หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 24  ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

ตอนที่ 83

แดนคนดี

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 82/105

 

หลังจากเอาชีวิตรอด จากแดนคนเถื่อนมาได้, สิงห์ โสนน้อย เอื้อย ก็ยังไม่มีเป้าหมายอยู่ดี ว่าหนทางข้างหน้าจะไปที่ไหน. หากไม่มีชายนิรนาม ในร่างของคนป่า ผมหยิก ผิวดำ สอดแทรกเข้ามาโดยบังเอิญ อนาคตของพวกเขา ก็ยังคงตีบตัน อุปสรรคที่ฝ่าฟันมาตลอด ก็คงไร้ประโยชน์ ความรักที่ตามหา ก็คงไม่มีวันพบเจอ.

 

เงาะดำ ชวนทุกคนไปที่บ้านของเขา ซึ่งอยู่ในบริเวณเดียวกันกับ ตึกที่มีรูปหลังคาโดม และมีต้นสัตตบรรณขึ้นล้อมรอบ. สิงห์ เอื้อย โสนน้อย มองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ เพราะที่นี่คือจุดนัดหมาย ที่พวกเขานัดเจอกัน หลังสู้กับพวกคนร้าย. ชั่งบังเอิญเหลือเกิน ใจกลางเมืองใหญ่ระดับมหานคร ยังมีสถานที่แบบนี้ซุกซ่อนอยู่อีกหรือ.

 

ที่นี่ เหมือนหมู่บ้านในนวนิยาย มากกว่าจะเป็นบ้านคนในเมืองใหญ่ๆ แบบนี้.

 

ซุ้มประตูทางเข้าหมู่บ้าน ไม่กว้างมากนัก, ทำด้วยแท่งหินแกรนิต 3 ก้อน วางเทินกันเป็นรูปประตู. แท่งหินทรงตัน 2 แท่ง วางตั้งตรงแทนเสาซุ้มประตู และมีแท่งหินอีกท่อนหนึ่ง ที่มีขนาดใหญ่และยาวกว่า วางเทินบนเสาซุ้มประตูซ้าย-ขวา ในแนวนอน. มีข้อความสลักไว้บนหินว่า ชุมชนสันติอรุณ.

 

ทุกคนที่จะเข้าออกชุมชน จะต้องผ่านซุ้มประตูนี้เป็นหลัก. เงาะดำ พาเพื่อนทั้ง 4 คน ที่พบโดยบังเอิญ เดินลอดผ่านแท่งหินนั้นไป ก็เข้าเขตชุมชน และมาถึงบ้านพักของเขา ตอนใกล้ค่ำพอดี.

 

บ้านที่เงาะดำอาศัยอยู่ ตั้งอยู่บริเวณพื้นที่ชายขอบสุดท้ายของหมู่บ้าน. บริเวณหน้าบ้าน เป็นสวนหินธรรมชาติ ถูกจัดแต่งด้วยหินทราย ขนาดคละกัน. ห่างจากหน้าบ้านออกไป ราว 5 เมตร มองเห็นสะพานท่าน้ำเล็กๆ ยื่นออกไปในลำธารเล็กๆ มีน้ำไหลเอื่อยๆ. ถนนทางเดินที่เป็นพื้นดินกว้างราว 3 เมตร ทอดยาวผ่านหน้าบ้าน คดเคี้ยวไปตามลำธาร. บ้านหลังอื่นๆ อีกหลายหลัง เท่าที่เห็นก็มีสภาพไม่แตกต่างกัน.

 

เงาะดำ เจ้าของบ้าน พาแขกเข้ามาในตัวบ้าน แล้วเปิดสวิชท์ไฟฟ้า.

 

ข้าวของภายในบ้าน ถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ เรียบร้อย สวยงาม, ทำให้บ้านหลังเล็กๆ แลดูกว้างขึ้น. ภายในบ้านก็คือห้องโถงดีๆ นี่เอง, เพียงแต่ถูกกั้นด้วยหิ้งหนังสือ ทำให้บ้านดูมีสัดส่วนขึ้น. เจ้าของบ้านแนะนำมุมห้องเท่าที่เห็น ซึ่งถ้าแบ่งพื้นที่กัน ก็คงจะจองได้คนละมุมห้องพอดี.

 

เงาะดำ ขอย้ายออกมานอนข้างนอก รวมกับ สิงห์, ให้ผู้หญิงสองคน อยู่ข้างในแทน. หลังจากตกลง แนะนำในเรื่องที่อยู่หลับนอน กันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เจ้าของบ้าน ก็ออกไปทำธุระอะไรบางอย่าง ปล่อยให้แขกที่มาใหม่ สนทนาและทำธุระส่วนตัวกันตามลำพัง.

 

หลังจากพักหายเหนื่อย และเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเสร็จแล้ว เอื้อย โสนน้อย ช่วยกันประคบรอยฟกช้ำให้กันและกัน. สิงห์ ทำความสะอาดแผลด้วยตัวเอง.

 

“เอื้อย ดูดูไป เค้าก็หล่อดีนะ” โสนน้อย พูดขึ้นก่อน.

“ใคร?”

“ก็เงาะดำนั่นไง รูปร่างก็ดูแมนดี เสียแต่ว่าตัวดำ ผมหยิก ผิวหน้าก็หยาบไปนิด เหมือนพวกเงาะป่า อะไรทำนองนั้น เพียงแต่ตัวโตกว่า”

“นี่เธอกำลังจะบอกว่า เค้าหล่อกว่าพวกเงาะอีกล่ะซิ”

 

เวลาผ่านไปได้ไม่นาน เงาะดำ ก็กลับมา พร้อมด้วยถาดอาหาร 2 ถาด ซึ่งมากพอสำหรับคน 3 คน.

 

ในระหว่างกินอาหารค่ำ เงาะดำ อิ่มก่อนเพื่อน. เขารีบเข้าไปที่มุมห้องของตัวเอง หยิบสมุดบันทึกขึ้นมา พร้อมกับปากกา เพื่อบอกเล่าความจริงเกี่ยวกับตัวเขา.

 

“ถ้าเราเขียนบอกว่า เราคือสังข์ พวกเธอก็คงจะไม่เชื่อ และอาจว่าเราก็ได้ ที่ไปล้อเลียนเพื่อน โธ่เอ๊ย! แล้วเราจะบอกสองสาวนี่ยังไงดี”

 

สังข์ ในร่างเงาะดำ จึงเก็บสมุดปากกาไว้ที่เดิม, คิดว่ายังไม่ถึงเวลาที่จะบอก. แต่ตอนนี้ ขอแค่รู้สึกมีความสุขก็พอใจแล้ว. เขารอโอกาสนี้มาแสนนาน และได้พบกับเพื่อนรักโดยบังเอิญ เพียงเท่านี้ก็นับว่าดีที่สุดแล้ว แม้ว่าพวกเธอจะจำเขาไม่ได้.

 

โสนน้อย สังเกตว่า เงาะดำเจ้าของบ้าน ก็กำลังแอบดูพวกเธออยู่ และบางครั้งก็ซ่อนยิ้มอยู่ในใจ เขาพยายามจะสบตากับพวกเธอ เพื่อสื่อความหมายบางอย่าง.

 

“ไม่ใช่เขาแอบชอบเธอเข้าแล้วล่ะ” โสนน้อย ส่งยิ้มให้ เอื้อย.

“บ้า! เขาไม่ใช่สังข์สักหน่อย”

“จ้องมองเธอซะอย่างงั้น จะให้เข้าใจว่ายังไง?”

“ไม่รู้ว่าเขาเป็นคนดี หรือคนบ้า หรือว่าคนใบ้กันแน่”

เอื้อย อธิบายให้เหตุผล “ถ้าคนเป็นใบ้ หูก็จะหนวกไปด้วย ฟังไม่รู้เรื่อง แต่นี่เขาฟังเรารู้เรื่องทุกอย่าง เพียงแต่พูดไม่เป็นภาษามนุษย์เท่านั้นเอง”

“พรุ่งนี้ค่อยเอาไว้ถามเขาก็แล้วกัน วันนี้รู้สึกเพลียมาก อยากนอน” โสนน้อย ออกความเห็น.

 

หลังกินอาหารเสร็จ ทุกคนได้รับการจัดสรรที่หลับนอน ตามที่ตกลงกัน, คือ อยู่คนละมุมของห้อง. สิงห์ หัวถึงหมอนหลับก่อนเพื่อน. เอื้อย สังเกตว่า เงาะใบ้ผู้นี้ มีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ในใจ ความลับนั้น เอื้อย รู้สึกว่ามีความเศร้าปะปนอยู่. เธออยากจะถามเหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ถ้าถามตอนนี้ ก็คงไม่รู้เรื่องอยู่ดี.

 

แสงแรกของรุ่งอรุณ ลอดผ่านหมู่เมฆของม่านฟ้า แห่งมหานครรัฐเทพนารา สาดส่องมาที่ชุมชนสันติอรุณ. ลำแสงกระทบกับยอดโดมของตึก ที่สูงที่สุดของชุมชน เป็นประกายดูสวยงาม.

 

เมื่อมองในมุมสูงจะเห็นหมู่ต้นไม้สูง กลาง ต่ำ ลดหลั่นกันเป็นหย่อมๆ ปกคลุมเนื้อที่รูปสี่เหลี่ยมคางหมู กว่า 200 ไร่, มองเห็นลำธารน้ำเล็กๆ ทอดตัวไหลผ่านไปรอบๆ หมู่บ้าน. ถนนหลักพาดผ่านกลางชุมชน เป็นแนวโค้งจากทางเข้าด้านหน้า ไปจนจรดด้านหลังของชุมชน อ้อมผ่านอาคารหลังคารูปโดม ที่ตั้งอยู่ใจกลางหมู่บ้าน เหมือนเป็นรูปวงเวียนขนาดใหญ่.

 

มีถนนสายรอง พาดผ่านอาคารหลังคารูปโดม 4 เส้น แผ่ออกไปทั้ง 4 ทิศ. อาณาเขตของชุมชนสันติอรุณ กับหมู่บ้านอื่นที่อยู่ติดกัน กั้นด้วยกำแพงผนังปูนซีเมนต์บ้าง กอไผ่บ้างสลับกันไป. ชุมชนสันติอรุณมีเนื้อที่จำกัด แต่ภายในชุมชน ได้ถูกจัดแบ่งพื้นที่ เป็นอาคารส่วนกลางของชุมชนอีกหลายจุด. แม้ว่าจะมีพื้นที่เพาะปลูก เพียงเล็กน้อย อยู่ที่ด้านทิศตะวันตก แต่คนที่นี่ก็ไม่ได้ละทิ้ง สิ่งที่เป็นพื้นฐานชีวิต ในการพึ่งพาตนเอง ด้านเครื่องใช้ปัจจัยสี่่. บรรยากาศภายในชุมชน กับนอกชุมชน มีความแตกต่างกัน ซึ่งสังเกตได้ไม่ยาก.

 

เสียงระฆังดังมาจาก อาคารหลังคารูปโดม บอกเวลา 07.00 นาฬิกา เป็นสัญญาณบอกว่า กิจกรรมสำหรับชาวชุมชนได้เริ่มขึ้นแล้ว. สิ้นเสียงระฆังได้ไม่นาน มีชาวบ้านกลุ่มหนึ่ง ออกมายืนรวมกลุ่มกัน ที่หน้าบ้านของเงาะดำ. เป็นผู้หญิง 2 คน ผู้ชาย 1 คน, ที่พากันมาทั้งครอบครัว มีพ่อกับแม่ พร้อมด้วยลูกสาวฝาแฝด อายุราว 5 ขวบ 2 คน, อีกคู่หนึ่ง เป็นพี่สาวกับน้องชาย.

 

ทุกคนมีถาดอาหารอยู่ในมือ ใส่ข้าว แกง ขนม และผลไม้. นานๆ ครั้ง จะมีคนขี่รถจักรยาน ผ่านหน้าบ้านไป. เงาะดำ ยืนคุยสนทนากับเพื่อนบ้าน ด้วยภาษามือ.

 

เสียงคนคุยกันข้างนอก ปลุกให้ เอื้อย โสนน้อย รีบตื่นขึ้นมาทั้งๆ ที่ยังอ่อนเพลียจากการผจญภัยเมื่อวาน. สิงห์ ยังนอนหลับไม่ตื่น. เอื้อย เปิดประตูบ้านออกไป ชาวบ้านทั้งเด็กผู้ใหญ่ พากันมองดูแขกที่อยู่ในบ้านของเงาะดำ ด้วยความสนใจ.

“สวัสดียามเช้าค่ะ พี่เงาะ นี่ใช่คนที่พี่ช่วยไว้เมื่อวานรึเปล่า?”

 

เด็กหญิงผมเปียหน้าตาดี ที่ยืนอยู่ข้างเด็กหญิงผมเปียอีกคนหนึ่ง พูดทักทายกับสังข์ก่อน –

“ชื่อเงาะ ... เหรอ?”

 

เอื้อย รำพึงกับตัวเอง พร้อมกับหันหน้าไปสบตากับผู้ที่ถูกเอ่ยถึง. เธอคิดไม่ถึงว่า ชาวบ้านจะเรียกชื่อเขา ตรงกับชื่อที่พวกเธอเรียก.

 

“สวัสดีค่ะ หนูชื่อ พิมพ์” เด็กคนเดิมกล่าวทักทาย แขกหน้าใหม่ “แล้วก็นี่ พี่ของหนูชื่อ พิศ เกิดก่อนหนูแค่สิบนาทีค่ะ หนูเป็นลูกของแม่เนียนกับพ่อลำภู หนูแนะนำตัวเองแล้ว ทีนี้พี่ๆ แนะนำหนูบ้างว่าชื่ออะไร มาจากที่ไหน?”

 

โสนน้อย เดินลงไปข้างล่าง เข้าไปใกล้ๆ หนูน้อยทั้งสองคน แล้วนั่งลง.

 

“โอ้โฮ! พูดเก่งและน่ารักยังงี้ รุมถามจนพี่ตั้งตัวไม่ทันเลยละเนี่ย ... พี่ชื่อโสนน้อยค่า” หันหน้าไปทางเพื่อน ที่เดินตามมา “ส่วนคนนั้นชื่อเอื้อย”

“ใช่ โสนน้อยเรือนงาม เจ้าหญิงในนิทาน ที่แม่เล่าให้ฟังหรือเปล่า” พิศ เอียงคอถาม.

“ไม่ใช่หรอกจ้ะ พี่เป็นคนธรรมดา และพวกเรา เอ่อ! –”

 

โสนน้อย หยุดนิดหนึ่ง หันหน้าไปทาง สิงห์ดำ ซึ่งกำลังเปิดประตูออกมาที่หน้าบ้าน.

 

“ก็เป็นคนธรรมดา ... พี่ผู้ชายคนนั้น เขาชื่อสิงห์ พวกเราสามคน มาจากที่อื่นจ้ะ”

“พวกเรามาตามหาญาติ” เอื้อย ตอบ “และก็ยังไม่มีที่ไป แค่มารบกวนอาศัยชั่วคราวสักสองสามวันแล้วก็จะไป”

“หน้าพี่ไปโดนอะไรมา?”

พิมพ์ ถาม เพราะเห็นรอยช้ำๆ ที่บริเวณโหนกแก้ม.

 

“ลูก อย่าเพิ่งไปเซ้าซี้ รวบกวนถามพี่เค้าเลย ปล่อยให้พี่เค้าพักให้หายเหนื่อยก่อน แล้วค่อยมาใหม่นะจ้ะ”

หญิงสาวผู้เป็นแม่ โอบกอดลูกทั้งสองให้ห่างออกไป ก่อนจะพูดกับเอื้อย.

 

“พวกคุณไม่ต้องรีบก็ได้ พักผ่อนให้หายเจ็บก่อน อยู่จนกว่าจะหาญาติพบก็ได้จ้ะ”

 

สังข์ ในร่างของคนป่า คล้ายเผ่าเงาะ ผมหยิก ผิวดำ เพราะผลจากที่เขาฉีดสารเคมีแปลงร่าง เมื่อครั้งเผชิญกับมนุษย์เผ่ากินคน เมื่อกว่า 7 ปีก่อน, ส่งผลต่ออนาคตของเขา ชนิดพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน. เขากลายเป็นบุคคลไร้อัตลักษณ์ทางทะเบียน ไม่สามารถบอกอดีตที่มาของตนเองได้เลย. แต่ฟ้าลิขิตให้วิถีชีวิตของเขา ต้องมาพบกับเพื่อนรักได้ในที่สุด. โสนน้อย เป็นคนแรก ที่เรียกเขาว่า เงาะดำ แต่ชาวชุมชนสันติอรุณ เรียกว่า เงาะ. ไม่มีใครให้คำตอบได้ว่า เขาจะพอใจชื่อที่คนอื่นเรียกนี้หรือไม่.

 

เงาะ เดินเข้ามากลางวงสนทนา บอกให้คนอื่นๆ รู้ว่า เขาไปพบเพื่อนหนุ่มสาวสามคนนี้ โดยบังเอิญ จากการต่อสู้กับเหล่าอันธพาล. พวกเขาไม่ใช่คนอันตราย จึงพามาที่นี่. จากคำอธิบายตามแบบฉบับของคนใบ้ ทุกคนจำเป็นต้องเข้าใจโดยการเดา.

 

การพบปะสนทนา แบบไม่เป็นทางการของชาวบ้าน ยุติลง เมื่อพวกเขามองเห็นพระสงฆ์ 4 รูป กำลังเดินบิณฑบาต ตรงมาทางนี้. ทุกคนจัดแถวลดหลั่นกันตามธรรมชาติ เอื้อย โสนน้อย และ สิงห์ อยู่ห่างออกไปนิดหนึ่ง. พวกเขาไม่มีของจะใส่บาตร จึงประนมมือไหว้อนุโมทนาบุญกับคนอื่นๆ.

 

ในระหว่างรับอาหารใส่บาตร ท่านสมภารที่อยู่หน้าสุด กล่าวปฏิสันถาร ทักทายแขกใหม่ ที่เพิ่งเข้ามาในชุมชน.

 

“เป็นไงโยม เมื่อคืนนอนหลับสบายไหม๊?”

“สบายดีครับ” สิงห์ ตอบ.

“ชื่ออะไรกันบ้างล่ะ? อาตมาจะได้เรียกถูกคน”

“ผมชื่อสิงห์ อีกสองคน ชื่อเอื้อยกับโสนน้อยครับ”

“เงาะเขาเล่าให้อาตมาฟังตั้งแต่เมื่อคืนแล้วละ”

“นี่ถ้าเค้าไม่ไปเจอพวกผม เพื่อนๆ และผมก็คงจะแย่กว่านี้ครับ”

“เดี๋ยวนี้นะ ข้างนอกไม่เหมือนเมื่อก่อน มันอันตรายมากขึ้นทุกวัน ตรงที่โยมผ่านมานั่นนะ คนดีๆ เขาจะไม่เข้าไปที่นั่นหรอก ขนาดอาตมาก็ยังไม่กล้าเลย ... พวกโยมมาจากไหนกันล่ะ แล้วไปยังไงมายังไง จึงพากันมาถึงที่เทพนารานี่ได้?”

 

“ที่จริง พวกเราไม่มีญาติสักคนหรอกเจ้าค่ะ” เอื้อย ก้มหน้าพูด “แล้วก็ไม่รู้ว่า พ่อกับแม่อยู่ที่ไหน หนูกับโสนน้อย พลัดหลงกันมาจากบ้าน เพื่อออกตามหาพ่อกับแม่ และเพื่อนอีกสามคน ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสเจอกันหรือเปล่า”

“โยมออกตามหาพ่อกับแม่ แต่ไม่รู้จุดหมายอย่างนี้ แล้วจะเจอกันรึ ร่องรอย เบาะแส ก็ไม่มีเลยรึ?”

 

โสนน้อย เอื้อย ส่ายหน้า.

“เห็นท่าจะยากนะ ยิ่งเมืองใหญ่ๆ ขนาดนี้ ก็ยากไปกันใหญ่ ... แล้วพ่อหนุ่มนี่ล่ะ ตามหาพ่อกับแม่กะเขาด้วยเรอะ?”

 

“ไม่หรอกครับ ผมอยู่กับพ่อกับแม่แล้ว พวกชาวบ้านพากันเข้าใจผิด หาว่าผมเป็นคนนำโชคร้ายไปให้พวกเขา บังคับให้พ่อกับแม่เอาผมไปอยู่ที่อื่น แต่ท่านก็ทำไม่ได้ หนักเข้าพวกเขาก็แอบไปทำร้ายพ่อกับแม่ ผมจึงตัดสินใจออกจากบ้านมาครับ เพื่อให้พ่อกับแม่ปลอดภัย”

 

“อ้าว! ตรงกันข้าม กับโยมผู้หญิงซะแล้ว ... เออ ก็แปลกดีนะ เอายังงี้ รายละเอียดเอาไว้ค่อยๆ คุยกันทีหลังก็แล้วกัน ตอนนี้โยมยังไม่มีที่จะไป ก็พักอยู่กับเงาะเขาไปพลางๆ ก่อนก็แล้วกัน ที่นี่มีการมีงานอะไรก็ช่วยๆ กันไป คนที่นี่เขาไม่รังเกียจหรอก ดูเงาะซิ ตอนแรกเขาเข้ามาที่นี่ ก็ไม่ต่างจากโยมสามคนเท่าไรหรอก โซซัดโซเซพเนจรมาจากที่อื่นเหมือนกัน ... นานเท่าไหร่แล้วล่ะ?”

 

ท่านสมภาร หันไปถาม ผู้ชายที่เป็นพ่อของหนูพิมพ์ กับ หนูพิศ.

“ประมาณเดือนเศษแล้วครับ”

“นี่เขาเก่งนะ การงานทุกอย่างที่นี่ เขาช่วยได้ทุกเรื่อง ไม่มีใครรังเกียจเขาซักคน ... แต่ว่า เงาะไปทำอะไรไกลถึงที่โน่นล่ะ ถึงได้ไปเจอพ่อหนุ่มแม่สาวสองคนนี่ได้?”

 

ไม่มีใครตอบคำถามนี้ได้ นอกจาก เงาะดำ เพียงคนเดียว. ลำพังคำอธิบายง่ายๆ ก็สื่อสารกันยากอยู่แล้ว เหตุผลที่ซับซ้อนกว่านี้ ก็ยิ่งยากไปกันใหญ่.

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 84/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net