ภาคที่ 1
ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 3 วันสังหาร
ตอนที่ 8
พินัยกรรมริษยา
ในที่สุด ยศกร ได้เขียนพินัยกรรม จัดสรรทรัพย์สมบัติที่มีอยู่. ส่วนหนึ่งให้ จันทนี และ ลูก เพื่อชดเชย สิ่งที่ตนทำผิดพลาดไป. เมธาวรรณก็ได้ตามส่วน. การจัดการมรดกทั้งหมด ให้เป็นหน้าที่ของ ทนายบุญยืน.
ข้อความในพินัยกรรม มีเพียงยศกร กับทนายบุญยืนเท่านั้น ที่รู้.
ไฟริษยา ของเมธาวรรณ เริ่มเผารนจนทนไม่ได้ เมื่อรู้ว่ายศกร ได้เขียนพินัยกรรม และมอบให้กับทนาย ไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว. เธอรู้สึกสังหรณ์ว่า อาจไม่ได้รับความเป็นธรรม.
เมธาวรรณ ขับรถไปถึงสำนักงานทนายความ และขอเข้าพบ ทนายบุญยืน เป็นการด่วน.
นี่คุณทนาย ดิฉันขอดูพินัยกรรมหน่อย
เห็นจะไม่ได้หรอกครับคุณ พินัยกรรมจะถูกเปิดก็ต่อเมื่อ ท่านพ่อเมืองเสียชีวิตลง
แล้วฉันจะรู้ได้ยังไง ว่าในนั้นเป็นข้อความที่สามีดิฉันเขียนไว้จริง
ก็ต้องรอครับ ผมทำอะไรไม่ได้ แต่เอ๊ะ! คุณอยากรู้ไปทำไมครับ ?
เปล่า! เปล่าหรอก ก็อยากรู้ ในฐานะฉันเป็นภรรยาท่าน และก็เป็นภรรยาคนเดียว
ก็นั่นซิครับ ก็ในเมื่อ คุณเป็น ทนาย สะดุดคำพูด และย้ำต่อ ภรรยาคนเดียวของท่าน แล้วทรัพย์สมบัติจะตกเป็นของใครล่ะครับ เห็นจะไม่พ้นตัวคุณและลูก นอกเสียจากว่า
นอกเสียจาก อะไร ?
ถ้าท่านมีผู้สมควรได้รับมรดกอื่นอีก อันนี้ผมไม่แน่ใจครับ ผมมีหน้าที่ รักษาพินัยกรรมให้ท่าน ก็เท่านั้นเอง ขอโทษครับ ผมมีนัดสำคัญกับลูกความของผม
ทนายบุญยืน โค้งตัวนิดหนึ่ง เพื่อให้เกียรติท่านผู้หญิง ในฐานะ ภรรยาท่านผู้ว่านครวิชัยยศ. ก่อนผละจากไป เมธาวรรณ เดินออกจากสำนักงานทนายความ ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว. น่าเสียดาย ความสวยของเธอ ที่เหมือนถูกเหล่าปีศาจแม่มดอะไรพวกนั้น เข้าสิง.
นังจันทน์ กับ ลูกของมัน จะต้องได้ทรัพย์สมบัติมากกว่าเราแน่เลย เมธาวรรณ คิดในใจ.
มันก็เหมือนนิยายน้ำเน่า คาดเดาได้ไม่ยาก, เมียน้อยคือตัวริษยา เมียหลวง เป็นนางเอก ผู้ รักษาภาพความสงบเสงี่ยม ให้ดูน่าสงสาร. ผัวคนเดียว เป็นคนกลาง แก้ปัญหาอะไรไม่ได้ ปล่อยให้ตัวริษยา เป็นฝ่ายรุกราน ถูกความโลภเข้าครอบงำ แสดงความร้ายกาจ ออกมานอกหน้า ก่อเรื่องราว เร้าอารมณ์คนดู ให้รู้สึกตื่นเต้น หมั่นไส้ สงสาร ... นี่แหละนะ ละครชีวิต!
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เมธาวรรณ เดินตรงเข้าไปหา ยศกร ซึ่งนอนป่วยเหมือนคนไร้สติ อยู่ในห้อง. โดยไม่ฟังเสียงห้าม ของพยาบาล ที่คอยกันมิให้คนรบกวน.
นี่ คุณพี่ วรรณเป็นเมียพี่นะ วรรณต้องรู้ซิ ว่าวรรณกับลูก อยู่ในฐานะอะไร แล้วนังจันทน์ มันอยู่ในฐานะอะไร จนป่านนี้ คุณพี่ยังจะไปอาลัยอาวรณ์มันอีกเหรอ มันอาจตายไปแล้วก็ได้ ใครจะไปรู้
ไม่คิดว่า เมธาวรรณ จะขุดเรื่องเก่าในอดีตขึ้นมา ตอกย้ำให้เจ็บปวด. ยศกร มองหน้าภรรยา เหมือนคนไร้วิญญาณ. แต่ภายในดวงตา ซ่อนความหมายลึก ทั้งสำนึก สมเพช เข็ดหลาบ และสงสาร, รู้สึกสับสนปะปนกัน จนแยกไม่ออก.
คนที่มีจิตใจไร้เมตตาอย่าง เมธาวรรณ ไม่อาจมองเห็นได้. เขาคิดผิด ที่มอบความรัก ให้กับผู้หญิงคนนี้ ตั้งแต่แรก. มีเพียงสิ่งเดียว ที่เขาตัดไม่ขาด ก็คือลูกสาว ที่เกิดกับเมธาวรรณ. เขาหวังว่า สิ่งที่เขาตัดสินใจ ในวันทำพินัยกรรม คงจะไม่ผิดพลาด สำหรับลูกใบเตย.
น้ำตาของยศกร ค่อยๆ หลั่งออกมาจากดวงตา แทนคำขอโทษ. ในเวลานี้ เขาทำได้ดีที่สุด เพียงเท่านี้. เขารู้สึกผิดต่อจันทนี เข้าใจในความรักบริสุทธิ์ ของเมียรัก. แต่ก็สายไปแล้ว ระหว่างความรับผิดชอบ กับ ความรักแท้. เขารู้แล้วว่า ความรัก ความซื่อสัตย์ คือสิ่งสำคัญที่สุดของชีวิต.
มันเป็นความผิดพลาดของเขา ที่อ้างเอาความรับผิดชอบ มาเป็นเหตุผล ยอมรับ เมธาวรรณ นางปีศาจร้าย มาเป็นภรรยาอีกคน. เขาคิดผิดไปจริงๆ.
อาการป่วยของพ่อเมืองยศกร ทรุดลงเป็นลำดับ. มีโรคร้ายแทรกซ้อนหลายโรค น้ำท่วมปอด หัวใจหยุดเต้น ไตไม่ทำงาน, เครื่องมือแพทย์ ไม่อาจยืดอายุต่อไปได้ หมดหนทางเยียวยาของแพทย์.
ท่านถึงแก่อสัญกรรม ด้วยวัยเพียง 45 ปีเศษ, ท่ามกลางคนใกล้ชิด และทนายผู้รู้ใจ. แม่นวลกับแม่ปราง แม่บ้านผู้ซื่อสัตย์ เศร้าโศกเสียใจอย่างสุดซึ้ง ที่ต้องมาสูญเสียเจ้านาย ไปอีกคน. ถ้าคุณผู้หญิงจันทนี ยังอยู่ที่นี่ คุณผู้ชาย คงไม่ทรุดโทรมเร็วอย่างนี้.
เมธาวรรณ มัวไประเริงข้างนอก เธอจึงเป็นคนสุดท้าย ที่รู้เรื่องการตายของสามี. เธอรีบวิ่งเข้ามาในห้อง ท่ามกลางบรรยากาศ เศร้าโศกเสียใจ ของแขกผู้มาเยี่ยมดูใจ ซึ่งยืนอยู่รายรอบ ของร่างไร้วิญญาณของพ่อเมือง.
ไม่มีใครรู้ว่า อาการร้องไห้ฟูมฟายของเธอ ที่ดูเหมือนเศร้าสะเทือนใจครั้งนี้ เป็นเพราะเธอเสียใจ ที่สามีตาย หรือเพราะสาเหตุอื่นกันแน่.
โฮ ฮือ คุณพี่ คุณพี่ขา ทำไมต้องรีบจากน้องไปเร็วอย่างนี้ ลูกใบเตยยังเล็กอยู่เลย คุณพี่รีบจากน้องไป แล้วน้องกับลูกจะอยู่ยังไง ฮือ! ฮือ! เมธาวรรณ พูดคร่ำครวญไม่หยุด ท่ามกลางสายตาอันเฉยเมย ของทุกคน หมอ หมอ ช่วยทำอะไรสักอย่างซี่
เธอหันหน้าไปขอร้องหมอ และเขย่าศพของยศกร พร้อมกับน้ำตาไหลพราก. แม่นวล จึงเข้าไปปลอบ พยายามจะพยุง ให้เธอออกไปจากห้อง เพื่อไปสงบสติอารมณ์. แต่เธอกลับแสดงอาการฮึดฮัด ขัดขืน.
แกดูแลคุณผู้ชายยังไง ถึงปล่อยให้เป็นอย่างงี้ ห๊า อีนวล อีปราง
หมอช่วยจนสุดความสามารถแล้วค่ะคุณ อย่าไปโทษแม่บ้านเค้าเลย พยาบาลที่เฝ้าไข้ พยายามจะอธิบาย ดิฉันเอง ก็ดูแลท่านไม่เคยห่าง แต่มันสุดวิสัยจริงๆ นะคะ
เมื่อทุกคนอ้างเหตุผล ที่เมธาวรรณ ไม่สามารถโต้เถียงอะไรได้. อาการร้องไห้ฟูมฟายของเธอ ดูเหมือนจะสงบลง. แต่เธอก็ยังแสดงอาการฮึดฮัด ไม่พอใจอะไรบางอย่าง แล้วเดินออกจากห้องไป. ... ทุกคนรู้สึกโล่งอกไปตามๆ กัน.
...
เมธาวรรณ ฝากลูกไว้กับ แม่นวลกับแม่ปราง แล้วหายออกจากบ้านไป สองสามวัน. เธอขับรถออกไปไกล ถึงต่างจังหวัด เพื่อต้องการตามหาใครคนหนึ่ง. เธอออกตามหาเขาอยู่หลายที่ ในที่สุดก็พบ.
ที่บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะมีฐานะสักหน่อย แต่ก็อยู่ห่างไกลจากตัวเมืองมาก.
อยู่ไกลซะขนาดนี้ มิน่าล่ะ จึงตามหาตัวยาก
เมธาวรรณ เอ่ยทักทาย, ขณะเดินเข้าไปหา ชายร่างใหญ่ ผิวคล้ำ หัวเถิก หนวดหนาดำ ผู้เป็นเจ้าของบ้าน ซึ่งกำลังชื่นชมไก่ชนตัวโปรด กับเพื่อนสองสามคน. เขามองเห็นแขกที่มาเยี่ยม ก็จำได้ว่าเป็นใคร จึงส่งสัญญาณ ให้เพื่อนสองคน หลบไปทางอื่นก่อน.
นางฟ้าหรือซาตานกันหว่า ที่หลงมาถึงที่นี่
เขายิ้ม ทักทาย เหมือนได้พบเพื่อนเก่า ที่ไม่เจอกันมานาน. เมธาวรรณ ต้องรู้จักเขาดี จึงไว้ใจเดินเข้าไป นั่งพักถึงในบ้าน ตามคำเชิญ.
น้องสาว ใจถึงเหมือนเคยนะ ที่ตามมาจนถึงที่นี่ เขายังยิ้ม พูดเย้าเล่น พักให้หายเหนื่อยก่อน ไม่ดีเร๊อ มาถึงที่นี่แล้ว ค่อยๆ พูดธุระกันทีหลังก็ได้
พี่พล ฉันไม่พูดอ้อมค้อมล่ะนะ ฉันมาไกลถึงที่นี่ เพราะมีเรื่องสำคัญ จะให้ช่วย
เมธาวรรณ เข้าเรื่องทันที. บุรุษที่มีทีท่ายิ้มกริ่ม ก็เปลี่ยนกิริยาทันทีเหมือนกัน เพราะรู้ว่าหนนี้ แขกของเขา มีแววดุดันเอาเรื่อง ผิดจากทุกคราว.
เอ่อ ... จะเอายังงั้น ก็ได้
เขาหยิบกระดาษรูปถ่าย สองสามแผ่น จากมือของเมธาวรรณ มาพิจารณาดู พร้อมกับทำท่าลังเล แสดงการต่อรอง ซึ่งเมธาวรรณ ก็รู้ดี. เธอยื่นห่อกระดาษสีน้ำตาล ให้ชายคนนั้น.
นี่ค่าจ้างครึ่งแรก อีกครึ่ง เมื่องานเสร็จ
โว๊ว! มันยาก พอๆ กับงมเข็มในมหาสมุทรเลยนะเนี่ย
ก็เพราะอย่างงี้น่ะสิ ฉันเลยมาขอให้พี่ช่วย ฉันไม่ไว้ใจคนอื่น เธอสั่งกำชับ ไปสืบดูว่า สองแม่ลูกนั่น อยู่ที่ไหน แล้วกำจัดซะทั้งแม่ทั้งลูก
แต่ต้องให้เวลาสักหน่อยนะ
นั่นน่ะ แล้วแต่พี่ แต่ที่สำคัญ เรื่องนี้ต้องสะอาด และเงียบสนิท
...
หลังจัดงานฌาปนกิจ ผู้ว่านครวิชัยยศ เสร็จสิ้นลง, ทนายบุญยืน จึงนัดหมายญาติๆ ของผู้วายชนม์ ให้มารับฟังคำอ่าน ในพินัยกรรม ของท่านผู้ว่านครยศกร ซึ่งเขียนไว้ก่อนอสัญกรรม.
พวกญาติของท่าน ก็มีไม่กี่คน ล้วนแต่เป็นญาติห่างๆ มีพยานห้าคน. เมธาวรรณ กับ ลูกใบเตย นั่งหน้าสุด ในห้องโถงใหญ่ของบ้าน. แม่นวล แม่ปราง นายชิต และคนรับใช้อื่นๆ ก็มาร่วมรับฟังด้วย.
ข้าพเจ้า ทนาย อ่านข้อความในพินัยกรรม ผู้ว่าราชการนครวิชัยยศ นามว่า ยศกร วิมลมาศ มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์ ขณะทำพินัยกรรมนี้ ขอประกาศต่อญาติ และต่อสาธารณะว่า หลังจากข้าพเจ้า ถึงแก่อสัญกรรมลง
ข้าพเจ้า ขอโอนทรัพย์สินที่มีอยู่ครึ่งหนึ่ง ได้แก่ ที่ดินหนึ่งร้อยไร่ พร้อมสิ่งปลูกสร้าง และผลประโยชน์ที่เกิดขึ้น ให้แก่นางเมธาวรรณ ภรรยาของข้าพเจ้า และ เด็กหญิงใบเตย บุตรสาวของข้าพเจ้า ซึ่งเกิดกับนางเมธาวรรณ.
ส่วนที่เหลืออีกครึ่งหนึ่ง คือที่ดินอีกหนึ่งร้อยไร่ พร้อมสิ่งปลูกสร้าง และผลประโยชน์ที่เกิดขึ้น บนที่ดินผืนนี้ รวมทั้ง บ้านหลังนี้ ให้ตกเป็นของ นางจันทนี ภรรยาอีกผู้หนึ่งของข้าพเจ้า และ เด็กชายสังขวุฒิ ซึ่งเป็นบุตรของข้าพเจ้า ที่เกิดกับนางจันทนี หากพวกเขายังมีชีวิตอยู่
หรือหาไม่แล้ว ให้ยกบ้านหลังนี้ ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของเด็กหญิงใบเตย เมื่อมีอายุได้ยี่สิบปีบริบูรณ์ ส่วนทรัพย์สินที่เหลือ ให้ตั้งเป็นกองทุน ที่เป็นประโยชน์สาธารณะ
เมธาวรรณ แสดงความไม่พอใจ พยายามจะลุกขึ้นคัดค้าน แต่ทนายส่งสัญญาณห้ามไว้. และหยุดพักชั่วขณะ รอจนกระทั่งเห็นว่า เมธาวรรณ สงบจิตสงบใจลงแล้ว จึงอ่านต่อ.
ข้าพเจ้า มอบหมายให้ ทนายบุญยืน เก่งนิติธรรม เป็นผู้จัดการมรดกของข้าพเจ้า ลงนาม ยศกร วิมลมาศ ... หวังว่าทุกท่าน คงเข้าใจในข้อความนี้ดี กันทุกคนนะครับ
เมื่อแขกทุกคน กลับกันไปหมดแล้ว ทนายบุญยืน เดินเข้าไปพูดกับ เมธาวรรณ เพื่อชี้แจง เรื่องการจัดการทรัพย์สิน. แต่เขากลับถูกโจมตี จากคำพูดกระแทกแดกดันของเธอ.
ไม่ยุติธรรม บ้านหลังนี้ ดิฉันเป็นผู้อยู่อาศัย นั่นพินัยปลอม คุณทนายปลอมแปลงมัน ใช่ไหม๊ ?
ผมทำตามหน้าที่ครับ ทนาย ตีสีหน้าขึงขัง และกรุณา อย่าหมิ่นประมาทผม ในที่สาธาณะอย่างนี้ ความอดทนของผม ก็มีจำกัดเหมือนกัน
เมื่อเจอไม้แข็งแบบนี้เข้า เมธาวรรณ ถึงกับนิ่งอึ้ง ไม่กล้าขึ้นเสียงกับทนายตงฉินผู้นี้ อีกต่อไป.
ในระหว่างที่รอผู้รับมรดกอีกฝ่ายหนึ่ง ผมแนะนำให้คุณอย่าแตะต้อง หรือเคลื่อนย้ายข้าวของในบ้านหลังนี้ เพราะคุณไม่มีสิทธิ์ จนกว่าผมจะค้นหา ตัวคุณจันทนีและลูก ให้พบเสียก่อน แล้วรอฟังพวกเขาว่า จะตกลงกับคุณอย่างไร ซึ่งตอนนั้น ผมก็หมดหน้าที่แล้ว
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net