หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 

ภาคที่ 3
รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง

บทที่ 28  วิืกฤตของนครรัฐ

ตอนที่ 94

ปัญหาที่ัยังตีบตัน

ตอนที่แล้ว ... ตอนที่ 93/105

 

สถานการณ์การชุมนุมประท้วง ในนครรัฐเทพนารา ยังไม่รุนแรง, แต่ก็ไม่น่าไว้วางใจ. มักมีคนร้ายแอบแฝงเข้าไปปะปนกับกลุ่มผู้ชุมนุม และก่อเหตุร้าย.

 

เช้าวันนี้ ที่หน้าบ้านของท่านประธานนครรัฐ มีทหารอารักขาเฝ้าอยู่หน้าประตูทางออก ราว 5 นาย เพื่อรักษาความปลอดภัย แก่ผู้นำของนครรัฐ อย่างเข้มงวดขึ้น. กล้องวงจรปิด ถูกติดตั้งไว้เรียบร้อยดี ในทุกจุด.

เนติ ตรวจเช็คความพร้อม ของรถประจำตำแหน่ง ของท่านประธาน ซึ่งกำลังรอท่านอยู่ที่โรงเก็บรถ.

 

ที่โต๊ะอาหารเช้า ท่านประธาน สมลักษณ์ พยายามหาโอกาสให้ตัวเอง อยู่พร้อมหน้ากับ ท่านผู้หญิงมณฑิรา และบุตรสาว รจนารินี ให้มากที่สุด. แม้จะมีงานการเมืองรุกไล่รอบตัว แต่ท่านก็ให้ความสำคัญกับครอบครัวเสมอ.

ท่านประธานนั่งหัวโต๊ะ, สองฝั่งคือ ภรรยาและบุตรสาว, มีแม่บ้านประไพ และพ่อบ้านจรัลพิทักษ์ คอยให้บริการรับใช้ใกล้ชิดเป็นอย่างดี.

 

“เดือนหน้าลูกก็จะสอบไฟนอลแล้ว ไม่ใช่รึ?” สมลักษณ์ ถามบุตรสาว.

“ค่ะพ่อ”

“พ่ออยากให้ลูกเตรียมตัว ไปต่อบริหารรัฐกิจที่ฝรั่งเศส พ่อมีเพื่อนเก่าอยู่ที่นั่น เขาจะคอยดูแลลูกเมื่อลูกเรียนอยู่ที่นั่น”

“แต่หนู –”

“แต่พ่อเตรียมไว้แล้ว สอบเสร็จลูกต้องไปทันที”

“หนูยังไม่พร้อมค่ะ”

“จะมัวรีรออะไรอีกเล่า พ่อต้องการให้ลูกช่วยงานพ่อ หลังเรียนจบ ลูกน่ะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เลิกกิจกรรมบ้าๆ นั่นได้แล้ว”

“แต่นั่นมันงานของหนู หนูก็มีวิธี ที่จะช่วยงานของพ่อเหมือนกัน แต่ไม่ใช่วิธีที่พ่อทำ”

“ด้วยการไปขลุกอยู่กับพวกคนชั้นต่ำอย่างงั้นเหรอ? ไอ้พวกคนที่ไม่มีการศึกษาพรรค์นั้นน่ะ”

 

“ใครบอกคะว่า พวกเขาเป็นคนชั้นต่ำ ไม่มีการศึกษา พ่อรู้ไหม ? หนูพยายามจะเรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างจากพวกเขา ว่าพวกเค้าทำยังไง จึงใช้ชีวิตอยู่ได้เป็นปกติสุข ไม่ต้องเดือดร้อนดิ้นรนเหมือนชาวบ้านชาวเมือง พ่อจะบอกว่า พวกเขาไม่มีการศึกษาเหรอ ก็เพราะการศึกษาทุกวันนี้ มันไม่เอาไหน เรียนเฉพาะสาขาวิชาที่ตัวเองเรียน แล้วก็แลกมันมา ด้วยกระดาษแค่แผ่นเดียว แต่กลับลืมกำพืดของตัวเอง เอาเปรียบ ดูหมิ่นเหยียดคนอื่น –”

“หยุดนะ อย่ามาสอนพ่อ พ่อเป็นผู้นำประเทศนี้ พ่อรู้ดีว่าอะไรเป็นอะไร และทุกอย่างที่พ่อทำ ก็เพื่อลูก และอนาคตของลูก”

 

“คุณก็ ค่อยๆ พูดกันก็ได้” มณฑิรา ปรามสามี และลูก “รจ อย่าไปเถียงพ่อเค้าซิลูก”

“คุณเองก็เหมือนกัน ให้ท้ายลูก จนจะเสียคนเข้าไปทุกวันแล้ว คุณเอาแต่อยู่บ้าน เคยออกไปดูลูกข้างนอกนั่นบ้างไหม๊?”

 

บรรยากาศที่โต๊ะอาหารเช้า อึมครึมไปนานหลายนาที สมลักษณ์ ระรึกได้ว่าวันนี้ต้องรีบ.

 

“วันนี้ ผมมีนัดกับคุณพาหิระ หลังเลิกประชุม” สมลักษณ์ บอกกับภรรยา “ผมอาจจะต้องอยู่ดึกสักหน่อย”

“คุณพี่คะ” มณฑิรา เอ่ยขึ้น เมื่อได้ยินชื่อของบุคคลผู้นี้ “คุณพี่ต้องระมัดระวัง มุขมนตรีพาหิระ ไว้บ้างนะคะ อย่าไว้วางใจเขามากนัก”

“ไม่เป็นไรน่าคุณ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เค้าก็เหมือนหุ้นส่วนของผม”

“นั่นแหละค่ะ ที่น้องเป็นห่วง คุณพี่ก็รู้นี่คะว่าเขาเจ้าเล่ห์แค่ไหน ระวังเขาจะทำพี่เสียไปด้วย”

 

“ผมก็ระวังอยู่นะคุณ ทำไงได้ บัลลังก์นี้ มันมีคนอีกหลายคนที่ต้องการ ผมจำเป็นต้องแลกบางสิ่ง เพื่อรักษามันไว้ พาหิระน่ะเขามีอิทธิพลมากพอที่จะช่วยผม เพื่อให้ผมช่วยเขา อีกอย่างก็ยังมีท่านนายพลรังสรรค์อีกคนหนึ่ง ที่ผมพอจะไว้ใจ”

 

“ลำพังท่านนายพลรังสรรค์คนเดียว จะอารักขาคุณพี่ไหวเหรอคะ ทำไมไม่ให้เค้า รั้งตำแหน่งมนตรีฝ่ายกลาโหมด้วยล่ะ?” มณฑิรา ยื่นข้อเสนอ.

“จะทำยังงั้นได้ยังไง พาหิระเขายังควบตำแหน่งนั้นอยู่นี่”

“คุณพ่อไม่กลัวเขาหักหลังเหรอคะ?” รจนา พูดสอดขึ้น.

 

สมลักษณ์ ชำเรืองตามองลูก แทนคำตอบ. สิ่งที่บุตรสาวพูดมานั้น เหมือนพูดโดยไม่ได้คิด หรือไม่ได้ตั้งใจ แต่มันก็มีมูลความจริง, เพียงแต่ว่า ตอนนี้ยังตัดสินใจอะไรไม่ได้.

 

“พ่อต้องไปแล้ว”

สมลักษณ์ พูดกับบุตรสาวและภรรยา

“ถ้าผมกลับมาไม่ทัน ก็ทานข้าวกันก่อนก็แล้วกัน”

 

เนติ ขับรถพาท่านประธาน ตามรถยนต์ 2 คัน ของหน่วยอารักขาท่านผู้นำ ที่อยู่ข้างหน้า, ผ่านฝูงชนที่เริ่มก่อตัวชุมนุมปราศรัย. พวกเขายังคงวิพากษ์วิจารณ์ การบริหารรัฐกิจของท่านผู้นำ ที่ยังไม่สามารถตอบสนอง ข้อเรียกร้องต่างๆ ของประชาชน.

รถของท่านประธานผ่านไปที่ใด ก็พบแต่แผ่นป้ายข้อเรียกร้อง. ดูเหมือนท่าน ยังไม่รู้สึกสะทกสะท้านเท่าใดนัก เพราะมันเป็นเช่นนี้มาเป็นปีแล้ว.

 

“เน บอกให้เค้าพาเลี่ยง ไปทางอื่นไม่ได้รึไง” ท่านบอกคนขับรถ.

 

เพียงชั่วอึดใจ รถของท่านผู้นำ แล่นมาถึงอาคารรัฐสภา. ท่านรีบเดินเข้าห้องประชุมสภา ทันที.

 

ในห้องประชุม, คณะลูกขุน 25 คน นั่งอยู่ฝั่งซ้าย คณะมนตรี 20 คน นั่งอยู่ฝั่งขวา. ทุกคนกำลังดูภาพเหตุการณ์ จากสำนักข่าวนารานิวส์ ผ่านมอนิเตอร์ของห้องประชุม. นำเสนอเหตุการณ์การชุมนุม การเรียกร้อง การคัดค้านของประชาชน และต่างวิพากษ์วิจารณ์ สถานการณ์เหล่านั้นไปต่างๆ นานา.

จนกระทั่งท่านประธานนครรัฐเข้านั่งประจำที่ เสียงวิพากษ์ผ่านมอนิเตอร์ ก็ค่อยๆ เงียบลง.

 

คณะลูกขุนของนครรัฐเทพนารา มีจำนวนทั้งสิ้น 30 คน ทำหน้าที่ให้คำปรึกษา และคำตัดสิน แก่ท่านผู้นำนครรัฐ และคณะมนตรี. มุขมนตรีของนครรัฐ มี จำนวน 20 คน ทำหน้าเป็นฝ่ายบริหาร รับผิดชอบงานในด้านต่างๆ.

ท่านผู้นำ จะเป็นผู้คัดเลือกทั้งคณะลูกขุนและคณะมนตรี ด้วยตัวของท่านเอง จากหลากหลายอาชีพ หลายฐานะ.

 

เมื่อภายในห้องประชุมใหญ่ สงบเงียบ ประธานนครรัฐ สมลักษณ์ ทำหน้าที่ ประธานที่ประชุม กล่าวปรารภขึ้น.

 

“ขอขอบคุณทุกๆ ท่าน ที่เหน็ดเหนื่อยกับภารกิจอันยุ่งยาก มาอย่างยาวนาน และผมก็ไม่ต้องการจะให้ปัญหาเรื้อรังในเมืองของผม สร้างความยุ่งยากใจให้แก่พวกท่าน หากเป็นไปได้ ก็อยากจะตัดรากถอนโคนมันทิ้งไปเสีย แต่ลำพังปัญญาของผมทำไม่ได้ และนี่แหละคือปัญหาใหญ่ ที่พวกท่านจะได้มาช่วยกันหาทางออก”

 

“ท่านประธาน” ลูกขุนผู้หนึ่ง กล่าวขึ้น “การจะตัดรากถอนปัญหานั้น ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีหนทาง ส่วนหนึ่งของปัญหา ... ผมพูดได้ไหม๊นี่”

ประธาน ให้สัญญาณ อนุญาต.

“มาจากมุขมนตรีของท่านบางคน ปฏิบัติหน้าที่ไม่เหมาะสม กระทำการทุจริต เบียดบังงบประมาณ ไปเป็นของตน –”

 

“นี่ท่าน!” ท่านมุขมนตรีสุเทพ ลุกขึ้น คัดค้าน “จะกล่าวหาใคร จะต้องมีหลักฐาน ไม่ใช่มาพูดพล่อยๆ กลางสภา ให้คณะมนตรีเกิดความเสื่อมเสีย”

 

ลูกขุนคนเดิม ยังคงยืนยันคำเดิม.

“มนตรีที่ไม่มียางอาย จะมีเกียรติอะไร ให้เป็นยางเหลือไว้อีกเล่า”

 

มุขมนตรีสุเทพ กำลังจะลุกขึ้นแย้ง แต่มุขมนตรีพาหิระ รั้งแขนไว้ แล้วท่านก็พูดขึ้น อย่างสุภาพ.

“ท่านลูกขุน ฟังผมสักหน่อย พวกท่านไม่ใช่ฝ่ายบริหาร พวกท่านอาจไม่รู้ก็ได้ว่า ภารกิจที่พวกกระผมรับผิดชอบอยู่นี่ มันหนักหนาแค่ไหน ปัญหามันสะสมมาตลอดห้าปี พวกผมก็พยายามหาทางแก้อยู่อย่างเต็มความสามารถ ปัญหาเก่าบางอย่างก็ได้รับการแก้ไข แต่ปัญหาใหม่มันก็มีมาให้แก้ไขเรื่อยๆ พวกผมก็ต้องโยกกำลังคนย้ายงบประมาณ มาที่ปัญหาใหม่ –”

 

“นี่ ... ท่านพาหิระ! ท่านอย่าพูดวกวนให้เสียเวลาเลย พวกชาวนครเดือดร้อนไปกันทั่ว จากความไม่เอาไหนของท่าน ท่านแก้ปัญหาอาชญากรรมในเมืองนี้ไม่ได้ ท่านจะเป็นมุขมนตรีมหาดไทย อยู่ต่อไปได้อย่างไง ท่านย่อมรู้แก่ใจดีว่า ตัวท่านเองก็เป็นคนหนึ่ง ที่ –”

 

“พอได้แล้ว ทุกๆ ท่าน เลิกเถียงกันซะที”

ท่านประธาน สมลักษณ์ จำต้องห้ามทัพในสภา.

“เราอย่ามามัวทะเลาะกัน ผมแต่งตั้งให้มีคณะลูกขุนขึ้นมา ก็เพื่อช่วยชี้ทางปัญหาให้ผม”

สมลักษณ์ หยุดพูด ส่งสายตาไปที่ ลูกขุนอีกท่านหนึ่ง.

“ท่านทินกร ท่านมีคณะทำงานด้านสังคมอยู่ในมือ ท่านมีความเห็นยังไง?”

 

“ครับท่านประธาน” ลูกขุนทินกร ลุกขึ้นกล่าว “ปัญหาชุมชนแออัด มันมาพร้อมกับปัญหาการจราจรและขยะ และก็ตามด้วยสุขภาพ เรามีโรงพยาบาลไม่พอ ขยะก็จัดการไม่ทัน เมื่อก่อนเรามีที่ทิ้งขยะ แต่ตรงนั้นมันเป็นของชุมชนสันติอรุณไปแล้ว ส่วนเรื่องถนนสัญจร เราไม่มีช่องทางสำหรับรถเลื่อนขนาดเล็ก ไว้บริการคนจนระดับล่าง เช่นรถจักรยาน รถสามล้อ และเราเคยเสนองบประมาณให้ก่อสร้างสถานีรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนเพิ่มเติม แต่งบประมาณถูกตัด จะโดยใครผมไม่ทราบ ท่านต้องไปสืบดูเอาเอง”

 

“ตกลง ท่านมีข้อเสนออะไร?” สมลักษณ์ ทักทวงขึ้น.

“ท่านต้องแบ่งโซนคนจน ออกจากเขตคนรวย เพื่อให้การจัดการปัญหาง่ายเข้า” ลูกขุนทินกร สรุปสั้นๆ.

 

“นั่นเท่ากับ สร้างเมืองใหม่ทั้งเมืองเลยนะท่าน”

มุขมนตรีสกล ซึ่งเป็นมุขมนตรีฝ่ายเศรษฐกิจและพาณิชย์ พูดแย้ง, ขณะที่ มุขมนตรีสุเทพ ก็ไม่เห็นด้วย.

 

“เราจะเอางบประมาณที่ไหนกันเล่า ท่านอย่าเสนอสุ่มสี่สุ่มห้าซิ”

ประธานที่ประชุม เห็นว่าเรื่องราวชักจะบานปลายไปกันใหญ่. ท่านจึงให้ลูกขุนสตรีขึ้นพูดบ้าง.

“ท่านทั้งหลาย ขออนุญาตนะ เพื่อเป็นการผ่อนคลายปัญหาของท่านสุภาพบุุรุษ ... ลูกขุนพรพิไล ท่านมีข้อเสนออะไรบ้าง ในฐานะที่ท่านดูแลด้านเศรษฐกิจและสังคม”

 

“ขอบพระคุณค่ะ ท่านประธาน”

 

ลูกขุนพรพิไล แสดงลีลาการอภิปราย ตามสไตล์ของเธอ, ด้วยการลุกเดินออกจากที่นั่ง มายืนอยู่ข้างหน้า อย่างไม่เกรงกรัวอิทธิพลใดๆ, ท่ามกลางสายตาของเหล่าคณะลูกขุน และมุขมนตรีทั้งหลาย. ทำให้สมาชิกบุรุษหลายคน รู้สึกอึดอัด และไม่สบายใจ ที่เห็นเธอกระทำเช่นนั้น.

 

“พวกท่านเองก็ทราบ และรู้แก่ใจดีว่า ปัญหาของประเทศของเรา มันถึงยุคเสื่อมเกือบสุดๆ แล้ว นักการเมืองอย่างพวกท่าน บางคนนะคะ ไม่ได้เหมารวมทั้งหมด ใครบ้างที่จะกล้าปฏิเสธว่า ไม่เคยกระทำการทุจริต สภาอันทรงเกียรติที่เรานั่งอยู่นี่ มันคือสัญลักษณ์ของประเทศของเรา มันก็เหมือนบ้านของประชาชน ไม่ใช่สวนสัตว์มีไว้ให้ทะเลาะกัน หรือประชุมสุมหัวกัน กัดแทะประเทศของเรา ท่านพาหิระได้ดูแลตำรวจของท่านมากน้อยแค่ไหน ถึงปล่อยให้ตำรวจเหล่านั้น มีพฤติกรรมรีดไถเก็บส่วย ไม่เลือกสถานที่เลือกเวลา งบด้านการทหาร พวกท่านก็มัวมานั่งดูว่า จะได้ค่าคอมมิสชั่นกันคนละเท่าไร”

 

เธอสะดุดหยุดนิดหนึ่ง เมื่อท่านมุขมนตรีสุเทพ พยามยามจะลุกขึ้นแย้ง. แต่ท่านประธานสมลักษณ์ ห้ามไว้ ให้เธอพูดต่อไป.

 

“พวกกลุ่มทุนทั้งขนาดเล็ก ขนาดใหญ่ ก็มุ่งแต่หาผลประโยชน์กับท่านผู้นำ ท่านรู้ไหม๊ คนระดับล่าง ไม่ว่าจะเป็นคนใช้แรงงาน คนขับรถ ทำไมถึงเสพยา ก็เพื่อให้มีแรงทำงานได้มากขึ้น จะได้แลกเป็นเงินเลี้ยงดูครอบครัว พระสงฆ์ ก็ไม่ได้อยู่ในศีล ไม่มีวจนะของความเป็นพุทธเลย วัดก็เช่นกัน เดี๋ยวนี้กลายเป็นสถานที่เผาคนตายกันหมดแล้ว ท่านไม่ควบคุมดูแลเรื่องเหล่านี้เลย ส่วนพวกครูบาอาจารย์ ท่านก็สร้างเงื่อนไขให้พวกเขาทำแต่ผลงานบ้าๆ บอๆ จนละเลยไม่ใส่ใจเรื่องงานสอน ท่านไม่ทราบหรือว่า เด็กๆ และเยาวชนในนครของเรา เขามีพฤติกรรมอย่างไร และมันก็ส่งผลไปถึงวัยหนุ่มสาวด้วย คนพวกนี้ ไม่เคยใส่ใจคนรอบข้างใกล้ตัว ไม่เคยรู้สึกทุกข์ร้อน ว่าสังคมรอบข้างของตัวเอง กำลังเร่าร้อนลุกเป็นไฟ”

 

วาจาสามหาวของ ลูกขุนพรพิไล ทำให้มุขมนตรีบุรุษหลายคน เริ่มนั่งไม่ติดเก้าอี้. และท่านประธานเริ่มสังเกตเห็น สถานการณ์ไม่ค่อยดี ครั้นจะอนุญาต ให้เธอใช้ลีลาแบบนั้นต่อไป. คงจะไม่ใช่เป็นการผ่อนคลาย ปัญหาของท่านสุภาพบุรุษเสียแล้ว.

 

“ท่านพรพิไล สรุปได้แล้ว” ท่านประธานสมลักษณ์เตือน เพราะเห็นว่าเธอเริ่มพูดมากแล้ว.

 

“ดิฉันยังพูดไม่จบ พวกผู้ใหญ่ในนครนี้เป็นอะไรกันไปหมด มักง่าย งมงาย ไร้วินัย ฝักใฝ่แต่อบายมุข หลงสุขหลงระเริง เหลิงอำนาจ ทาสริษยา แล้วก็บ้าบารมี มันเหมือนๆ กันทุกๆ ที่ แล้วนครนี้จะอยู่กันอย่างไร ดูซิสื่อมวลชน ท่านก็ปล่อยให้นำเสนอแต่ข่าว ละคร เพลง และโฆษณาบ้าๆ บอๆ มอมเมาคนไปทั่ว ดิฉันขอสรุปนะคะท่านประธาน คนเลวทุกวันนี้ มันสังเกตยากขึ้นทุกวัน เพราะมันเอาเครื่องแบบมาสวม ข้อนี้ท่านต้องตรึกตรองให้ดี”

 

“ท่านพรพิไล”

สมลักษณ์ เตือนอีก เพราะเห็นว่า มุขมนตรีทั้งหลาย เริ่มกระสับกระส่าย.

 

“ไม่แน่นะคะ คนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ท่านประธาน อาจเป็นโม่งดำ ใส่หน้ากากหลอกท่านอยู่ก็ได้”

 

“หยุดวาจาสามหาวของคุณได้แล้ว”

สมลักษณ์ ใช้ฆ้อนทุบโต๊ะเพื่อปิดปากเธอ.

“ตกลงคุณจะสรุปเรื่องนี้ว่ายังไง?”

 

“ดิฉันขอเสนอว่า ให้เก็บภาษีคนรวย เพื่อช่วยคนจนค่ะ”

 

มุขมนตรีสุเทพ คนเดิม พูดกระซิบกับ มุขมนตรีพาหิระ.

“โธ่! พูดมาเสียยืดยาว หลอกด่ากันนี่หว่า ที่แท้ก็จะให้พวกเราทุบหม้อข้าวตัวเอง ถ้าใครทำตามแม่นั่นละก็ มันก็บ้าละวะ”

 

“เป็นอันว่า เรายังไม่มีข้อสรุปที่ชัดเจน”

ท่านประธานนครรัฐสมลักษณ์ กล่าวปิดท้ายการประชุม.

“ผมต้องการให้พวกท่าน คิดและทำงานนี้ให้รอบคอบ ไม่ใช่เอาแต่อารมณ์มาถกเถียงกัน เราเถียงกันมามากพอแล้ว ... ผมขอให้ ท่านลูกขุนพรพิไล กับ ท่านลูกขุนทินกร พาคณะของท่านไปสืบหาข้อเท็จจริง ไม่ใช่ให้พวกท่านมานั่งยกเมฆ คิดเดาเอากันในที่ประชุมแห่งนี้ แล้วนำเสนอผมอีกครั้ง ผมให้เวลาคุณหกสิบวัน ... ขอบคุณทุกท่าน ผมขอปิดประชุม”

 

อ่านต่อ ... ตอนที่ 95/105

 

สารบัญ / ตอนที่

ปฐมบท -

แสงแรกของเรื่องราว


ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ


บทที่ 1   ต้นเหตุของเรื่องราว

(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)

บทที่ 2   สังข์ เอื้อย โสนน้อย

(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)

บทที่ 3   วันสังหาร

(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)

บทที่ 4   ชีวิตใหม่กลางภูผา

(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)

บทที่ 5   ภูติร้ายในป่ามรณะ

(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)

บทที่ 6   ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ

(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)

บทที่ 7   หนอนทะเลทราย

(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)

บทที่ 8   หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล

(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)

บทที่ 9   พบเพื่อนใหม่

(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)

บทที่ 10    ผจญภัยกลางมหาสมุทร

(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)

บทที่ 11   ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง

(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)

 

ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ


บทที่ 12   นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส

(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)

บทที่ 13   เทคโนโลยีล่องหน

(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)

บทที่ 14   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)

(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)

บทที่ 15   เส้นทางที่พลัดพราก

(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)

บทที่ 16   เมืองกาญจนา

(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)

บทที่ 17   บ้านของย่าทอง

(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)

บทที่ 18   วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน

(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)

บทที่ 19   ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น

(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)

บทที่ 20   ตามหาเพื่อน

(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)

บทที่ 21   แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)

(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)

 

ภาคที่ 3:   รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง


บทที่ 22   เดินทางไกล ไปตามฝัน

(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)

บทที่ 23   นครรัฐเทพนารา

(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)

บทที่ 24   ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร

(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)

บทที่ 25   ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ

(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)

บทที่ 26   สัมผัสแรก สัมผัสรัก

(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)

บทที่ 27   สังข์ทอง รจนา

(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)

บทที่ 28   วิกฤตของนครรัฐ

(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)

บทที่ 29   กู้วิกฤต

(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)

บทที่ 30   ฝันที่เป็นจริง

(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)

 

ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา (ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)

 

เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รัก

ฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทน

ภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไป

ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.


 

focused thinking

หน้าแรก - ชุมชน คนคิดดีวรรณกรรม - วิชาการ - บทความ เรื่องสั้น ร้อยกรอง เพลงภาพยนตร์ - บทภาพยนตร์ ภาพยนตร์ตัวอย่าง วิดีโอ มิวสิควิดีโอ
นิเทศศาสตร์ - วิชาเรียน บรรยาย ตำรา เอกสารการเรียน สื่อการเรียน ถาม ตอบ

 


igood media copyright
 SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net