ภาคที่ 1
ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
ตอนที่ 15
ประตูมายาแห่งป่า
หลังออกจากเขตหมู่บ้าน ได้สักระยะ ก็เข้าสู่เขตป่าน่ากลัว. คณะเดินทาง เริ่มไม่คุ้นเคย, ทุกคนต้องเดิน อย่างระมัดระวัง สองข้างเต็มไปด้วยสัตว์ป่า และ ปีศาจร้ายที่แฝงตัวมา.
แผนการเดินทาง ในช่วงที่คิดว่าอันตราย จาอู จะเดินนำหน้า ให้พวกเด็กๆ อยู่กลาง ซู อัง กาก้า บันตู มาลา รั้งท้าย. ทุกคนจะรักษาตำแหน่งของตน จะมีเผลอไปบ้างก็ตอนเหนื่อยล้า หรือเวลาหยอกล้อกัน แต่จาอูจะเป็นผู้คอยเตือนสติลูกทีม ตลอดการเดินทาง.
ป่าก็คือป่า มันยังคงรักษาความสงบเงียบ ไว้ให้เหล่าสรรพสัตว์ ได้มาชุมนุมกัน และให้วิญญาณร้าย ของเหล่าภูติปีศาจ มาเริงระบำ ร่ายรำอวดอิทธิฤทธิ์ซึ่งกันและกัน. ตลอดจน ให้บรรดาทวยเทพ และผีทุกระดับชั้น มาชุมนุม ผ่อนคลายอิริยาบท. ความเป็นป่า มีอาณาเขตไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับเหล่าสรรพสัตว์ วิญญาณ ปวงเทพ และผีทั้งหลาย ที่จะตกลงจัดสรรอาณาเขตซึ่งกันและกัน, ภายใต้มิติเวลาและพื้นที่ ที่มนุษย์ไม่อาจเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วยได้.
ป่าจึงเป็นสถานที่ ที่พิเศษสุด สำหรับชีวิตและวิญญาณ. เป็นทั้งบ้าน เป็นทั้งโรงเรียน เป็นทั้งสนามต่อสู้ แย่งชิงความเป็นเลิศ และเป็นแม้กระทั่งหลุมฝังศพ. ป่าและสรรพสัตว์ มันก็ไม่ต่างจากสังคมมนุษย.์
ปราชญ์นิรนาม ท่านหนึ่ง กล่าวไว้เป็นบทกวี พูดถึงป่าไว้ว่า
น้ำ เป็นบ้านของ ปลา
ฟ้า เป็นบ้านของ นก
บก เป็นบ้านของ ป่า
สภา เป็นบ้านของ มนุษย์
พวกมนุษย์ มักรวมหัวกัน บุรุกแย่งชิงพื้นที่ของพวกมัน. จนปลา นก และสัตว์บก ทั้งที่อยู่บนดินและใต้ดิน ไม่มีบ้านจะอยู่. สัตว์ป่าทั้งหลายแย่งชิงพื้นที่กัน ก็เพราะต้องการครอบครอง พื้นที่ที่เป็นห่วงโซ่อาหารของพวกมัน. มันฆ่า เพราะต้องการอาหาร หรือไม่ก็ขับไล่ศัตรู. แต่พวกมนุษย์ กลับคิดด้วยเหตุผลอื่น, ว่ามันดุร้าย น่าสยดสยอง ไร้สมอง ไร้ความกรุณาปราณี. นั่นคือสิ่งที่มนุษย์คิดเอาเอง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับมัน, ก็เดาใจมันไม่ออก คาดเดานิสัยของพวกมันไม่ได้, ว่ามันต้องการอะไรกันแน่. มนุษย์จึงอาศัยปัญญา เทคโนโลยี เครื่องจักรกลและปืน เพื่อเอาเปรียบพวกมัน.
เสียงจักรกลและเสียงปืน ที่มนุษย์พามันมา ปลุกให้ป่าตื่นจากหลับใหล ปลุกให้วิญญาณฟื้นขึ้นมา และ ยั่วยุให้เหล่าสรรพสัตว์ มาชุมนุมช่วยกันรักษาสิทธิ์ จากผู้บุกรุก จากพวกมนุษย์ใจร้าย ขี้โลภ. พวกมนุษย์ ยอมแลกแม้กระทั่งชีวิต เพื่อเข้าไปเผชิญโชคในป่า ซึ่งพวกเขาไม่รู้หรอกว่า สิ่งที่พวกเขาแสวงหา และยึดครอง เอาไปเป็นเจ้าของนั้น มันเป็นสมบัติของป่า หาใช่สมบัติของมนุษย์ไม่.
ไม่มีสิ่งใดจะชั่วช้าเลวทรามเ ท่ากับกิเลสมนุษย์อีกแล้ว ซึ่งไม่เพียงพวกเขา จะทำร้ายพวกเดียวกันเองแล้ว ยังคอยเบียดเบียน ความสงบสุขของป่าอีกด้วย. กลิ่นอายความโลภของมนุษย์ ลอยโชยไปทั่วป่า ปลุกให้เหล่าวิญญาณ ตื่นขึ้นจากความหลับ. ซึ่งแน่ละ วิญญาณเหล่านั้น มีทั้งดีและเลวปะปนกัน เช่นเดียวกับหมู่มนุษย์.
ไม่มีผู้ใดหยั่งรู้ได้ว่า เหล่าวิญญาณเหล่านั้น คิดอย่างไรกับมนุษย์ ที่เหยียบย่าง บุกรุกเข้าไปในป่า. ความไม่เชื่อใจมนุษย์ ของเหล่าปีศาจ เป็นภัยที่อาจจะเกิดขึ้นได้กับทุกคน ทุกเวลา โดยไม่เลือกคนเลว คนดี คนบริสุทธิ์.
เห็นอะไรนั่นไหม๊? โสนน้อย เอ่ยกับ เอื้อย และชี้ไปที่สิ่งนั้น.
อุ๊ย!!! ตัวอะไรง่ะ? เอื้อย ก็ตกใจไม่น้อย เมื่อเห็นสิ่งนั้น.
งูอะไร ตัวใหญ่จัง
สัตว์คล้ายงู ลำตัวใหญ่เท่าตัวคน นอนตายอยู่ที่ข้างท่อนไม้ยักษ์ ที่นอนล้มพาดแท่งหินผา, ส่วนหัวหายไป คงเหลือแต่ส่วนลำตัวและหาง.
นั่นมันงูที่ไหนกันเล่า สังข์ บอก นั่นน่ะ กิ้งก่าตัวใหญ่ มันคงถูกสัตว์อื่นกันกินสมอง ดูนั่นซิ เธอไม่เห็นขาของมันเหรอ ต้นไม่นั่นบังอยู่
จาอู พาพวกเด็กๆ และคณะ เดินลัดเลาะ ผ่านต้นไม้ใหญ่น้อย ผ่านลำธาร เนินหินที่ลาดชัน โดยไม่มีเหตุร้ายใดๆ ราวกับว่า นี่คือข้อตกลงสันติภาพ ที่ต่างคนต่างไม่เบียดเบียนกัน. จนกระทั่งมาถึง ตรงทางแยกหน้าผาแห่งหนึ่ง ทุกคนหยุด เมื่อพบทางแยก.
ตรงทางแยก ทั้งฝั่งตะวันออกและฝั่งตะวันตก เป็นทางเดินเลาะหน้าผา ที่ต้องเดินเรียงแถว ผ่านไปทีละคน. หน้าผาไม่สูงมากนัก แต่ก็หวาดเสียวน่าดู สำหรับเด็กๆ.
สังข์ จะไปทางไหนกันดี? เอื้อย ถาม.
สังข์ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า หยิบวัตถุที่เป็นวัตถุนำทาง ออกมาดู ดวงไฟยังกระพริบเป็นปกติ.
ไปทางนี้ สังข์ บอกให้ทุกคน เลือกไปทางทิศตะวันออก ตามตำแหน่งที่วัตถุนำทางบอก.
พวกเขาเดินไปสักครู่ เมื่อพ้นโค้งแคบๆ พบศีรษะหินแกะสลัก เป็นรูปใบหน้าคนป่า ที่ผนังหน้าผาติดกับทางเดิน. มันมีขนาดใหญ่ เป็นสองเท่าของหัวคน ดวงตาดุดัน. จาอู กับ ซู เดินนำ สังข์ เอื้อย และโสนน้อย เดินตาม อัง กับ กาก้า เดินเบียดกันผ่านรูปใบหน้าหิน ด้วยอาการตกใจกลัวเล็กน้อย. มาลา เป็นคนสุดท้ายเดินผ่านไป โดยไม่ทันสังเกตว่า ลึกเข้าไป ภายในดวงตาของใบหน้าหิน มีสิ่งลึกลับเคลื่อนไหวอยู่.
คณะเดินทาง หลุดออกมาจากป่า ถึงปากถ้ำแห่งหนึ่ง ก็เป็นเวลาพลบค่ำพอดี. จาอู เห็นว่าพวกเด็กๆ เดินทางกันมาทั้งวัน คงจะอ่อนเพลียกันแล้ว และเป็นการเดินป่าวันแรกเสียด้วย, ที่นี่ น่าจะปลอดภัยที่สุด ที่จะพักแรม.
ทุกคนได้รับการแบ่งหน้าที่ อย่างเท่าเทียม, มาลา กับพวกเด็กๆ หาฟืนก่องกองไฟ. จาอู กับ ซู ออกล่าสัตว์ทำอาหาร. กาก้า กับ บันตู ทำเขตป้องกันสัตว์ร้าย. หลังกินอาหารเสร็จ ซู อาสาอยู่เวรยามคนแรก.
คืนแรกผ่านไปด้วยดี ไม่มีเหตุร้ายใดๆ นอกจากมีสัตว์ป่า มาป้วนเปี้ยนดูเชิง. เช้าตรู่ ทุกคนรีบเก็บข้าวของ ออกเดินทางต่อ.ไม่นาน ก็มาถึงทางแยกหน้าผาแห่งหนึ่ง. จาอู ให้คณะหยุดเดิน, หันไปพูดกับ ซู ด้วยภาษาของพวกเขา. ดูเหมือนว่า เขาสองคน รู้สึกสับสน ลังเลอะไรบางอย่าง ยืนโต้เถียงกันครู่หนึ่ง. มาลา รู้สึกรำคาญ จึงพูดออกไปบ้าง, จาอู ตะคอกใส่ มาลา ด้วยภาษาที่ สังข์และเพื่อนๆ ฟังไม่รู้เรื่อง.
พวกเราหลงทางกันเหรอ? เอื้อย ถาม.
เราเดินกลับมาที่เดิม
สังข์ ตอบด้วยสีหน้าเป็นกังวล พร้อมกับหยิบวัตถุนำทาง ออกมาจากซองหนังสีดำ วางนอนราบบนฝ่ามือ ถือส่ายไปมา. ดวงไฟนั่น ก็ยังกระพริบเป็นปกติ.
เคนบอกว่า ให้เราเดินไปตามนี้ สังข์ ชี้ไปที่ ทิศตรงข้ามกับไฟกระพริบ เราก็มาถูกทางแล้วนี่ ทำไม กลับมาที่เดิมอีกล่ะ
สังข์รู้สึกเป็นกังวล และแปลกใจว่า เหตุการณ์นี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร. จาอู ซู มาลา ก็ยังเถียงกันไม่เสร็จ ยังโชคดี ที่พี่เลี้ยงอีกสามคนที่เหลือ ไม่ร่วมวงโต้เถียงไปด้วย. มาลา มีอาการเหนื่อย ท้อแท้ อยากกลับบ้าน แต่ซูห้ามไว้.
หรือว่าเคนโกหก เอื้อย พูดขึ้นด้วยความไม่แน่ใจ.
ไม่หรอกมั๊ง เคนจะโกหกเราไปทำไม สังข์ แย้ง.
โสนน้อย เสนอทางออก ถ้างั้น เราลองเสี่ยงเดินไปอีกทางไหม๊?
สังข์เห็นด้วย จึงเดินไปหา จาอู ซู กับ มาลา ซึ่งตอนนี้ พวกเขาหยุดเถียงกันแล้ว แต่ยังยืนหันหลังให้กัน เหมือนโกรธกัน.
เราว่า เราจะไปทางทิศตะวันตก จาอูจะว่ายังไง?
จาอูเงียบไปไม่ตอบ สังข์เห็นว่าบรรยากาศเริ่มเครียดขึ้น จึงพูดเตือนสติจาอูว่า
จาอู สัญญากับเคนแล้วนะว่า จะไปส่งพวกเราให้ถึงที่ จาอู จะต้องไปตามหาเมียของจาอูอีก เราจะมาเถียงกันทำไม เราก็ลองไปอีกทางหนึ่งก็ได้นี่
จาอูได้สติ จึงค่อยๆ หันมามองสังข์ แล้วพยักหน้า พร้อมกับเอามือไปแตะหลังเพื่อนเบาๆ เชิงขอโทษ ที่ตนเองพูดรุนแรงไป. บรรยากาศอารมณ์ขุ่นมัว ก็แจ่มใสขึ้น. สังข์ไม่ได้ถือโทษโกรธพวกเขา ที่ต้องมาทะเลาะกันในตอนนี้ เพราะทุกคนก็เหนื่อยมาทั้งวัน. แต่อีกใจหนึ่ง สังข์เริ่มรู้สึกว่า เหมือนมีสิ่งหนึ่ง ที่มองไม่เห็นตัว แอบแฝงเข้ามา ในกลุ่มของพวกเขา. ทั้งๆ ที่ พี่เลี้ยงชาวป่าพวกนี้ ไม่เคยมีเหตุขัดแย้งกันมาก่อนเลย.
ตอนนี้ ไม่มีเวลาจะกล่าวโทษใคร หรืออะไร, เพราะมันมิใช่ความผิดพลาดของใคร แต่ทุกคนจำเป็นต้องทำใจ ตัดความอาลัยอาวรณ์ กับเวลาที่สูญเปล่าไปทั้งวันทิ้งไปเสีย. คณะเดินทาง จึงเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้ง.
สารบัญ / ตอนที่
ปฐมบท -
ภาคที่ 1: ตามหารัก อุปสรรคไม่ท้อ
บทที่ 1 ต้นเหตุของเรื่องราว
(1) ละครชีวิตแห่งนครวิชัยยศ (ตอนที่ 1/105)
(2) รัก ริษยา อาฆาต อำนาจมัวเมา (ตอนที่ 2/105)
(3) อำลาที่ขมขื่น (ตอนที่ 3/105)
บทที่ 2 สังข์ เอื้อย โสนน้อย
(1) อดีตที่เติบโต (ตอนที่ 4/105)
(2) เพื่อนใหม่ผู้น่าสงสาร (ตอนที่ 5/105)
(3) จินตนาการ นิทาน ความฝัน (ตอนที่ 6/105)
บทที่ 3 วันสังหาร
(1) ชีวิตที่โหยหา (ตอนที่ 7/105)
(2) พินัยกรรมริษยา (ตอนที่ 8/105)
(3) คำสั่งลับ (ตอนที่ 9/105)
บทที่ 4 ชีวิตใหม่กลางภูผา
(1) ภาระใหม่ของนาเคนทร์ (ตอนที่ 10/105)
(2) ความลี้ลับของป่า (ตอนที่ 11/105)
(3) บทเรียนชีวิต (ตอนที่ 12/105)
(4) เวทกล มนตร์สู้ปีศาจ (ตอนที่ 13/105)
(5) ส่งเด็กกลับบ้าน (ตอนที่ 14/105)
บทที่ 5 ภูติร้ายในป่ามรณะ
(1) ประตูมายาแห่งป่า (ตอนที่ 15/105)
(2) ภาพลวงตา (ตอนที่ 16/105)
(3) กลลวงปีศาจ (ตอนที่ 17/105)
(4) หุบผาหมอก (ตอนที่ 18/105)
บทที่ 6 ประตูเวลาที่เรือนปีศาจ
(1) การมาเยือน ของมนุษย์นอกจักรวาล (ตอนที่ 19/105)
(2) ประตูเวลา ของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 20/105)
บทที่ 7 หนอนทะเลทราย
(1) สู่ทะเลทราย (ตอนที่ 21/105)
(2) หนอนยักษ์ มฤตยูใต้ดิน (ตอนที่ 22/105)
บทที่ 8 หลุมดำดูดเวลา และการตามล่าของมนุษย์นอกจักรวาล
(1) หมู่บ้านไร้เวลา (ตอนที่ 23/105)
(2) จุดจบของพวกเอเลี่ยน (ตอนที่ 24/105)
บทที่ 9 พบเพื่อนใหม่
(1) สองพี่น้องชาวเล (ตอนที่ 25/105)
(2) ปริศนาเฒ่าทะเล (ตอนที่ 26/105)
(3) ความลับ (ตอนที่ 27/105)
(4) แผนเดินทาง (ตอนที่ 28/105)
(5) บทเรียนบนเรือรบ (ตอนที่ 29/105)
บทที่ 10 ผจญภัยกลางมหาสมุทร
(1) เขตย้อนเวลา (ตอนที่ 30/105)
(2) บนเรือโจรสลัด (ตอนที่ 31/105)
(3) ผีเสื้อสมุทร และหมึกยักษ์ (ตอนที่ 32/105)
(4) เกาะร้าง (ตอนที่ 33/105)
(5) นิมิตแห่งตำนานสายฟ้าอสูร (ตอนที่ 34/105)
บทที่ 11 ปาฏิหาริย์ของเทพแห่งลิง
(1) อาวุธมีเจ้าของ (ตอนที่ 35/105)
(2) ปาฏิหาริย์ลิงเผือก (ตอนที่ 36/105)
(3) ปริศนาคำทำนาย (ตอนที่ 37/105)
(4) อากาศยานช่วยชีพ (ตอนที่ 38/105)
(5) อวสานเกาะร้าง (ตอนที่ 39/105)
ภาคที่ 2: ฝ่าอุปสรรค เพื่อรักและอิสรภาพ
บทที่ 12 นครพันธุรัฐ เมืองคนทาส
(1) เชลย (ตอนที่ 40/105)
(2) ทาสใหม่ (ตอนที่ 41/105)
(3) นายหญิง เจ้าแห่งนครพันธุรัฐ (ตอนที่ 42/105)
(4) สถานภาพใหม่ของสังข์ (ตอนที่ 43/105)
(5) ความลับของนาเคนทร์ (ตอนที่ 44/105)
บทที่ 13 เทคโนโลยีล่องหน
(1) ห้องลับของนายหญิง (ตอนที่ 45/105)
(2) นวัตกรรมการอำพราง (ตอนที่ 46/105)
(3) เสน่ห์แห่งอำนาจ (ตอนที่ 47/105)
(4) ความลับที่ต่อรองกันได้ (ตอนที่ 48/105)
บทที่ 14 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 1)
(1) แผนหลบหนี (ตอนที่ 49/105)
(2) ประตูแห่งอิสรภาพ (ตอนที่ 50/105)
(3) หนี (ตอนที่ 51/105)
บทที่ 15 เส้นทางที่พลัดพราก
(1) หมู่บ้านมนุษย์กินคน (ตอนที่ 52/105)
(2) พลายงาม เพื่อนร่วมทางคนใหม่ (ตอนที่ 53/105)
(3) นางพิม (ตอนที่ 54/105)
(4) เปลี่ยนร่างอำพรางหนี (ตอนที่ 55/105)
บทที่ 16 เมืองกาญจนา
(1) วัดส้ม เมืองกาญจนา (ตอนที่ 56/105)
(2) ธัมมะกับชีวิต (ตอนที่ 57/105)
(3) ไปพบย่าทอง (ตอนที่ 58/105)
บทที่ 17 บ้านของย่าทอง
(1) สายสัมพันธ์ย่าหลาน (ตอนที่ 59/105)
(2) ความสุขในเรือนทอง (ตอนที่ 60/105)
(3) ความสุข ความพอเพียง (ตอนที่ 61/105)
บทที่ 18 วัยรุ่น วัยรัก วัยเรียน
(1) วัยรัก วัยเรียน (ตอนที่ 62/105)
(2) ความรักที่ก่อตัว (ตอนที่ 63/105)
(3) แสงสีแห่งชนบทยามค่ำคืน (ตอนที่ 64/105)
(4) เรื่องวุ่นวาย ของวัยรุ่น (ตอนที่ 65/105)
บทที่ 19 ความรัก ความหวัง ยังไม่สิ้น
(1) เส้นทางรัก โสนน้อย สร้อยมณี (ตอนที่ 66/105)
(2) บวชพลายงาม (ตอนที่ 67/105)
(3) ลางบอกเหตุ (ตอนที่ 68/105)
(4) ทางรัก ทางธรรม (ตอนที่ 69/105)
บทที่ 20 ตามหาเพื่อน
(1) ก้าวใหม่ของ นครพันธุรัฐ (ตอนที่ 70/105)
(2) รหัสสื่อสาร 213 ที่ยังจำกันได้ (ตอนที่ 71/105)
(3) นักบินฝึกหัด (ตอนที่ 72/105)
บทที่ 21 แหกคุกนรก นครพันธุรัฐ (ครั้งที่ 2)
(1) เปิดฉากหนี (ตอนที่ 73/105)
(2) ปิดฉากทาสนรก (ตอนที่ 74/105)
ภาคที่ 3: รักนิรันดร์ ฝันเป็นจริง
บทที่ 22 เดินทางไกล ไปตามฝัน
(1) สิงห์ดำ (ตอนที่ 75/105)
(2) เมืองแห่งความฝัน (ตอนที่ 76/105)
บทที่ 23 นครรัฐเทพนารา
(1) นรกบนเมืองสวรรค์ (ตอนที่ 77/105)
(2) สวรรค์ในเมืองนรก (ตอนที่ 78/105)
(3) บทเรียนของแพรวา (ตอนที่ 79/105)
(4) งานเลี้ยงที่มีวันเลิกลา (ตอนที่ 80/105)
บทที่ 24 ชีวิตใหม่ ใจกลางมหานคร
(1) แดนคนเถื่อน (ตอนที่ 81/105)
(2) เพื่อนรัก (ตอนที่ 82/105)
(3) แดนคนดี (ตอนที่ 83/105)
บทที่ 25 ชีวิตจัดสรร ณ สันติอรุณ
(1) สวรรค์ลิขิต (ตอนที่ 84/105)
(2) ชีวิตจัดสรร (ตอนที่ 85/105)
(3) วิถีชีวิต วิถีชุมชน (ตอนที่ 86/105)
(4) คุณครูมือใหม่ (ตอนที่ 87/105)
บทที่ 26 สัมผัสแรก สัมผัสรัก
(1) เบื้องหลังของหญิงสาว (ตอนที่ 88/105)
(2) ประสบการณ์ที่มีค่า ของรจนารินี (ตอนที่ 89/105)
(3) ของสำคัญ ที่ต้องหาให้เจอ (ตอนที่ 90/105)
บทที่ 27 สังข์ทอง รจนา
(1) คืนร่างเดิม (ตอนที่ 91/105)
(2) ชีวิตใหม่ (ตอนที่ 92/105)
(3) ความหลัง ความรัก (ตอนที่ 93/105)
บทที่ 28 วิกฤตของนครรัฐ
(1) ปัญหาที่ยังตีบตัน (ตอนที่ 94/105)
(2) ตามหาคำตอบ (ตอนที่ 95/105)
(3) นักเล่านิทาน (ตอนที่ 96/105)
บทที่ 29 กู้วิกฤต
(1) สันติอรุณโมเดล (ตอนที่ 97/105)
(2) แผนกู้วิกฤต (ตอนที่ 98/105)
(3) วิกฤตรัก (ตอนที่ 99/105)
บทที่ 30 ฝันที่เป็นจริง
(1) แต่งกับงาน (ตอนที่ 100/105)
(2) การสังหารท่านผู้นำ (ตอนที่ 101/105)
(3) อำนาจใหม่ (ตอนที่ 102/105)
(4) พ่อแม่บุญธรรม (ตอนที่ 103/105)
(5) ฝันเป็นจริง (ตอนที่ 104/105)
ปัจฉิมบท -
งานเลี้ยง ย่อมมีวันเลิกลา
(ตอนที่ 105/105 ปัจฉิมบท)
เพลง ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
ฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
เฝ้าใฝ่ฝัน ขอให้เป็นจริง
ความรัก ความกตัญญู เหนือกว่าทุกสิ่ง
แนบอกแม่อิง อุ่น ไอ รักฝ่าอันตราย สิ่งเลวร้ายนานา
สู้อาสา แม้ยากยิ่งนัก
ความโหดร้าย ริษยา อ่อนล้าเหนื่อยหนัก
ต้องกล้าหาญหัก อุปสรรค สู้ทนภูติป่า อสูรร้าย เหตุการณ์ท้าทายให้สู้
ต้องยืนหยัดอยู่ กอบกู้ หมู่ประชาชน
เพื่อแม่ เพื่อรัก เพื่อความภักดี ต้องทน
ข้าขอผจญ มารร้าย พ่ายแพ้ไปฝ่าอุปสรรค ตามหารักนิรันดร์
คืนฝันวันหวัง ยังอยู่ในใจ
ความรัก ความหวัง คือพลังยิ่งใหญ่
โอ้แม่จ๋า แม่อยู่ไหน ลูกเหนื่อยเหลือเกิน.
SUDIN CHAOHINFA, igoodmedia.net : Administration and Producer
Copyright © 2010-2021 intelligence good media homeschool.
All rights reserved. me@igoodmedia.net