาระ เครื่องมือ สำหรับออกไปสำรวจพื้นที่แห่งใหม่ ที่บริเวณบึงน้ำเจ้าพระยา กับพ่อใหญ่รักพูน , พร้อมด้วยชาวชุมชนอีก 5 คน.
การไปสำรวจบึงน้ำเจ้าพระยาครั้งนี้ ไม่มีใครรู้ความในใจเบื้องลึกของเงาะ ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่. แต่เขารู้ดีว่า นี่คือโอกาสเหมาะ สำหรับการค้นหาของสำคัญ ซึ่งเขาทำหล่นหายในบริเวณนั้น.
ก่อนเดินทาง มีกลุ่มคณะนักศึกษาหญิงชาย จำนวน 5 คน มาขอเยี่ยมดูงานที่ชุมชน. คณะนักศึกษากำลังสนทนาอยู่กับ ครูเพ็ญพร เพื่อขอข้อมูลบางอย่าง. พวกเขา คือกลุ่มนักศึกษา จากสถาบันนิเวศน์ชีวภาพ โครงการสำรวจระบบนิเวศน์ ป่าบึงน้ำเจ้าพระยา.
นักศึกษากลุ่มนี้ กลายเป็นจุดสนใจของ เงาะดำ ทันที , โดยเฉพาะ ใบหน้าที่สวยสะดุดตา ของนักศึกษาหญิงผู้หนึ่ง ในจำนวน 3 คน.
ภาพเหตุการณ์ในคืนนั้น แล่นเข้ามาในสมองทันที. เขาทบทวนเหตุการณ์ หลังจากยานยูเอฟวี II ตกลงที่ริมบึงน้ำขนาดใหญ่.
สังข์ ได้สติตกใจตื่น ท่ามกลางอากาศหนาวจัด. เขาคงสลบไปนาน เมื่อรู้สึกตัว ก็รู้สึกหนาวมากจนแทบทนไม่ไหว. ตอนนั้น มีแสงไฟส่องมาที่เขาพอดี. เขาตกใจ รีบหลบออกไปจากที่นั่นโดยเร็ว แล้วแอบซุ่มดูว่า คนพวกนั้นเป็นใคร.
เหตุการณ์ตอนนั้น สังข์ ทั้งหนาว ทั้งสับสน และต้องระวังตัว อาจเป็นศัตรูกำลังค้นหาเขาอยู่ก็ได้. แต่สิ่งที่เขาเห็นคือ หญิงสาวผู้หนึ่ง กำลังสอดส่ายไฟฉายค้นหาตัวเขา แสงจากไฟฉายของเพื่อน ส่องไปที่ใบหน้าของเธอ นักศึกษาหญิงผู้นี้ ช่างมีใบหน้า คนล้ายกับหญิงสาวที่เขาเห็นในคืนนั้น เหมือนคนเดียวกัน.
หลังจากกลุ่มนักศึกษา สนทนากับ ครูเพ็ญพร เสร็จแล้ว ก็พากันแยกย้ายเดินชมสถานที่. นักศึกษาชายคนหนึ่ง เห็นคนกำลังขนข้าวของใส่รถ จึงเดินตรงเข้ามาสนธนา ไต่ถาม.
ขนสัมภาระตั้งมากมาย จะไปไหนกันหรือครับ?
เขาเอ่ยถาม เงาะดำ แต่ สิงห์ ชิงตอบแทนเสียก่อน.
ไปสำรวจป่าบึงน้ำเจ้าพระยาครับ เอ่อ ... เพื่อนผม เขาพูดไม่ได้
เหรอครับ ... ที่นั่นน่ะ พวกผมเคยไปมาแล้ว เข้าออกลำบากมาก ... คงจะไปอยู่กันหลายวันกระมังครับ ขนข้าวของตั้งมากมาย
ก็คงเป็นสัปดาห์ น่ะครับ
อืม! ที่นั่นน่ะ ไม่น่าดูเลย แล้วก็อันตรายด้วย ขอให้โชคดีนะครับ
พูดจบ นักศึกษาชายผู้นั้น ก็ผละจากไป.
ระหว่างรอคนอื่นๆ ขึ้นรถ เป็นการฆ่าเวลา , สิงห์ ถามพ่อใหญ่ว่า หมู่บ้านสันติอรุณ มีเทพองค์ใดคุ้มครอง ทำไมจึงดำรงอยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้. เพราะเท่าที่เห็น พื้นที่สวยงามแบบนี้ มักจะเป็นของคนร่ำรวย. คนจนๆ มักไม่มีโอกาส ได้ครอบครอง. ใครคือเจ้าของที่แท้จริง?
ประเด็นคำถามต่างๆ ที่ สิงห์ ถามพ่อใหญ่ ตรงกับใจของ เงาะดำ อยู่พอดี. เขารู้สึกขอบคุณสิงห์ ที่ช่วยถามคำถามเหล่านี้แทนเขา. พ่อใหญ่เล่าว่า ,
ไม่มีเทพองค์ไหนคุ้มครองหรอก ก็พวกเราคุ้มครองตัวเองนี่แหละ ที่จริง สันติอรุณ เป็นชุมชนของมูลนิธิ ที่ชื่อเดียวกับหมู่บ้านนั่นแหละ ไม่มีใครเป็นเจ้าของที่แท้จริงหรอก เรื่องมันยาวน่ะ
พ่อใหญ่ ถอนหายใจ ก่อนจะเล่าต่อว่า-
พ่อเกิดที่นี่ มองเห็นบึงน้ำเจ้าพระยา มาตั้งแต่เด็ก ฝั่งที่เราอยู่นี่ เคยเป็นที่ทิ้งขยะของเทศบาลนครมาก่อน
แล้วกลายมาเป็นหมู่บ้านได้อย่างไรครับ? สิงห์ ซักถามต่อ.
ก็สู้กันอยู่พักนึง ระหว่างชาวบ้าน ที่บุกรุกเข้ามา กับเทศบาลนครรัฐเทพนารา
ต่อสู้กันหรือครับ?
ไม่ใช่ ... ไม่ได้สู้กันด้วยอาวุธ มีดพร้า แต่สู้กันด้วยหัวใจที่เข้มแข็งและสงบ ไม่ใช้ความรุนแรง จนในที่สุดพวกชาวบ้านก็ชนะ ได้ครอบครองที่ดินไว้ปลูกบ้านเรือน ตอนนั้นนะ มีทั้งคนดีและคนไม่ดี อยู่ปะปนกัน ทะเลาะแย่งชิงพื้นที่ปลูกบ้านกัน ทั้งๆ ที่ไม่เคยรู้ ไม่ถาม ว่าเจ้าของที่ดินที่แท้เป็นใคร เขาจะมาขอยึดคืนตอนไหน
แต่ทุกวันนี้ มันเป็นของมูลนิธิแล้วนี่ครับ
ก็เพราะเป็นของมูลนิธินี่แหละ ที่ชุมชนสันติอรุณ ยืนหยัดอยู่และเติบโตมาได้ทุกวันนี้
ยังไงหรือครับ?
เมื่อเกือบร้อยปีก่อน ที่ตรงนี้เป็นสมบัติของท่านคุณปู่ ของขุนอรุณนฤนารถ ขุนนางเก่า ตอนที่ท่านได้ที่ดินผืนนี้มาใหม่ๆ ท่านไม่ค่อยรู้คุณค่าของมันสักเท่าไร ตอนนั้นท่านยังเป็นหนุ่มอยู่ เที่ยวเตร่เร่ร่อนตามประสาคนหนุ่ม ต่อมาก็ไปทำเหมืองแร่ที่ปักษ์ใต้ ปล่อยให้ดินตรงนี้รกร้างว่างเปล่า ท่านมีลูกชายคนหนึ่งซึ่งท่านเลี้ยงดูมาแบบผิดๆ ตามใจทุกเรื่อง ส่งลูกชายไปเรียนเมืองนอก พอกลับมาก็คิดทำการค้าแบบฝรั่ง จึงขอที่ดินของผู้เป็นพ่อ มาลงทุนทำสวนองุ่น เพื่อจะเอาไปทำเหล้าองุ่น ตนเองติดการพนัน กิจการทุกอย่างไม่คืบหน้า ที่ดินถูกตัดแบ่งขายไปเกือบหมด ขุนอรุณนฤนารถ ก็ไปซื้อกลับคืนมาใหม่ คราวนี้เจ้าลูกชาย เอาไปลงทุนทำโรงงานทอผ้า ก็ล้มเหลวอีก ที่ดินที่มีอยู่ก็ถูกตัดตอนแบ่งขายอีก โชคร้าย ลูกชายมาตายเสียก่อน เพราะเรื่องพนันและผู้หญิง แต่ก็โชคดี ที่มีที่ดินเหลืออยู่เท่าที่เห็นนี่แหละ จากนั้น ดูเหมือนท่านขุนจะรู้สึกตัวว่า เลี้ยงลูกผิด ท่านป่วยอยู่หลายปี ที่ดินผืนนี้ของท่าน ก็เลยเป็นที่รกร้างว่างเปล่าอีกครั้ง นานหนักเข้า ก็กลายเป็นที่ทิ้งขยะ ของเทศบาล และเป็นที่บุกรุกของพวกชาวบ้าน
ตอนนั้น พ่อใหญ่ ไปทำอะไรอยู่กับท่านขุนหรือครับ?
เป็นเด็กรับใช้ ... ตอนที่ท่านขุนป่วย พ่อไปเรียนหนังสือ แล้วก็บวชพร้อมๆ กับท่านสมภารรัตน์นั่นแหละ กลับไปอีกที ท่านก็ไม่สบาย แต่ท่านก็ทนทรหด ไม่ตายง่ายๆ ท่านขุนไม่มีญาติที่ไหนเลย พ่อจึงขอซื้อที่ดินต่อจากท่าน แค่ไม่กี่ไร่หรอก ตอนนั้นพ่อมีเงินไม่มาก แต่ท่านก็ยอมขายให้ จนกระทั่ง
พ่อใหญ่ครับ เสียงคนขับรถพูด พร้อมจะไปกันรึยังครับ?
พ่อน่ะพร้อมแล้ว ... อย่าปล่อยให้รถป่วยระหว่างทางเสียล่ะ
พ่อใหญ่ พูดติดตลก แล้วกลับมาคุยกับสิงห์ต่อ ขณะที่รถเริ่มเคลื่อนตัวออกไป.
จนกระทั่ง เกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่ จากนั้น ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่สุด พ่อกลับไปเยี่ยมท่านขุนอรุณนฤนารถอีกครั้ง คราวนี้ท่านมอบที่ดินให้ทั้งหมด แต่พ่อก็ได้โชคร้ายติดมาด้วย พ่อต้องมาเสียภรรยาไป พ่อกับท่านสมภารรัตน์ ตัดสินใจเอาที่ดินไปจดทะเบียน เป็นมูลนิธิสันติอรุณ แล้วกำหนดกติกาใหม่ ในการตั้งบ้านเรือน และการกินอยู่ กันเสียใหม่ และก็ยึดถือกฏอันนั้น มาจนทุกวันนี้
รถยนต์วิ่งผ่านซุ้มประตูใหญ่ ตรงทางออก , ในซุ้มประตูมีป้ายข้อความ ธรรมนูญ การอยู่อาศัยในชุมชนสันติอรุณ ซึ่งเป็นเสมือนกฎหมายหลักของชุมชน ติดตั้งอยู่ตรงกลาง. รถวิ่งออกจากชุมชนสันติอรุณ ที่ประตูใหญ่ด้านหน้า ผ่านเส้นทางจราจรคับคั่ง ของมหานครรัฐ มุ่งสู่ริมบึงน้ำเจ้าพระยา ซึ่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งที่ของนครรัฐเทพนารา.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net