ภาคที่ 1
ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
ตอนที่ 10
ภาระใหม่ของนาเคนทร์
ริมฝั่งลำธาร ที่มีน้ำใสไหลเอื่อยๆ. จากต้นทางของสายน้ำ ไหลลอดออกมา จากปากถ้ำเล็กๆ กลางป่าทึบ. ดวงตะวันยามบ่าย ส่องแสงวับๆ อยู่บนยอดไม้. สองฟากฝั่งของลำธาร เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ ดูมืดคลื้มกว่าปกติ.
ไม่มีใครรู้ว่า ต้นน้ำนั่น มันมาจากที่ใด และท้ายน้ำ มันจบที่ตรงไหน. รู้แต่เพียงว่า สายน้ำของลำธาร ไหลผ่านหมู่บ้านป่าแห่งนี้ ซึ่งไม่มีชื่อเรียก. ประตูเข้าหมู่บ้าน อยู่บนเนินดินสูง ห่างจากลำธารออกไป ราว 100 เมตร, ทำจากแท่งหินสองก้อน ใหญ่เท่าสองคนโอบ วางแนวตั้งห่างกันราว 3 เมตร แทนเสา. ส่วนอีกก้อนหนึ่ง วางซ้อนทับอยู่ข้างบน. ที่เสาหินทั้งสองข้าง ถูกแกะสลัก เป็นรูปใบหน้าคนป่า.
ร่างของเด็กสังข์ นอนแน่นิ่งหมดสติ อยู่ข้างขอนไม้ ริมหาดทรายของลำธาร. ที่ข้อมือและข้อเท้า ปรากฏเศษเชือก มัดหลวมๆ. ชายชราผู้หนึ่ง ในชุดเสื้อคลุม สีน้ำตาลเข้มเกือบดำ ยาวคลุมเข่า ผมสีดำอมเทายาวถึงไหล่ เสื้อผ้าบางส่วนมีรอยขาดรุ่งริ่ง เนื้อตัวมอมแมม เหมือนไปต่อสู้กับอะไรมา เดินโซซัดโซเซ ผ่านมาพบเหตุการณ์ รู้สึกแปลกใจ ที่เห็นเด็ก มานอนหมดสติอยู่ที่นี่.
เขาเดินเข้าไปดู. เด็กยังไม่ตาย เขาจึงรีบอุ้มเด็กจากริมลำธาร ขึ้นมาบนฝั่ง ตรงบริเวณแห้งๆ แล้ววางนอนลง แก้เชือกมัดที่เหลือออก พลิกตัวเด็กให้นอนคว่ำหน้า ราบกับพื้น เอามือกึ่งตบกึ่งลูบ ที่บริเวณหลัง. เด็กก็ยังไม่ฟื้น, เขาหยิบขวดแก้วเล็กๆ ที่พกไว้ ขึ้นมาเปิดฝาออก พลิกตัวเด็กหงายขึ้น ประคองหัวให้สูงจากพื้น แล้วรีบเทหยดน้ำในขวด เข้าปาก แล้วพลิกตัวให้นอนตะแคง.
ระหว่างรอเด็กฟื้น คว้ากิ่งไม้ผุๆ และแห้ง มากองสุมไว้ ก่อไฟ. ชายชรา พิเคราะห์ดูใบหน้าของเด็ก. เขาเป็นเด็กหน้าตาดี ผิวดำแดง อายุน่าจะราวๆ 8 ขวบ.
เวลาผ่านไปสักครู่ ... เด็กสังข์ ค่อยๆ ลืมตา รู้สึกตัว ตกใจ รีบลุกขึ้นนั่ง มองซ้ายขวา ไม่เห็นใคร นอกจากชายชรา ที่นั่งอยู่ตรงหน้า. เขามัวยุ่งอยู่กับการจับพลิกท่อนไม้ ใส่ไปในกองไฟ.
ดีขึ้นแล้วใช่ไหม? ชายชรา ถาม.
เขาเป็นชายชรา ที่มีเค้าโครงหน้าดูดี ไม่เหมือนโจร แม้จะมีผมยาว และหนวดเครารุงรังไปหน่อย ซึ่งดูไม่ค่อยน่ากลัวสักเท่าไรนัก. สังข์ คุ้นเคย กับใบหน้าคนแก่ทุกวันอยู่แล้ว, เพียงแต่ว่า นี่ไม่ใช่ตาเปลว เป็นใครไม่รู้. อาจไม่ใช่โจรก็ได้ หรือว่า-
หง่อม เป็นใคร? สังข์ ถาม
หง่อม ใคร? ตาเฒ่าสงสัย ไอ้หนูเรียกฉันรึ?
สังข์ พยักหน้า
ชื่ออะไร เราน่ะ
สังข์
แล้วพ่อกับแม่ล่ะ ไม่ตามมาด้วยรึ?
สังข์ ส่ายหน้า.
ชื่อแปลกดีนี่ สังสัยจะถูกคนจับโยนลงน้ำมาแน่เลย แล้วแม่ของเธอล่ะ เขารู้ไหม๊?
สังข์ สั่นหัว มองไปรอบๆ ป่า ทำท่าจะร้องไห้. ชายชรา จึงเขยิบเข้าไปนั่งใกล้ๆ. ในรอบหลายปีมานี้ เขาไม่เคยพบเด็กที่ไหนมาก่อน บังเกิดความรู้สึกผ่อนคลาย อย่างน่าประหลาด. ความเมื่อยล้าอ่อนเพลีย เมื่อสักครู่ หายไปชั่วขณะ.
เรียกฉันว่า นาเคนทร์ หรือจะเรียก เคน ก็ได้ ชายชรา แนะนำตัว
เคน เหรอ ชื่อแปลกจัง
เฒ่าเคน ยิ้มที่มุมปาก. ที่จริง ชื่อก็แปลกทั้งคู่นั่นแหละ ก็คนเพิ่งรู้จักกัน มันก็แปลก เป็นเรื่องธรรมดา.
ที่นี่ที่ไหน? สังข์ ถาม
แถบนี้ไม่มีบ้านคนหรอก แล้วก็ไม่มีใครด้วย นอกจากฉัน เคน ตอบตรงๆ เธอน่ะโชคดีนะ ที่ฉันผ่านมาเจอเข้า นี่ถ้าค่ำเมื่อไร ต้องรีบไปจากที่นี่ ในป่านี่มันอันตราย
หนู คิดถึงแม่ พาหนูไปหาแม่ได้หรือเปล่า?
เคน ไม่อยากให้เด็กรู้สึกหวาดกลัวในความลี้ลับ และเกิดการตื่นตระหนก ในบรรยากาศป่าอาถรรพ์ มากไปกว่านี้ จึงปิดปากเงียบ คงต้องรอเวลาอีกสักหน่อย แล้วค่อยๆ บอก หรือให้เด็กก็รู้ไปเอง.
แต่ตอนนี้ ต้องรีบกลับไปบ้านของฉันก่อน เคน ลุกขึ้นสำรวจสิ่งของรอบๆ เอว เรื่องอื่น ค่อยว่ากัน ตกลงไหม?
เคน ก้าวเท้านำหน้าเด็ก สังข์ รีบลุกขึ้นเดินตามไป ได้เพียงสองสามก้าว ก็ปรากฏร่างของเด็กผู้หญิงสองคน วิ่งออกมาจากแนวป่า พร้อมกับเสียงตะโกน.
สังข์ ... สังข์
เอื้อย โสนน้อย สังข์ ตะโกนตอบ.
เคน ประหลาดใจมาก, เด็กสองคนนี่ หลุดมาที่นี่ได้ยังไง! สังข์ วิ่งย้อนกลับไปรับเพื่อน ด้วยความดีใจ, แต่ทิ้งความกลัวให้ตกอยู่กับ เคน. เขาต้องรีบหันหลังกลับ กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ตามเด็กสังข์ไป. จนกระทั่งถึงตัวเด็กทั้งสองคน, เขารีบยื่นมือไป รับเด็กหญิงทั้งสองคน แล้วฉุดขึ้นมาจากฝั่งลำธาร โดยเร็ว ทั้งๆ ที่ยังไม่หายตกตลึง.
ผู้ชายสองคน เป็นใครไม่รู้ จับเราสองคน โยนลงน้ำมา เอื้อย บอก.
ที่นี่ที่ไหน น่ากลัวจัง? โสนน้อย มองไปรอบๆ และหยุดลงที่ ชายชรา.
สังข์ แนะนำให้ เฒ่าเคน รู้จักเพื่อนที่ตามมา. เมื่อความรู้สึกประหลาดใจหายไป ความรู้สึกหนักใจ ก็เข้ามาแทนที่.
เคนจะทำอย่างไร กับเด็กพวกนี้. เขาสบตาพวกเด็กๆ อยู่ครู่หนึ่ง เหมือนใช้ความคิด และต้องตัดสินใจให้เร็ว เพราะความมืด เริ่มโรยตัวลงมาแล้ว. ถ้าปล่อยทิ้งไว้ที่นี่ คงจะเป็นเหยื่อของป่านี้ แน่นอน.
แว๊บแรกในสมอง ตอนนี้ เขาต้องพาเด็กๆ ไปที่บ้านก่อน จากนั้น ค่อยคิดหาทาง ส่งเด็กกลับบ้าน ทั้งๆ ที่รู้ว่า มันเป็นไปได้ยาก ที่จะออกไป จากหมู่บ้านลึกลับแห่งนี้.
โชคดี ที่เด็กๆ ไม่งอแงระหว่างเดินป่า, ทำให้ย่นระยะเวลา ในการเดินทาง ได้มากกว่าที่คิด. ถึงเป้าหมาย ก็เป็นเวลาพลบค่ำพอดี, เด็กทั้งสามสบตากัน รู้สึกประหลาดใจ กับสิ่งที่ตาเฒ่าเคน เรียกว่าบ้าน.
นี่มันไม่ต่างอะไรกับถ้ำ ของคนยุคหิน เพียงแต่มันมีขนาดใหญ่กว่า. ดูภายนอก รกรุงรังไปหมด.
เคน พาพวกเด็กๆ เข้าบ้าน. แล้วจุดตะเกียง ที่ทำจากน้ำมันไขสัตว์. ข้างในนี่ี ก็รกพอๆ กับข้างนอกอีกนั่นแหละ. ผนังด้านซ้ายมือ ดูต่ำเตี้ยกว่าที่อื่น ก่อด้วยก้อนหินขนาดใหญ่ คละกับขนาดกลาง เรียงซ้อนกัน กั้นให้ดูเป็นห้องโถง ไม่มีเหลี่ยมไม่มีมุม เป็นห้องโถงห้องเดียว.
ด้านฝั่งขวาของห้องโถง มีสิ่งหนึ่ง ถูกคลุมด้วยผ้าหนาสีดำหม่น ข้างในคงเป็นล้อรถ หรืออะไรสักอย่าง ที่มันกลมๆ แต่มีขนาดใหญ่ สูงกว่าตัวคน.
เมื่อมองย้อนกลับไป ทางประตูเข้าอีกที น่าจะมีทางเข้าออกทางเดียว. หน้าต่าง ก็คือช่องหินเล็กๆ ที่อากาศก็ไม่ค่อยเต็มใจ จะเข้ามาสักเท่าไร. แน่ละ กลิ่นอับๆ ลอยตามมาเป็นระยะ.
พวกเธอ นอนตรงโน้น
เคน ชี้ที่ผนังด้านซ้ายมือของถ้ำ ไม่มีเตียง แต่มีแผ่นไม้แผ่นใหญ่ สองสามแผ่น วางอยู่บนก้อนหินใหญ่.
เบียดกันหน่อยนะ พรุ่งนี้ค่อยจัดที่ทางกันใหม่
ส่วนฉัน นอนมุมนี้ เขาชี้ไปที่ ผนังถ้ำด้านใน.
หิวจังเลย โสนน้อย บ่นแทนเพื่อนๆ.
เคน มองหน้าเด็กๆ คิดลังเลอยู่ครู่หนึ่ง.
มานี่ ซิ
เคน ยื่นมือไปหยิบตะเกียง แล้วออกแรง ผลักแผ่นไม้หนา ที่วางตั้งขวางผนังถ้ำ ด้านในสุด. พอมันเลื่อนออกไป ก็มองเห็นช่องทางออก สู่ด้านนอก.
พวกเด็กๆ เดินตามหลังเคนออกไป แสงตะเกียงส่องให้เห็น พื้นลานหิน ได้ยินเสียงน้ำไหลจากลำธาร ชัดเจนขึ้น. เคนจุดตะเกียง อีกดวงหนึ่ง ทำให้มองเห็น ลานหินโค้งขนาดเล็ก. มีเครื่องมือทำอาหาร เตาไฟ ฟืนแห้งๆ หม้อข้าวทำจากดินเผา สองสามใบ ก้นหม้อดำปี๋ โต๊ะนั่งกินข้าว ทำจากแผ่นหิน. ข้างๆ เป็นต้นไม้ใหญ่ มองเห็นลิ่มไม้ลางๆ ปักอยู่ตามลำต้นห่างๆ ขึ้นไปเป็นระยะ.
เดินไปสักยี่สิบก้าว ก็ถึงริมน้ำแล้ว แต่ระวังมืดค่ำอย่างนี้ อย่าออกไปคนเดียว ส่วนต้นไม้นั่น เป็นที่ซ่อนตัวเวลาล่าสัตว์
เขาอธิบาย พร้อมๆ กับตักสิ่งที่อยู่ในหม้อ ใส่จานข้าว ที่ทำจากแผ่นไม้. มันผสมปนเปกัน เป็นก้อนกลมๆ ส่งให้เด็กทั้ง 3 คน. แม้มันจะดูไม่เหมือน อาหารมนุษย์ และมีปริมาณเพียงน้อยนิด แต่ก็ทำให้พวกเด็กๆ หายหิวได้.
เคนกินนิดเดียว อิ่มแล้วเหรอ
สังข์ ถาม แต่ เคน โกหก.
อิ่มแล้ว
ที่นี่ เรียกหมู่บ้านอะไร?
พวกเธอกินให้อิ่ม แล้วนอนเอาแรง เคน ตอบไม่ตรงคำถาม พรุ่งนี้มีเรื่องจะต้องทำอีกเยอะ
พวกเด็กๆ เก็บความสงสัย เกี่ยวกับ ตาเฒ่านาเคนทร์ผู้มีพระคุณ และหมู่บ้านแห่งนี้ไว้ก่อน, คงไม่เหมาะที่จะถามอะไร ในเวลานี้. ดูเหมือนว่า เขาเหน็ดเหนื่อย และอ่อนเพลียมาก เหมือนผ่านการต่อสู้ กับอะไรบางอย่างมา. พอล้มตัวลงนอน คงมีสิ่งของบางอย่าง ไปทิ่มแทงบาดแผลเข้าอย่างจัง เขาเผลอร้อง โอ้ย! ออกมาด้วยความเจ็บ.
หลังไปโดนอะไรมา? เอื้อย ถาม.
ฉันไม่เป็นไรหรอก ประเดี๋ยวตื่นมาก็หาย
เคน ตอบไป โดยไม่คิดอะไร, เขาพูดกลบเกลื่อน ไม่บอกความจริง เพื่อให้พวกเด็กๆ หลับโดยไม่มีความกังวล. เขานอนทบทวนเหตุการณ์ยุ่งๆ ที่ประสบมาตลอดทั้งวัน. พวกเด็กๆ ไม่รู้หรอกว่า ก่อนหน้านั้นเขาไปเผชิญอะไรมา และรอดชีวิตมาได้อย่างไร.
เคน มองไปที่กระบอกน้ำโลหะ หินไฟ มีด ขวดยา ซึ่งเป็นของจำเป็น ที่เหลือรอดติดตัวกลับมา กับของสิ่งหนึ่ง ที่ถูกห่อเก็บไว้อย่างดี ในกระเป๋าหนัง.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net