หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 26  สัมผัสแรก สัมผัสรัก

ตอนที่ 88

เบื้องหลังของหญิงสาว

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 87/105

 

คณะสำรวจจากชุมชนสันติอรุณ เดินทางมาถึงริมบึงน้ำเจ้าพระยา ตั้งแต่เมื่อวาน. พวกเขาเสียเวลา ในการเลือกสถานที่จัดตั้งแคมป์ที่พัก 1 วัน, ได้สถานที่ที่เป็นเนินดินโล่งๆ ใกล้ต้นจามจุรีใหญ่ ซึ่งสิ้นสุดทางที่เป็นถนนดินพอดี. รถยนต์ไปต่อไม่ได้ จำเป็นต้องจอดทิ้งไว้ที่แคมป์. ทุกคนต้องช่วยกันขนสัมภาระที่จำเป็น เดินด้วยเท้า ฝ่าป่าละเมาะสลับกับต้นไม้ใหญ่เข้าไปอีก.

 

เมื่อเดินฝ่าละเมาะไปได้สักพัก พวกเขาจำเป็นต้องรู้ว่า จุดที่พวกเขายืนอยู่ มีสภาพแวดล้อมอย่างไร.

 

เงาะดำ กับ สิงห์ เลือกต้นไม้ต้นที่สูงที่สุด แล้วปืนขึ้นไปอยู่บนยอด, มองเห็นทิวทัศน์โดยรอบ. สังเกต พื้นที่กว้างใหญ่พอประมาณ พอที่จะก่อตั้งชุมชนขนาดใหญ่ได้. ด้านทิศเหนือและใต้เป็นผืนดินชุ่มน้ำ เขียวเป็นแนวไปตลอดฝั่งของบึงน้ำ. ด้านทิศตะวันออก คือบึงน้ำขนาดใหญ่มหึมา ไกลสุดสายตา เหมือนทะเลสาป, มองเห็นอีกฝั่งหนึ่ง ของนครรัฐเทพนารา ทอดตัวขนานไปกับฝั่งบึงน้ำเจ้าพระยา และด้านหลังเป็นเนินเขาสูง.

 

สิงห์ เพ่งสายตา มองออกไปที่เนินเขาสูง. ที่นั่นคงเป็นจุดเริ่มต้น ที่เขากับ เอื้อย โสนน้อย พากันเหยียบย่างเข้ามา สู่ดินแดนนครรัฐอันสับสนด้วยผู้คน.

 

แต่เมื่อมองจากจุดนี้ ดูชั่งสงบดีเหลือเกิน, สงบจากผู้คนที่มุ่งคอยทำร้ายกัน สงบจากมลพิษที่อยู่รายรอบ. เขาสังเกต เงาะดำ นั่งเพ่งมองบริเวณเกาะเล็กๆ ที่อยู่ริมฝั่งด้านตะวันตก อยู่นานเกือบ 10 นาที.

“มีอะไรที่นั่นรึ เงาะ? เห็นมองอยู่ตั้งนาน” เขาถาม.

 

สังข์ ในร่างเงาะดำ ใคร่ครวญในใจหลายเรื่อง ครุ่นคิดเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเอง. เขาไม่สามารถอธิบายในสิ่งที่ สิงห์ ไม่รู้. ความรู้สึกกังวลใจ ในภารกิจที่ยังไม่เสร็จสิ้น คอยรบกวนจิตใจของเขาตลอดเวลา และยังหาทางไปต่อไม่ได้.

 

หลังจากบังคับเครื่องบิน ยูเอฟวี –II ตกลงที่บึงน้ำ เมื่อวันนี้. โชคดี ที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย แต่ของสำคัญที่เขานำติดตัวมา มันหายไปอย่างไร้ร่องรอย. หลังจากวันนั้น เขาก็กลายเป็นคนจรจัด ไร้อนาคตอยู่พักใหญ่. จนกระทั่ง คนในชุมชนสันติอรุณ ให้ที่อยู่ที่อาศัยที่พักพิง โดยไม่มีรังเกียจ. ความเมตตาของพวกเขา ทำให้ ส้งข์ มีชีวิตที่ดีตามอัตภาพ มาจนถึงวันนี้. และมีโอกาสที่จะออกตามหา ของสำคัญ.

 

เวลาได้ล่วงเลยมาแล้วเดือนเศษ ก็ยังไร้วี่แวว ที่จะค้นหาสิ่งนั้นให้เจอ. มันสำคัญมาก, ไม่เพียงแต่จะกู้คืนชีวิตของตัวเขาเองเท่านั้น. แต่มันคือตัวแทนของ ความจงรักภักดี และความเสียสละ ของเพื่อนอีก 2 คน ที่ยอมแลกชีวิต ให้เขาหนีออกมาจากเมืองนรก นครพันธุรัฐ ออกมาได้.

 

ถ้าเขาค้นหามันไม่พบมันจริงๆ เขาจะทำอย่างไร กับสภาพรูปลักษณ์ของตัวเอง. หลักฐานที่จะยืนยันตัวตนที่แท้จริงให้ เอื้อย กับ โสนน้อย รู้ว่าเขาเป็นใครก็ไม่มี. และถ้ากลับไปถึงบ้าน หรือเจอแม่เข้าจริงๆ แม่ก็อาจจำเขาไม่ได้. คิดแล้ว โอกาสชั่งเลือนรางเหลือเกิน.

 

“เงาะ เราไปกันเถอะ เราอยู่บนนี้นานแล้วนะ” สิงห์ เตือนสติ.

 

คณะสำรวจได้พากันตัดต้นไม้แห้งๆ ปักเสาหมุด เพื่อทำสัญลักษณ์อาณาเขต, ปักป้ายชื่อ โครงการชีวิตใหม่ หัวใจพอเพียง ไว้เสมือนการจับจองสิทธิ์. เรื่องนี้ สิงห์ ช่วยได้มาก เพราะเป็นสิ่งที่เขาถนัดมาตั้งแต่เด็ก.

หลังจากนั้น ก็แบ่งหน้าที่กัน ปักเขตที่ตั้งบ้านเรือน ถนน คูคลองส่งน้ำ สวนเกษตร นาข้าว เขตสำนักสงฆ์ และกันพื้นที่ไว้สำรับเขตโรงงาน ที่อาจจะสร้างขึ้นในอนาคต.

 

กว่าจะแล้วเสร็จก็ใช้เวลา 5 วัน. เสบียงอาหารที่เตรียมมา ก็ใกล้หมด. พวกเขาอยู่ได้อีกไม่เกิน 2 วัน คณะสำรวจจำเป็นต้องเตรียมตัว ถอนที่ตั้งแคมป์ กลับชุมชน.

ระหว่างการถอนที่ตั้งแคมป์ สิงห์ ขึ้นไปทำนั่งร้านที่พัก บนต้นไม้ต้นที่สูงที่สุด ที่เขากับ เงาะดำ เคยขึ้นไปกันมาแล้ว.

 

เงาะดำ ขออนุญาตไปสำรวจบึงน้ำต่อ อีกที่หนึ่งตามลำพัง. เขาใช้เรือยางช่วยในการเดินทาง, จนกระทั่งถึงเกาะกลางน้ำ ตรงบริเวณ ยานยูเอฟวี –II ตก. สังข์ ในร่างเงาะดำ พยายามค้นหาซากเครื่อง ที่บินตกลงมาจนพบ และลงจากเรือยาง ทบทวนเหตุการณ์ในครั้งนั้นอีกครั้ง.

เมื่อหลายสัปดาห์ก่อนหน้านั้น เขาเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่ง เพื่อค้นหากล่องโลหะสีเงิน. มันต้องตกอยู่ที่ไหนสักแห่ง, เขาค้นหาอยู่นาน จนกระทั่งเย็น ก็ไม่พบ. ตอนนั้น รู้สึกเป็นกังวลมาก, ว้าวุ่น ท้อแท้ สิ้นหวัง เหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก, ไร้ญาติ ไร้เพื่อน. สังข์จำต้องเก็บความผิดหวัง กลับไปที่ชุมชนสันติอรุณอีกครั้ง.

 

แต่แล้ว พระเจ้าก็ไม่ได้โหดร้ายกับเขาตลอดไป. ขากลับ ได้พบเพื่อนรัก ที่จากกันมาแสนนาน. จนคิดว่าชาตินี้คงไม่มีโอกาสได้พบกันอีกแล้ว. เป็นการพบกันโดยบังเอิญ หรือว่าสวรรค์ลิขิตกันแน่. เขาช่วยชีวิตของ เอื้อย โสนน้อย ให้พ้นจากการรุมทำร้าย ของพวกอันธพาล. แต่ไม่คิดว่า การพบกันครั้งนั้น กลับสร้างความเจ็บร้าวในใจให้เขาไม่น้อย. เขาไม่แน่ใจว่า จะขอบคุณหรือกล่าวโทษพระเจ้ายังไงดี ที่ทำให้เขาสมหวังในสิ่งหนึ่ง แต่ทำไมต้องมาตัดรอนอีกสิ่งหนึ่งไปจากเขาด้วย.

 

สังข์คิดว้าวุ่น ท่ามกลางเสียงเงียบ ของป่าบึงน้ำได้ไม่นาน ... พลัน! ภาพนิมิตก็ผุดขึ้นมาในสมองของเขา ณ จุดที่เขายืนแช่น้ำอยู่.

“ใช่แล้ว! นักศึกษาหญิง คนที่คุยกับครูเพ็ญพร ตอนที่พวกเขามาเยี่ยมชุมชนของเรา กับผู้หญิงคนที่เราเห็นที่ตรงนี้ เป็นคนเดียวกันรึนี่! ”

เขา อุทานในใจ.

 

สังข์ มีความรู้สึกสุขอย่างประหลาด เมื่อนึกถึงเธอ แต่ก็หาสาเหตุไม่ได้ว่า เพราะอะไร และทำไม.

 

...

 

ไกลออกไปจากบึงน้ำเจ้าพระยา ด้านทิศตะวันตก, ลึกเลยเข้าไป ถึงใจกลางมหานครรัฐ จนเกือบถึงชายขอบของมหานครรัฐ มองเห็นแม่น้ำสายใหญ่ ซึ่งชาวมหานครเรียกว่า สุวรรณนที.

 

ที่ริมฝั่งด้านทิศตะวันตกของ สุวรรณนที ปรากฏอาคารตึกสูงเสียดฟ้า 2 ตึก ขนาบข้าง. ตรงกลางเป็นอาคารขนาดใหญ่มาก กว้างยาว ราว 150 เมตร, มีหลังคาเป็นรูปปิรามิด 3 ชั้น ซ้อนกันจนถึงชั้นล่างสุด. ชั้นล่างสุดของอาคารรูปปิรามิด เป็นพื้นที่โล่ง มองเห็นฝูงคนเดินขวักไขว่กันไปมา.

 

ด้านหน้าของอาคาร เป็นเสาธงสูง, ธงชาติแห่งนครรัฐเทพนารา ปลิวสะบัดตามแรงลม. ต่ำลงครึ่งหนึ่งของเสาธง ปรากฏธงชาติของประเทศพันธมิตร นับสิบประเทศ ปลิวไสวบนยอดเสาธงของแต่ละประเทศ. ด้านหลังของเสาธงแห่งนครรัฐ เหนือช่องทางเดินเข้าอาคารรูปปิรามิด ไปตลอดแนว ปรากฏข้อความสีดำ บนแถบแผ่นป้ายโลหะสีเงิน “อาคารรัฐสภา มหานครรัฐเทพนารา ( State of Metropolis Dhevanara)” แลดูเด่นเป็นสง่า และข้อความนี้ ได้รับการสลักลงบนแผ่นหิน ที่ฐานของเสาธงเช่นเดียวกัน.

 

ที่บริเวณเขต 3 ของอาคารรัฐสภา เป็นส่วนปลายของปิรามิด หรือชั้นที่ 12 ของห้องทำงาน, มองจากด้านใน เห็นแม่น้ำสุวรรณนทีชัดเจน เป็นทิวทัศน์ที่สวยงามมาก โดยเฉพาะในยามค่ำคืน.

บริเวณเขต 3 ทั้งหมด เป็นที่ตั้งของ สำนักการบริหารราชการ ของท่านประธานนครรัฐ. ห้องส่วนตัวของประธานนครรัฐ สังเกตได้จากป้ายข้อความ ที่ประตูทางเข้า.

 

“สมลักษณ์ วงศ์นารา ประธานนครรัฐเทพนารา”

 

ท่านเป็นผู้นำสูงสุด ของมหานครรัฐแห่งนี้. อีกห้องหนึ่ง เป็นห้องประชุมคณะมุขมนตรี. ตรงกลางคือส่วนรับรองแขกเมือง และศูนย์ควบคุมความปลอดภัย. มีเจ้าหน้าที่ดูแลรักษาการอยู่ราว 20 คน.

 

วันนี้ ถือเป็นวาระสำคัญอีกวันหนึ่ง ท่านประธานนครรัฐ ได้เรียกคณะมนตรีทั้งคณะ มาร่วมประชุมปรึกษาหารือ แก้ไขสถานการณ์ ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ จนเกิดเหตุการณ์ประท้วงกระจายไปทั่วนครรัฐ. การประชุมดำเนินมาตั้งแต่บ่าย จนกระทั่งค่ำ จึงได้เลิกการประชุม.

 

เสียงกริ่งดังขึ้น ประตูใหญ่ห้องประชุมเปิดออก, ประธานนครรัฐ เดินออกมา ท่ามกลางเหล่ามุขมนตรีฝ่ายต่างๆ และต่างก็กล่าวอำลาท่าน ตามธรรมเนียมปฏิบัติ.

 

ท่านประธานนครรัฐสมลักษณ์ วงศ์นารา เป็นคนท้วมร่างใหญ่. หนวดที่รับกับใบหน้าวงรีของท่าน ดูน่าเกรงขาม สำหรับผู้พบเห็น. ผมของท่านยังดำขลับ โดยไม่ผ่านการย้อม, ท่านจึงดูหนุ่มกว่าวัย ทั้งๆ ที่อายุของท่านขึ้นเลข 60 แล้ว.

 

“ท่านจะกลับโดมตอนนี้เลยไหม๊ครับ?”

พนักงานรับใช้ กล่าวกับท่านประธาน ขณะเดินไปที่ลิฟต์ส่วนตัว.

 

“โดม เหรอ! ฉันเบื่อโดมจะแย่อยู่แล้ว”

ขณะที่ มีเสียงเรียกจากโทรศัพท์ ดังขึ้น.

“รจนา หรือลูก พ่อกำลังจะกลับบ้าน”

“ต้องเร็วหน่อยนะคะพ่อ หนูกับแม่มีเรื่องต้องคุยกับพ่อค่ะ”

 

เสียงใสๆ จากโทรศัพท์ บ่งบอกสถานการณ์บางอย่าง ที่ทำให้้ท่านไม่แน่ใจว่า ความสัมพันธ์ระหว่าง ท่านกับลูกสาว จะดำเนินต่อไปอย่างไร.

 

“แต่ท่านมีนัดกับผู้นำฝ่ายข่าว อยู่นะครับ” พนักงานรับใช้ กล่าวย้ำ “คือ เอ่อ ... พวกเขากำลังรออยู่ที่โดม ครับท่าน”

“โทรไปบอก เลื่อนไปก่อน”

“แต่ ... เอ่อ”

“เน ฉันจะกลับบ้าน” เสียงดุๆ พุ่งตรงไปที่ พนักงานรับใช้ “ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ... จะให้ฉันเรียกเธอว่า เนรคุณ ดีไหม๊?”

“ผมชื่อ เนติ ครับท่าน เรียกเนอย่างเดิมน่ะดีแล้ว”

 

เมื่อออกจากลิฟต์แล้ว, เนติ พนักงานรับใช้ใกล้ชิด ขับรถคันสีดำ ประจำตำแหน่งประธานนครรัฐ ผ่านหน้ารัฐสภาออกไป. ส่งท่านประธาน ถึงที่บ้านตอนพลบค่ำพอดี.

 

คฤหาสน์ของท่าน อยู่ติดกับฝั่งแม่น้ำสุวรรณนที และอยู่ไม่ห่างจากอาคารรัฐสภาสักเท่าไร ขับรถไม่เกิน 20 นาทีก็ถึง.

 

เมื่อเปิดประตูบ้านเข้าไป ท่านรู้สึกประหลาดใจมาก เพราะปกติภายในห้องนี้ จะสว่างสดใส แต่วันนี้กลับดูมืดผิดปกติ เกือบมองไม่เห็นอะไร. ลูกสาวของท่านคงทำเรื่องไม่ดีให้อีกแล้วรึนี่.

ประธานสมลักษณ์ รู้ตัวดีว่า ช่วงนี้ท่านกับลูกสาว มักไม่ค่อยลงรอยกัน โดยเฉพาะเรื่องงานการเมือง, คุยกันทีไรก็เหมือนมีศึกรบกันทุกที. ท่านตั้งใจว่า วันนี้ท่านจะไม่พูดเรื่องการเมือง เด็ดขาด.

 

ฟรึบ! ... บลั๊วะ!

สวิตช์ไฟฟ้าถูกเปิด พร้อมกับเสียงเปิดจุกขวดไวน์ ดังขึ้น.

 

“แฮ่ปปี่เบิร์ท เด่ย์ ทูยู แฮ่ปปี่เบิร์ท เด่ย์ ทู้ยู ... แฮ่ปปี่เบิ๊ร์ท เดย์ แอปปี้เบิร์ท เด่ย์ แฮ่ปปี่เบิร์ท เด่ย์ ทู้ ยู ....”

 

ความประหลาดใจถูกสะกดนิ่งชั่วครู่ จนกระทั่งเพลงจบ. ท่านประธานเป่าเทียน บนขนมเค้กก้อนกลมอันใหญ่ ที่อยู่ในมือลูกสาวของท่าน. เคกก้อนนี้ ถูกจัดตกแต่งหน้าเค้ก เป็นรูปทิวทัศน์นครเทพนาราอันสวยงาม.

นี่เป็นการฉลองวันเกิด สำหรับครอบครัวจริงๆ เพราะภายในบ้าน มีท่านผู้หญิงมณฑิรา และ รจนารินี บุตรสาวของท่านประธาน, พร้อมด้วยแม่บ้าน ประไพ กับพ่อบ้าน จรัลพิทักษ์, รวมตัวท่านประธานด้วย 5 คน พอดี. ท่านเดินไปที่โต๊ะกลมกลางห้องรับรองแขก.

 

“โอ๊ะ โอ๋! นี่เหรอที่ลูกจะเซอร์ไพรส์พ่อน่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ” สมลักษณ์ รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นทันใด “นี่พ่อลืมไปแล้ว ว่าวันนี้ เป็นวันสำคัญของพ่อ”

“คุณพี่ทำงาน ไม่มีวันหยุดเลย ก็เลยลืมวันเกิดของตัวเอง”

 

ท่านหญิง พูดกับสามี ขณะพากันนั่งล้อมวงกัน ที่โต๊ะกลมตัวนั้น.

 

“ขอบคุณนะที่รัก ผมรักคุณจริงๆ” ท่านโอบกอดภรรยา แล้วหันไปพูดกับรจนา “มีอะไรอีกล่ะ ลูกรักของพ่อ”

 

รจนา ประคองห่อของขวัญด้วยสองมือ มาส่งให้พ่อ แล้วหอมแก้มพ่อ. ท่านประธานรู้สึกตื่นเต้นตามไปด้วย.

 

“ลองเปิดดูซิคะ เปิดเลย! เปิดเลยค่ะ!” รจนา พูดซ้ำให้ดูตื่นเต้น.

“อะไรกันนี่!”

ท่านประธาน สมลักษณ์ หยิบล็อกเก็ตเงิน รูปขนมเปียกปูนออกมาจากกล่อง แล้วเปิดดู

“ลูกช่างรู้ใจพ่อ ... ขอบใจมากลูกรัก”

 

ล็อกเก็ตทั้งสองด้าน เป็นรูปหัวใจสีแดงสด ถูกแกะกางเปิดออก. ด้านหนึ่ง เป็นรูปถ่ายท่านประธานสมลักษณ์ อีกด้านหนึ่งเป็นรูปถ่ายของ ท่านผู้หญิงมณฑิรา. ทั้งสองด้าน เป็นตัวเลขนาฬิกาดิจิตัล แสดงตัวเลขอายุปี เดือน วัน นาที และวินาที ของผู้ที่อยู่ในรูปถ่าย.

 

“หนูตั้งใจทำให้พ่อค่ะ”

“ถ้างั้น อาหารค่ำวันนี้ ต้องอร่อยกว่าทุกมื้อเลยละ”

“คุณพี่ยังไม่ได้ทานเลยซักคำ จะรู้ได้ไงว่าอร่อย นี่ฝีมือของลูกรจนา ทั้งหมดเลยละค่ะ”

“ห๊า! นี่ฝีมือของลูกเองหรอกรึ!”

 

สมลักษณ์ นั่งที่เก้าอี้ของโต๊ะกลม ตามด้วย รจนา และท่านผู้หญิงมณฑิรา. เขาตักอาหารชิมเป็นคนแรก.

 

“นี่ลูก ไปเรียนทำอาหารที่ไหนมาเนี่ยะ อร่อยเป็นบ้าเลย! ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ”

“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ ...” มณฑิรา ก็อดหัวเราะไม่ได้ “ก็ลูกของเรา ไปเข้าค่ายอาสากับเพื่อนๆ มา ก็เลยต้องหัดทำอาหารเอง”

“คือ สูตรทำอาหารที่หนูรู้มา ตอนไปออกค่ายกับเพื่อนๆ ที่โครงการสำรวจป่าบึงน้ำเจ้าพระยา แล้วหนูก็เลยแวะคุยกับชาวบ้านแถวๆ นั้น มีหมู่บ้านนึง ชื่อสันติอรุณ หนูแทบไม่เชื่อว่า จะมีหมู่บ้านในฝัน ซ่อนอยู่ในเมืองของเรา”

 

พอได้ยินชื่อ สันติอรุณ, สมลักษณ์ เริ่มเคี้ยวอาหารช้าลง และมีอาการเฉื่อยชา แต่รจนายังเล่าไม่จบ.

 

“คนพวกนั้นน่ารักมากเลยนะคะคุณพ่อ พวกเขาช่วยเหลือกันเอง ทำงาน อยู่กินกันเป็นระบบ ชาวบ้านที่นั่น –”

“ชาวบ้านที่นั่น มันครอบหัวลูกมายังงั้นเรอะ!”

สมลักษณ์ พูดสอดขึ้น ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว.

 

“พ่อคะ พวกเขาไม่ใช่คนไม่ดี และก็ไม่ใช่คนร้ายด้วย หนูแค่ผ่านไป หนูก็รู้ว่า –”

“นี่ลูกเปลี่ยนไปเยอะแล้วนะ” สมลักษณ์ ทำตาถมึงทึง. “ลูกเป็นถึงนักศึกษา มหาวิทยาลัยที่ดีที่สุด เท่าที่ประเทศของเรามี ประสิทธิ์ประสาทวิชาการที่เยี่ยมที่สุด แต่ลูกกลับไปเอาความรู้ขยะ จากคนชั้นต่ำพวกนั้นมาใส่ในสมองได้ยังไง”

“แต่พ่อคะ พวกเขาไม่ใช่เป็นอย่างที่พ่อคิดนะคะ”

“เอาล่ะค่ะ คุณพี่” มณฑิรา จำเป็นต้องห้ามทัพ “เราอย่าทะเลาะกันเลย คุณพี่เพิ่งจะเลิกประชุมมาเหนื่อยๆ และก็ทานกันยังไมอิ่มเลย เราคุยกันเรื่องอื่นกันดีกว่าจ้ะ”

 

แต่มณฑิราห้ามช้าไป, สมลักษณ์ ลุกจากเก้าอี้ แล้วตะโกนใส่หน้าบุตรสาว ก่อนเดินหนีออกไปจากโต๊ะอาหาร.

 

“พ่อไม่เห็นด้วย ที่ลูกจะไปคลุกคลีกับคนพวกนั้น ลูกจะทำอะไรที่ไหนพ่อไม่ว่า แต่อย่าไปคลุกคลีกับคนพวกนั้นอีก ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มไหน หมู่บ้านไหนก็ตาม ไม่ได้ทั้งนั้น นี่อย่าบังคับให้พ่อต้องทำในสิ่งที่ลูกไม่อยากให้พ่อทำนะ”

“พ่อไม่มีเหตุผล” รจนา ยังเถียงไม่เลิก.

“รจ ก็อย่าเถียงพ่อเค้าซิลูก”

 

มณฑิรา ดุลูกสาว เพื่อไม่ให้บรรยากาศขุ่นมัวไปมากกว่านี้. เธอถอนหายใจ ไม่สามารถแก้ปัญหา ให้พวกเขาลงรอยกันได้, ระหว่าง ความดื้อรั้นของลูกสาวแสนสวย กับพ่อผู้ยะโสเอาแต่ใจ.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 89/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net