ภาคที่ 1
ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

ตอนที่ 25

สองพี่น้องชาวเล

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 24/105

นักเผชิญโชค ผู้ซึ่งเพิ่งรอดพ้น จากความตาย เมื่อตอนเช้า พากันเดินเลาะตามลำธารน้ำ ไปได้ครึ่งวัน ก็มาถึงสถานที่ ที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน. ทั้งดีใจ ทั้งตื่นเต้น ราวกับเห็นสวรรค์ชั้นฟ้า, ชายหาดสีขาว สะอาดตา ทอดยาวไป จนสุดสายตา. ถัดไป เป็นท้องทะเลสีน้ำเงินเข้ม ตัดกับท้องฟ้าสีน้ำเงินอ่อนๆ แซมด้วยหมู่เมฆ ลมทะเลพัดผ่าน เย็นชุ่มฉ่ำ พร้อมกับเสียงฟู่ๆ ไพเราะ ราวกับเสียงดนตรี. ฝูงนกโบยบินบนท้องฟ้า สวนกับทิศทางลม ดูสวยงาม เหมือนภาพวาด. พวกเขาจำได้ว่า คุณครูเคยเล่าให้ฟัง, ทะเลนั้นสวยงาม อากาศก็หอม. วันนี้ พวกเขาได้เห็น และสัมผัสกับทะเลจริงๆ.

สังข์ เอื้อย โสนน้อย เดินเลาะหาดทรายสีขาว ทอดยาวสุดสายตา ไปเรื่อยๆ. น้ำใส หาดทรายขาว รอยเท้าสัตว์ทะเล แสงแดดอุ่น สายลมชุ่มฉ่ำ เสียงพร่ำพรรณนา ของฝูงนกทะเล ล้วนแต่เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน. พวกเขาเดิน เล่น ตามประสาเด็ก. ตอนนี้ ไม่มีจุดหมาย ไม่ได้คาดหวัง ว่าจะพบเจออะไร, ลืมแม้กระทั่งความหิว ความยากลำบาก อดีตที่โหดร้าย. ราวกับว่าสิ่งเหล่านี้ กำลังชดเชยความรู้สึกสูญเสีย ในอดีตของพวกเขา.

บ่ายแก่ๆ ก็มาถึงหมู่บ้านชายทะเลแห่งหนึ่ง. เมื่อเห็นบ้านคน คำถามต่างๆ ก็ไหลพรั่งพรูออกมา, จะหาของกินที่ไหน ที่พักที่อาศัยล่ะ คนที่นี่ นิสัยใจคอเป็นอย่างไร เขาอยู่เขากินกันอย่างไร.

เอื้อย มองเห็น ทะลายมะพร้าวบนต้น บอกให้เพื่อนหยุด, ดูมันไม่สูงนัก นี่คือคำตอบของคำถามแรก.

เวลาผ่านไปไม่นาน ส่วนที่กินได้ ของมะพร้าวทะลายนั้น ก็ไปอยู่ในท้องของพวกเด็กๆ เรียบร้อย. เมื่อท้องอิ่ม หนังตาก็หย่อน, ลมพัดเย็นๆ เสียงคลื่นทะเล ผสานกับเสียงนกร้อง เป็นเสียงดนตรี ขับกล่อมอย่างดี. นักเผชิญโชควัยเยาว์ทั้งสาม ก็หลับผลอยไป อย่างมีความสุข ภายใต้ร่มไม้ริมชายหาด.

เป็นการนอนหลับ ที่มีความสุขที่สุด เพราะไม่ต้องระวังภัย เหมือนครั้งก่อนๆ. หลับไปนานเท่าไร ก็ชั่งเถอะ แต่เสียงดังก่อกแก่ก ที่อยู่ข้างๆ ปลุก สังข์ ให้รู้สึกตัว. เด็กชายชาวเลคนหนึ่ง กำลังรื้อค้น กระเป๋าของพวกเขา. สังข์ ผลุดลุกขึ้นนั่ง, เด็กคนนั้น ผงะถอยห่างออกไป นั่งยองๆ ดูเชิงอยู่ ยังไม่ไปไหน. สังข์ ลุกขึ้นยืน เขาก็เขยิบ ถอยห่างออกไป แอบซุ่มอยู่ที่ข้างก้อนหินใหญ่ อย่างรวดเร็ว.

“คนอะไร ทำไมหลบไวจัง!”

 

สังข์ คิดในใจ หยิบเอากระเป๋าขึ้นมาสำรวจดู, ก็ไม่เห็นมีอะไรหายไป. พอโน้มตัวหันไปมอง เด็กนั่นก็โผล่หน้า ออกมาจากก้อนหิน, จึงถามออกไปก่อน ถือว่าเป็นการทักทาย.

“ใครน่ะ?”

ไม่มีคำตอบ จากปากของเด็กนั่้น, มีแต่เสียงตะโกนด่าไล่หลัง ของผู้หญิง ดังแว่วๆ มาแต่ไกล

“ไอ้เด็กขี้ขโมย! จะใช้งานหน่อย มันหายหัวไปไหนเนี่ยะ กลับมาไวไวนะ ไอ้ …”

“มาขโมยของเหรอ?” สังข์ ถาม แต่เด็กนั่น สั่นหัวปฏิเสธ และไม่พูดอะไร.

“เป็นใบ้เหรอ?”

เขาก็สั่นหัวอีก. บรรยากาศ ความเป็นมิตร เริ่มปรากฏ. เด็กน้อยชาวเล ค่อยๆ เดินออกมาจากก้อนหิน และยิ้มให้นิดหนึ่ง. สังข์ สังเกต, เด็กคนนี้ หน้าตาดี แต่ตัวผอมกว่า และมีขนาดเล็กกว่าตัวเขา. ผมดำหยิกเล็กน้อย แต่ปล่อยยาวถึงไหล่ ไม่สวมเสื้อ เผยให้เห็นผิวดำแดง กลมกลืนกับผ้านุ่ง สีพื้นออกเทาน้ำตาล บ่งบอกว่าเป็นเด็กชาวทะเลโดยแท้. ประมาณอายุ ก็คงไล่เลี่ย กับพวกเขานั่นแหละ.

“เราชื่อ สังข์ เธอชื่อ อะไร ?”

“สาคร … สุดสาคร” เขาแนะนำตัวเสร็จ ก็เขยิบเข้ามาใกล้ๆ.

เสียงคุยกัน ปลุกให้เอื้อยกับโสนน้อยตื่นขึ้น.

“ใครน่ะ ใช่ขโมยรึเปล่า?” โสนน้อย ถาม.

“ไม่หรอก เด็กแถวนี้” สังข์ แนะนำต่อ “นี่คือ โสนน้อย แล้วก็ คนนั้น –”

“เอื้อย เราชื่อ เอื้อย”

“พวกเธอ มาจากไหน?” เด็กที่ชื่อ สุดสาคร ถามบ้าง.

“ไม่รู้ มันไกลมาก” สังข์ ตอบ.

“แล้วมาทำอะไรกันที่นี่?”

สังข์ ส่ายหัว “ก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“มาตามหาแม่” เอื้อย บอกเล่าตามจริง “เราสามคน อยู่ที่หมู่บ้านแสงสุข ถูกโจรจับโยนลงน้ำ ลอยไปไกลมาก ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน มีคนแก่ใจดีชื่อเคนเลี้ยงเราไว้ … เราอยู่กับเคนนานเท่าไรนะ สังข์ … สามปี ใช่สามปี แต่เราคิดถึงแม่ ก็ขอร้องให้จาอูและเพื่อนๆ เขาพามาส่ง แต่ระหว่างทางมันแย่มากๆ อันตรายด้วย”

“คนที่พาเธอมา ไปอยู่ไหนกันหมดล่ะ?”

“ตายแล้ว” โสนน้อย บอก ทำหน้าเศร้า “พวกปีศาจ มันฆ่าพวกเขา เขาตายเพื่อให้พวกเรารอด”

“ตายหมดทุกคนเลยเหรอ?” สุดสาครถาม. สังข์ เอื้อย โสนน้อย พยักหน้าพร้อมกัน.

“แย่จัง”

 

บรรยากาศมิตรภาพ กำลังดำเนินไปด้วยดี ก็มีเด็กชายชาวเลอีกคน วิ่งพรวดพราดเข้ามา ขัดจังหวะการสนทนา พร้อมเสียงก่นด่าไล่หลัง ของผู้หญิงคนเดิม ดังแว่วๆ มาแต่ไกล. ก็เป็นคำเดิมๆ ประมาณว่า เป็นเด็กจอมเกเร ปลิ้นปล้อน วันวันเอาแต่เล่น การงานไม่ทำ.

เด็กชายคนที่สอง มีเค้าหน้า คล้ายกับเด็กที่ชื่อ สุดสาคร แต่ตัวอ้วนใหญ่ และหนากว่ามาก. ถ้าเทียบกับ สังข์ แล้ว ก็ยังดูตัวโตกว่า ผิวดำแดงจัด จนดูคล้ำ ผมหยิกสั้น ลักษณะผ้านุ่ง ก็ไม่ต่างกับเด็กคนแรก ไม่สวมเสื้อเหมือนกัน.

“มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ ก็เรานัดกันที่โน่นไม่ใช่เหรอ อยู่ที่นี่ ก็ถูกด่าน่ะสิ” มาถึง ก็ต่อว่า สุดสาคร โดยไม่ยั้งปาก. แต่เมื่อเห็นอยู่กับเด็กคนอื่น เขาก็สะดุดนิดหนึ่ง “อ้าว! แล้วนี่ใครกัน?”

“พวกเขามาไกล” สุดสาคร อธิบาย “นี่คือ สินสมุทร พี่ชายเราเอง”

“หลงทางมาเหรอ ?” เขาทักทาย สังข์ แบบกันเอง “แล้วอีกสองคนล่ะ?”

“เราชื่อ เอื้อย”

“เรียกเราว่า โสนน้อย”

“นี่สาคร ตั้งแต่เป็นพี่น้องกัน เพิ่งจะเรียกชื่อเต็มคำ ก็วันนี้นี่แหละ ที่จริงเรียกเรา สมุทร เฉยๆ ก็ได้” เด็กที่ชื่อ สินสมุทร แนะนำตัว แล้วถามต่อ “พวกเธอมากันยังไง แล้วจะไปไหนกันต่อล่ะ?”

“ยังไม่ได้คิด” สังข์ บอก.

“พี่ก็อย่าถามมากซิ เรื่องมันยาว แค่คืนนี้ จะนอนที่ไหนก็ยังไม่รู้เลย” สุดสาคร พูดเหมือนรู้ใจ เพื่อนต่างถิ่น.

“เออ จริงสิ รึว่าจะให้ไปนอนที่ …” สินสมุทร สะดุดคำพูด เหมือนคิดบางอย่างออก.

“พี่จะพาพวกเขาไปที่นั่นเหรอ” สุดสาคร แอบกระซิบที่ข้างหูพี่ชาย.

“ที่ไหนกัน ?” โสนน้อย ถามจริง ไม่ได้สอดรู้สอดเห็น.

 

สินสมุทร กับ สุดสาคร ทำท่าอึดอัดอยู่ครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าจะบอกตามจริงดีหรือไม่ เกรงว่า เพื่อนใหม่ อาจจะไม่ชอบสถานที่นั้นก็ได้.

“ก็ที่ที่เรานัดกันไว้ไง ... มันเป็นที่ซ่อนของพวกเรา อยู่บนเกาะโน่น” สุดสาคร ชี้ไปยังเกาะเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกล “แต่พวกเธอ ต้องรับปากก่อนนะว่า ห้ามบอกใคร” เด็กทั้ง 3 คน พยักหน้ารับ.

 

ดูเหมือนว่า มิตรภาพใหม่ ของพวกเด็กๆ กระชับแน่นในเวลาอันรวดเร็ว. หลังจากเก็บข้าวของสัมภาระ เด็กทั้ง 5 คน ก็เดินคุยกันไป เล่นกันไป แบบไม่เร่งรีบ. เป้าหมายที่จะไป มันชัดเจนอยู่แล้ว ไม่เหมือนกับการเดินทางผจญภัย.

“เธอ อยู่กับพ่อแม่เหรอ?” สังข์ ถาม สินสมุทร.

“ไม่หรอก อยู่กับป้า พี่สาวของแม่ของสาครเค้า”

“อ้าว! ก็เธอบอกว่า เธอเป็นพี่น้องกัน” เอื้อย ซักต่อ.

“เรามีพ่อคนเดียวกัน แต่คนละแม่”

“แล้วพ่อกับแม่เธอ ไปไหนเสียล่ะ?” สังข์ เป็นฝ่ายถาม.

สินสมุทร นิ่งไปชั่วครู่, ไม่รู้ว่าจะเริ่มเล่า ที่ตรงไหน. ไม่มีใครถามคำถามนี้ มานานแล้ว ตั้งแต่พวกเขา เห็นหน้าพ่อกับแม่ เมื่อหลายปีก่อน ก่อนที่จะทิ้งพวกเขา ให้อยู่กับป้าปากร้าย ตามลำพัง.

“พ่อเรา มีเรือสำเภาอยู่ลำหนึ่ง ปู่ยกให้” สินสมุทร เล่า “แต่มันเล็กเกินไป พ่อเลยไปซื้อเรือยนต์ บรรทุกสินค้าออกไปขายที่ไกลๆ ปีหนึ่งก็กลับบ้านหนหนึ่ง. ป้าเล่าว่า ตอนที่เราอายุขวบนึง พ่อกลับมา ก็ได้ลูกชายติดแม่อีกคน ยังแบเบาะอยู่เลย พ่อบอกว่า แม่ของเขา ถูกมรสุมพัดหายไปในทะเล พ่อจึงพามาด้วย แม่ของเราสงสารก็เลยเลี้ยงไว้ ให้เป็นลูกอีกคน”

“โตมาก็คือ เธอใช่ไหม๊?” โสนน้อย ยื่นหน้าถาม สุดสาคร แบบไม่ต้องการคำตอบ.

“แล้วแม่ของเธอ รู้รึเปล่าว่า สาคร ก็เป็นลูกของแม่อีกคนนึง?” สังข์ สงสัยต่อ.

“ทีแรกแม่ไม่รู้หรอก มารู้ก็ตอนเราโตกันแล้ว”

 

เรื่องราวของ สินสมุทร สร้างความรู้สึกใกล้ชิด สนิทสนม ให้กับพวกเด็กๆ อย่างรวดเร็ว. โดยเฉพาะ โสนน้อย ชั่งเป็นชีวิตที่คล้ายกันเหลือเกิน โสนน้อย ถาม สุดสาครต่อ.

“แม่เลี้ยง ยังรักเธออยู่รึเปล่า”

สุดสาคร พยักหน้า “แต่ตอนนี้ ไม่อยู่แล้ว ตั้งแต่ออกเรือไปกับพ่อ พวกเขาก็ไม่กลับมาอีกเลย”

“อ้าว! ... นานรึยัง?”

“สามปีแล้วมั๊ง”

“ว๊า! แย่จัง แล้วป้าของเธอล่ะ ใจดีหรือเปล่า?” เอื้อย ถาม.

สินสมุทร กับ สุดสาคร ไม่สนใจคำถามนี้ จึงนิ่งไป. สังข์ ได้โอกาส จึงเบี่ยงเบน ไปถามเรื่องอื่นแทน.

“เธอรู้จักหัวหน้าเผ่า ชื่อพันตูไหม๊?”

“ใครกัน ไม่รู้จัก” สินสมุทร ส่ายหน้า.

 

สังข์ หยิบวัตถุนำทาง แท่งทรงกลม ปลายแยกสามทาง ออกมาจากกระเป๋า ยื่นให้ สินสมุทร กับ สุดสาคร ดู.

“เคนบอกว่า ถ้าเจอหัวหน้าเผ่า ชื่อพันตู ให้เอาสิ่งนี้ให้เขาดู เขาจะพาเราไปหาเพื่อนของเคน”

“มันคืออะไรอ่ะ?” สุดสาคร ถาม.

“เราก็ไม่รู้ แต่เคนบอกว่า มันจะนำโชคมาให้” สังข์ ถอนหายใจ, เริ่มรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “แต่ชั่งมันเถอะ ถ้าหาหัวหน้าเผ่าไม่เจอ มันก็เป็นแค่ของเล่น”

“ลองถาม คนเคยอยู่ที่นี่มานานๆ เขาอาจจะรู้จักก็ได้ พวกเราเป็นเด็ก ไม่รู้หรอก” สินสมุทร แนะนำทางเลือกที่ดี.

“อ้อ! มีอยู่คนนึ่ง” สุดสาคร นึกขึ้นได้ “อาจช่วยเธอได้”

“อย่าบอกนะว่า เป็นตาเฒ่าทะเลนั่น”

 

สินสมุทร นึกถึงชายชราผู้หนึ่ง ที่พวกเด็กๆ มักไม่ค่อยอยากยุ่งด้วย. เขาอยู่คนเดียวบนเกาะเล็กๆ ที่อยู่ติดกับชายฝั่ง อีกด้านหนึ่ง ท้ายสุดของหมู่บ้าน. เขาอยู่ที่นี่มานาน ก่อนที่พวกเด็กจะเกิดเสียอีก. ไม่มีใครไปยุ่งกับเขาหลายปีแล้ว และเขาก็ไม่รับแขก.

“ชาวบ้านลือกันว่า แกเป็นบ้า นั่งเหม่อมองทะเลทั้งวัน ไม่พูดคุยกับใคร บางที แกก็ออกเรือไป นั่งอยู่คนเดียวที่กลางทะเล ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ตาเฒ่าทะเลนั่น เอาอะไรกิน”

“แต่แกก็ได้ปลามากินทุกวัน ชาวบ้านบางคนบอกว่า ตาเฒ่ามีมนต์เรียกเนื้อเรียกปลาได้” สุดสาคร เล่าเสริม.

“ชักน่าสนใจ พาไปหาหน่อยได้ไหม๊?” สังข์ ขอร้อง.

 

สินสมุทร หยุดคิดอะไรบางอย่างในใจอยู่นาน, ก็เพราะตาเฒ่าไม่ยอมรับแขกนี่แหละ คือปัญหาใหญ่. สำหรับตัวเขาเองและน้องชาย ไม่ใช่ปัญหา ที่จะหาเรื่องให้ตาเฒ่าพูดคุยด้วยได้. แต่กับเพื่อนใหม่สามคนนี่ ไม่รู้ว่า ตาเฒ่าบ้า จะต้อนรับหรือเปล่า, ก็ต้องลองดู.

“พวกเธอแน่ใจนะ ว่าจะไป”

สังข์ พยักหน้า ยิ้มเล็กน้อย เหมือนมีความหวังขึ้นมาบ้างแล้ว.

อ่านต่อ ... ตอนที่ 26/105

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว

ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ

บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ

บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.

 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net